Taliesin West

Taliesin West

Tipo	artist's house ^(en) edificio escolar
Parte de	Arquitectura do século XX de Frank Lloyd Wright
Localización
Continente	América do Norte
División administrativa	Scottsdale, Estados Unidos de América
Localización	12621 N Frank Lloyd Wright Blvd, Scottsdale, AZ 85259
33°36′22″N 111°50′46″O / 33.606, -111.846
Características
Superficie	Patrimonio da Humanidade: 4,285 ha zona de protección: 198 ha
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data	2019 (43ª Sesión)
Identificador	1496rev-007
Fito histórico nacional
Data	20 de maio de 1982
Lugar inscrito no Rexistro Nacional de Lugares Históricos
Tipo	NRHP building
Data	12 de febreiro de 1974
Identificador	74000457
Historia
Data de creación ou fundación	1937
Actividade
Propietario	Frank Lloyd Wright Foundation ^(en)
Sitio web	franklloydwright.org…

Taliesin West foi a casa e estudo de inverno do arquitecto Frank Lloyd Wright no deserto desde 1937 ata a súa morte en 1959 aos 91 anos. Hoxe é a sede da Fundación Frank Lloyd Wright.

Aberto ao público para visitas guiadas, Taliesin West está situado en Frank Lloyd Wright Boulevard en Scottsdale, Arizona. O complexo recibiu o seu nome da casa de Wright, Taliesin, en Spring Green, Wisconsin.

Historia

Wright e a Taliesin Fellowship comezaron a "migrar" a Arizona cada inverno en 1935 para escapar dos duros invernos de Wisconsin pola saúde de Wright por consello do seu médico. En 1937 Wright comprou o terreo do deserto que pronto se convertería en Taliesin West. Pagou "3,50 dólares por acre (4.047 m²) nunha ladeira sur da Cordal McDowell con vistas a Paradise Valley fóra de Scottsdale."^[1]

Wright cría que este era o lugar perfecto para tal edificio: un lugar de residencia, un lugar de negocios e un lugar para aprender. Wright describiuno así: "Finalmente souben dun sitio a 42 km. de Phoenix, atravesando o deserto do vasto Paradise Valley. Ata unha gran meseta nas montañas. Na mesa xusto debaixo de McDowell Peak paramos, xiramos e miramos ao redor. O cumio do mundo."^[2]

Foi necesario un investimento de máis de 10.000 dólares para cavar un pozo o suficientemente profundo como para proporcionar auga suficiente para o campus.^{[Cómpre referencia]} Nos invernos iniciais Wright e os seus estudantes vivían en tendas de campaña mentres construían as primeiras estruturas principalmente a man utilizando o máximo de material local posible (rochas, pedra e area). O deseño dos edificios complementou a paisaxe natural do Deserto de Sonora do lugar.

Cando Wright e a súa familia chegaron atoparon petróglifos nativos americanos entre as rochas. Un deles, visto ao comezo da visita guiada, amosa o que poden ser mans entrelazadas. Wright estilizou as figuras en liñas interconectadas, que se converteron no símbolo de Taliesin West.^{[Cómpre referencia]}

Deseño

Cachotería do deserto

Wright sentía moi forte a conexión co deserto. El dixo:

"Arizona necesita a súa propia arquitectura... As liñas longas, baixas e amplas de Arizona, planos inclinados. Superficie modelada tras unha abstracción en liñas e cores como o "realismo" nos patróns da serpe de cascabel, o monstro do Xila e o saguaro, cholla ou o corno de cervo, ou é ao revés, son inspiración suficiente."^[3]

As paredes da estrutura están feitas de rochas locais do deserto, apiladas dentro de formas de madeira, recheas de formigón, denominado coloquialmente "cachotería do deserto".^[4] Wright sempre preferiu usar os materiais dispoñibles en lugar dos que deben ser transportados ao sitio. En palabras do propio Wright: "Había siluetas características sinxelas que pasar, enormes derivas e montóns de rochas do deserto queimadas polo sol estaban preto para ser utilizados. Conseguimos todo xunto coa paisaxe..."^[5] As superficies planas das rochas colocáronse cara ao exterior e grandes pedras encheron o espazo interior para conservar o formigón.

Piscina e fonte de Taliesin West

A luz natural tamén xogou un papel importante no deseño. Na sala de debuxos, Wright utilizou lona translúcida para actuar como tellado (máis tarde substituído por plástico debido ao intenso desgaste do sol de Arizona). No comedor orientado ao sur, Wright non levou as paredes de cachotería desde o chan ata o teito, e deseñou o tellado para colgar entre as paredes evitando que penetren os raios solares non desexados pero permitindo que a luz horizontal pasase pola habitación. Wright cría que a luz natural axudaba ao ambiente de traballo no que tiña os seus aprendices, mantendo o interior do seu edificio en contacto coa contorna natural.

Cada parte de Taliesin West ten o toque persoal de Frank Lloyd Wright. A cada volta despois dun verán en Wisconsin, Wright agarraba un martelo e inmediatamente atravesaba o complexo. Percorría cada habitación facendo cambios ou gritando ordes aos aprendices que seguían de preto con carretillas e ferramentas. Cambiou e mellorou constantemente o seu deseño solucionando problemas xurdidos e abordando novas situacións. Ao longo dos anos ampliou o comedor, ademais de engadir o cabaret, o pavillón de música e outras numerosas salas. Todos os mobles e decoracións foron deseñados por Wright e a maioría construídos por aprendices. Un aspecto brillante do deseño de Wright é o cabaret. Construído con seis lados, a partir da mestura estándar de roca e formigón, cunha forma irregularmente hexagonal, o teatro proporciona aos seus ocupantes o que alguén chamou "95% de perfección acústica". Alguén sentado na fila de atrás pode escoitar o murmurio máis leve dun altofalante no escenario.

Controversia das liñas eléctricas

A vista de Taliesin West foi fundamental para o seu éxito. Na década de 1940, Wright xogou unha batalla contra as liñas eléctricas aéreas por motivos estéticos. A finais da década de 1940, cando as liñas eléctricas apareceron na vista de Taliesin West, Wright escribiu ao presidente Harry S. Truman, esixindo que fosen enterradas, foi unha batalla perdida. Entón, despois de considerar brevemente reconstruír en Tucson, "deu as costas ao val", movendo a entrada á parte traseira do edificio principal.^[6]

Sepultura de Wright

Despois da súa morte en Phoenix o 9 de abril de 1959, Wright foi enterrado, de acordo cos seus desexos, xunto á Capela da Unidade no cemiterio de Lloyd-Jones, preto de Taliesin en Wisconsin. O último desexo da súa terceira esposa Olgivanna era que Wright, ela e a súa filla do seu primeiro matrimonio fosen incinerados e enterrados xuntos nun xardín conmemorativo que se está construíndo en Taliesin West. Aínda que Olgivanna non tomou medidas legais para trasladar os restos de Wright e contra o desexo doutros membros da familia, así como da lexislatura de Wisconsin, en 1985, os restos de Wright retiráronse da súa tumba por membros da Taliesin Fellowship, incinerados e enviados a Scottsdale, onde máis tarde foron enterrados no xardín conmemorativo. O lugar da tumba orixinal en Wisconsin, agora baleiro, aínda está marcado co nome de Wright.^[7]

Legado

Exterior da sala de xardín

Durante a súa vida, Wright continuou alterando e engadiu ao complexo de edificios, todos eles construídos por estudantes.

Moitos dos edificios máis famosos de Wright deseñáronse na sala de debuxos de Taliesin West, incluíndo o Museo Guggenheim en Nova York e o Grady Gammage Auditorium na Universidade Estatal de Arizona en Tempe.

Taliesin West segue sendo a sede da Fundación Frank Lloyd Wright e dos seus diversos programas.

A estrutura engadiuse ao Rexistro Nacional de Lugares Históricos o 12 de febreiro de 1974,^[8] e foi designado como Fito Histórico Nacional o 20 de maio de 1982.^[9]

En 2008, o U.S. National Park Service presentou Taliesin West xunto con outros nove sitios de Frank Lloyd Wright a unha lista provisional para o Patrimonio Mundial. Os 10 sitios foron enviados como un único sitio. O comunicado de prensa do 22 de xaneiro de 2008 do sitio web do Servizo de Parques Nacionais no que se anuncian as candidaturas indica que: "A preparación dunha Lista provisional é un primeiro paso necesario no proceso de designación dun sitio para a Lista do Patrimonio Mundial".^[10] Despois das propostas revisadas,^[11] Taliesin West e outras sete propiedades foron inscritas na Lista do Patrimonio Mundial baixo o título "Arquitectura do século XX de Frank Lloyd Wright" en xullo de 2019.^[12]

Notas

Referencias

1. Secrest 1998, p. 451.
2. Wright 2005, p. 452.
3. O. Wright 1966, p. 103.
4. "Rebuilding Desert Masonry | Frank Lloyd Wright Foundation". Frank Lloyd Wright Foundation (en inglés). 2017-03-16. Consultado o 2018-07-28. 
5. Wright 2005, p. 453.
6. Gretchen McKay, Taliesin West shows how architect, Frank Lloyd Wright, built in harmony with nature, Pittsburgh Post-Gazette, 27 de marzo de 2010.
7. Secrest, p. 213
8. Modelo:NRISref
9. "NHLs Associated with Frank Lloyd Wright". National Park Service. 29 de agosto de 2018. Consultado o 13 de setembro de 2018. 
10. "Interior Secretary Kempthorne Selects World Heritage Site Nominees". 
11. "Eight Buildings Designed by Frank Lloyd Wright Nominated to the UNESCO World Heritage List". Frank Lloyd Wright Foundation. 20 de decembro de 2018. 
12. "The 20th-Century Architecture of Frank Lloyd Wright". UNESCO World Heritage Centre. Consultado o 7 de xullo de 2019. 

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Taliesin West

Bibliografía

Outros artigos

• Patrimonio da Humanidade por país

Ligazóns externas

• Taliesin West at the Frank Lloyd Wright Foundation
• SOAT – School of Architecture at Taliesin