Tetración

Un gráfico en cor con bucles de cores brillantes que medran en intensidade a medida que o ollo se dirixe á dereita
Coloreado do dominio da tetración definida como función holomorfa , co ton representando o argumento e o brillo representando o módulo.

En matemáticas, a tetración (ou hiper-4) é o seguinte hiperoperador despois da potenciación, e é definida como unha potenciación iterada. A palabra provén de tetra (catro) e ción (de iteración). A tetración é usada para a notación dos números moi grandes.

Introdución

[editar | editar a fonte]

Para entender a tetración hai que entender a relación xerárquica que teñen a suma, a multiplicación e a exponenciación: as multiplicacións poden entenderse como sumas repetidas, a potenciación como multiplicacións repetidas e a tetración como potenciacións repetidas. Todas estas operacións repetidas forman unha xerarquía de "hiperoperacións" que consisten en repetir certo número de veces a operación do nivel inferior. Aquí preséntanse exemplos dos primeiros catro operadores, coa tetración como o primeiro hiperoperador.

  1. Adición
    a unidade 1 añadida a "a" n veces.
  2. Multiplicación
    a sumado n veces.
  3. Potenciación
    a multiplicado n veces.
  4. Tetración

n copias de a combinadas por exponenciación, de dereita a esquerda.

Teña en conta que os expoñentes aniñados interprétanse convencionalmente de arriba abaixo: significa e non

Na tetración cada operación é definida mediante a iteración da operación previa (a seguinte operación na sucesión é a pentación). A peculiaridade da tetración entre estas operacións é que para as tres primeiras (adición, multiplicación e potenciación) poden ser xeneralizadas para valores complexos de n, mentres que para a tetración, tal xeneralización regular non está actualmente establecida; a tetración non é considerada unha función elemental.

A adición é a operación máis básica, a multiplicación é tamén unha operación primaria, aínda que para os números naturais pode ser pensada como a adición encadeada que implica n números a, e a potenciación pode ser pensada como unha multiplicación encadeada que implica n números a.

Análogamente, a tetración pode ser pensada como unha potencia encadeada con n expoñentes a. O parámetro a chámase base, mentres que o parámetro n, altura (que é enteiro na primeira aproximación, pero pódese xeneralizar a alturas fraccionais, reais e complexas)

Definición

[editar | editar a fonte]

Para calquera número real positivo e un número enteiro non negativo , defínese como:

Exemplos de potencias iteradas contra bases iteradas/potenciación

[editar | editar a fonte]

Como se pode ver da definición, ao avaliar a tetración, esta exprésase como unha "torre de expoñentes", a potenciación realízase no nivel máis alto primeiro para que esta sexa irreducible. Dito doutro modo:[1]

Nótese que a potenciación non é asociativa, así que avaliar a expresión noutra orde proporcionará unha resposta diferente ademais de incorrecta:

Simplificaríase a 2^(2^(4-1))=2^(2^3)=2^8=256, que é unha dobre exponencial.

Polo tanto, as torres exponenciais deben ser avaliadas de arriba abaixo (ou de dereita a esquerda), xa que a tetración é unha función exponencial iterada.

Propiedades

[editar | editar a fonte]

A tetración ten varias propiedades que son similares á potenciación, así como propiedades que son específicas da operación e que se perden ou gañan coa potenciación. Debido a que a potenciación non é conmutativa, as regras do produto e da potencia non teñen un análogo coa tetración; as afirmacións e non son certas para a maioría dos casos.[2]

Pola contra, a tetración segue unha propiedade diferente, onde . Este feito vese máis claramente usando unha definición recursiva. Desta propiedade séguese que , o que permite intercambiar b e c en determinadas ecuacións. A demostración desta propiedade é a seguinte:

Cando un número x e 10 son coprimos, entón pódense computar as últimas m cifras decimais de empregando o teorema de Euler, para calquera enteiro m. Isto é certo tamén noutras bases: por exemplo, as últimas m cifras octais de pódense calcular cando x e 8 son coprimos.

Xeneralizacións

[editar | editar a fonte]

A tetración pódese xeneralizar de dúas maneiras diferentes; na ecuación , tanto a base a como a súa altura n pódense xeneralizar empregando a definición e as propiedades da tetración. Aínda que a base e a altura pódense xeneralizar máis alá dos enteiros non negativos a diferentes dominios, incluíndo , funcións complexas como , e alturas de infinito n, as propiedades máis limitadas da tetración reducen a capacidade de xeneralizala.

Base cero ou complexa

[editar | editar a fonte]

Base cero

[editar | editar a fonte]

A potencia non está definida de forma consistente. Polo tanto, as tetracións tampouco están claramente definidas pola fórmula dada anteriormente. Pola contra, está ben definida, e existe:

Por ende, poderíamos definir consistentemente . Isto é análogo a definir . Baixo esta xeneralización, , polo que a regra da definición orixinal segue vixente.

Bases complejas

[editar | editar a fonte]
Un colorido gráfico que mostra o período facéndose moito máis grande
Tetración por período
Un colorido gráfico que mostra o escape facéndose moito máis grande
Tetración por escape

Dado que os números complexos pódense elevar a potencias, a tetración pódese aplicar a bases da forma z = a + bi (onde a e b son reais). Por exemplo, en nz con z = i, a tetrización obtense empregando a rama principal do logaritmo natural; utilizando a fórmula de Euler obtemos a relación:

Isto suxire unha definición recursiva para dado calquera :

Isto permite encontrar os seguintes valores aproximados:

Valores da tetración de bases complexas
Valor aproximado
i
0.2079
0.9472 + 0.3208i
0.0501 + 0.6021i
0.3872 + 0.0305i
0.7823 + 0.5446i
0.1426 + 0.4005i
0.5198 + 0.1184i
0.5686 + 0.6051i

Xeneralizacións para diferentes alturas

[editar | editar a fonte]

Alturas infinitas

[editar | editar a fonte]
Un gráfico de líñas cunha rápida curva cara arriba a medida que aumenta a base
da potencial infinitamente iterada converxe para as bases .
Una gráfica cartesiana tridimensional con un punto en el centro
A función no plano complexo, mostrando a función exponencial infinitamente iterada de valor real (curva negra)

A tetración pódese estender ás alturas infinitas; é dicir, para certos valores de a e n en , existe un resultado ben definido para un n infinito. Isto débese a que para bases dentro dun certo intervalo, a tetrización converxe a un valor finito a medida que a altura tende ao infinito. Por exemplo, converxe a 2, e por tanto pódese dicir que é igual a 2. A tendencia a 2 pódese ver avaliando unha pequena torre finita:

En xeral, a pontencial infinitamente iterada , definida como o límite de a medida que n crece a infinito, converxe para , aproximadamente o intervalo de 0.066 a 1.44, resultado demostrado por Leonhard Euler. O límite, se existe, é unha solución real positiva da ecuación 1=y = xy. Así, 1 =x = y1/y. O límite que define a exponencial infinita de x non existe cando x > e1/e porque o máximo de y1/y é e1/e. O límite tampouco existe cando 0 < x < e-e. Isto pódese estender aos números complexos z coa definición:

onde representa a función W de Lambert.

Como o límite 1=y = x (se existe na recta real positiva, é dicir para e-exe1/e) debe satisfacer 1=xy = y vemos que 1=xy = x é (a rama inferior de) a función inversa de 1=yx = y1/y.

Alturas negativas

[editar | editar a fonte]

Podemos utilizar a regra recursiva da tetración,

para demostrar que :

Substituíndo -1 por k obtense

.[1]

Os valores negativos máis pequenos non poden ser ben definidos desta maneira. Substituíndo -2 por k na mesma ecuación obténse

que non está ben definida. Mais, ás veces pódense considerar conxuntos.[1]

Para , calquera definición de é consistente coa regra porque

para calquera .

Alturas reais

[editar | editar a fonte]

Neste momento non existe unha solución comunmente aceptada para o problema xeral de estender a tetración aos valores reais ou complexos de n. Aínda así, existen múltiples enfoques cara esa cuestión, e a continuación esbózanse diferentes enfoques.

En xeral, o problema é encontrar, para calquera real a > 0, unha función superexponencial sobre reais x > -2 que satisfaga

  • para todo número real [3]
  1. 1,0 1,1 1,2 Müller, M. "Reihenalgebra: What comes beyond exponentiation?" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 02 de decembro de 2013. Consultado o 2018-12-12. 
  2. Meiburg, Alexander (2014). "Extensión analítica de la tetración a través del producto Power-Tower" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 30 de novembro de 2018. Consultado o 29 de novembro de 2018. 
  3. "5+ methods for real analytic tetration". 2010-06-28. Consultado o 2018-12-05. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]