Théophile de Donder

Modelo:BiografíaThéophile de Donder

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento19 de agosto de 1872 Editar o valor en Wikidata
Bruxelas-Capital, Bélxica Editar o valor en Wikidata
Morte11 de maio de 1957 Editar o valor en Wikidata (84 anos)
Bruxelas-Capital, Bélxica Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade Libre de Bruxelas
Universidade Libre de Bruxelas Editar o valor en Wikidata
Director de teseHenri Poincaré Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFísico Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónmatemático, músico, profesor universitario, físico, químico Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade Libre de Bruxelas Editar o valor en Wikidata
AlumnosMaurits Nuyens e Raymond Coutrez (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Influencias
Participou en
19275th Solvay Conference on Physics (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Obra
DoutorandoIlya Prigogine, Léon Van Hove, Théophile Lepage (en) Traducir e Jules Géhéniau Editar o valor en Wikidata
Premios
Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
WikiTree: De_Donder-9

Théophile Ernest de Donder (Francés: [də dɔ̃dɛʁ]) nado en Bruxelas o 19 de agosto de 1872 e finado o 11 de maio de 1957, foi un matemático e físico belga notable pola súa obra de 1923 sobre o desenvolvemento de correlacións entre o concepto newtoniano da afinidade química e o concepto gibbsiano da enerxía libre.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Obtivo o seu doutoramento en física e matemáticas pola Universidade Libre de Bruxelas en 1899, coa tese titulada Sur la Théorie des Invariants Intégraux.[1] Foi profesor entre 1911 e 1942 na mesma universidade. Nun primeiro momento continuou o traballo de Henri Poincaré e Élie Cartan. Dende 1914 tivo a influencia da obra de Albert Einstein e converteuse nun propoñente da teoría da relatividade. Obtivo unha reputación significativa en 1923 ó desenvolver a súa definición da afinidade química, e indicou unha conexio´n entre esta e a enerxía libre de Gibbs.

Está considerado o pai da termodinámica dos procesos irreversibles,[2] e o seu traballo foi desenvolvido posteriormente por Ilya Prigogine.

Obra publicada

[editar | editar a fonte]
  • Thermodynamic Theory of Affinity: A Book of Principles. Oxford, England: Oxford University Press (1936)
  • The Mathematical Theory of Relativity. Cambridge, MA: MIT (1927)[3]
  • Sur la théorie des invariants intégraux (thesis) (1899).
  • Théorie du champ électromagnétique de Maxwell-Lorentz et du champ gravifique d'Einstein (1917)
  • La gravifique Einsteinienne (1921)
  • Introduction à la gravifique einsteinienne (1925)[4]
  • Théorie mathématique de l'électricité (1925)[5]
  • Théorie des champs gravifiques (1926)[6]
  • Application de la gravifique einsteinienne (1930)
  • Théorie invariantive du calcul des variations (1931)[7]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Acad. Roy. Belg., Bull. Cl. Sc., p 169, 1968.
  2. ↑ Perrot, Pierre (1998). A to Z of Thermodynamics. Oxford University Press. ISBN 0-19-856556-9. 
  3. ↑ Struik, D. J. (1930). "Review: The Mathematical Theory of Relativity, by Th. de Donder" (PDF). Bull. Amer. Math. Soc. 36 (1): 34. doi:10.1090/s0002-9904-1930-04878-8. 
  4. ↑ Reynolds Jr., C. N. (1926). "Review: Introduction à la Gravifique einsteinienne, by Th. de Donder" (PDF). Bull. Amer. Math. Soc. 32 (5): 563. doi:10.1090/s0002-9904-1926-04273-7. 
  5. ↑ Page, Leigh (1926). "Review: Théorie Mathématique de l'Électricité, by Th. de Donder" (PDF). Bull. Amer. Math. Soc. 32 (2): 174. doi:10.1090/s0002-9904-1926-04191-4. 
  6. ↑ Reynolds Jr., C. N. (1929). "Review: Théorie des Champs Gravifiques, by Th. de Donder" (PDF). Bull. Amer. Math. Soc. 35 (6): 884. doi:10.1090/s0002-9904-1929-04828-6. 
  7. ↑ Busemann, Herbert (1937). "Review: Théorie Invariantive du Calcul des Variations, by Th. de Donder" (PDF). Bull. Amer. Math. Soc. 43 (9): 598–599. doi:10.1090/s0002-9904-1937-06582-7.