![]() ![]() | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 19 de agosto de 1872 ![]() Bruxelas-Capital, Bélxica ![]() |
Morte | 11 de maio de 1957 ![]() Bruxelas-Capital, Bélxica ![]() |
Educación | Universidade Libre de Bruxelas Universidade Libre de Bruxelas ![]() |
Director de tese | Henri Poincaré ![]() |
Actividade | |
Campo de traballo | Físico ![]() |
Ocupación | matemático, músico, profesor universitario, físico, químico ![]() |
Empregador | Universidade Libre de Bruxelas ![]() |
Alumnos | Maurits Nuyens e Raymond Coutrez (pt) ![]() ![]() |
Influencias | |
Participou en | |
1927 | 5th Solvay Conference on Physics (en) ![]() ![]() |
Obra | |
Doutorando | Ilya Prigogine, Léon Van Hove, Théophile Lepage (en) ![]() ![]() |
Premios | |
Descrito pola fonte | Obálky knih, ![]() ![]() |
![]() |
Théophile Ernest de Donder (Francés: [də dɔ̃dɛʁ]) nado en Bruxelas o 19 de agosto de 1872 e finado o 11 de maio de 1957, foi un matemático e físico belga notable pola súa obra de 1923 sobre o desenvolvemento de correlacións entre o concepto newtoniano da afinidade química e o concepto gibbsiano da enerxía libre.
Obtivo o seu doutoramento en física e matemáticas pola Universidade Libre de Bruxelas en 1899, coa tese titulada Sur la Théorie des Invariants Intégraux.[1] Foi profesor entre 1911 e 1942 na mesma universidade. Nun primeiro momento continuou o traballo de Henri Poincaré e Élie Cartan. Dende 1914 tivo a influencia da obra de Albert Einstein e converteuse nun propoñente da teoría da relatividade. Obtivo unha reputación significativa en 1923 ó desenvolver a súa definición da afinidade química, e indicou unha conexio´n entre esta e a enerxía libre de Gibbs.
Está considerado o pai da termodinámica dos procesos irreversibles,[2] e o seu traballo foi desenvolvido posteriormente por Ilya Prigogine.
![]() |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Théophile de Donder ![]() |