A dos xeriónidos (Geryonidae) é unha familia de crustáceos decápodos braquiúros da superfamilia dos portunoideos, que comprende numerosas especies, a máis coñecida das cales é o cangrexo real (Chaceon affinis).
A familia comprende 38 especies actuais e 8 fósiles, repartidas en 5 xéneros, dos que 2 están extintos.
A familia foi descrita en 1923 polo zoólogo italiano Giuseppe Colosi (1892 – 1975).[1]
Na actualidade está admitido que comprende tan só tres xéneros:[1]
Deles, o primeiro é o que conta con máis especies.
Xénero Chaceon Manning & Holthuis, 1989:[2]
- Chaceon affinis (A. Milne-Edwards & Bouvier, 1894)
- Chaceon albus Davie, Ng & Dawson, 2007
- Chaceon alcocki Ghosh & Manning, 1993
- Chaceon atopus Manning & Holthuis, 1989
- Chaceon australis Manning, 1993
- Chaceon bicolor Manning & Holthuis, 1989
- Chaceon chilensis Chirino-Gálvez & Manning, 1989
- Chaceon chuni (Macpherson, 1983)
- Chaceon collettei Manning, 1992
- Chaceon crosnieri Manning & Holthuis, 1989
- Chaceon eldorado Manning & Holthuis, 1989
- Chaceon erytheiae (Macpherson, 1984)
- Chaceon fenneri (Manning & Holthuis, 1984)
- Chaceon gordonae (Ingle, 1985)
- Chaceon goreni Galil & Manning, 2001
- Chaceon granulatus (Sakai, 1978)
- Chaceon imperialis Manning, 1992
- Chaceon inghami (Manning & Holthuis, 1986)
- Chaceon inglei Manning & Holthuis, 1989
- Chaceon karubar Manning, 1993
- Chaceon macphersoni (Manning & Holthuis, 1988)
- Chaceon manningi Ng, Lee & Yu, 1994
- Chaceon maritae (Manning & Holthuis, 1981)
- Chaceon mediterraneus Manning & Holthuis, 1989
- Chaceon micronesicus Ng & Manning, 1998
- Chaceon notialis Manning & Holthuis, 1989
- Chaceon paulensis (Chun, 1903)
- Chaceon poupini Manning, 1992
- Chaceon quinquedens (Smith, 1879)
- Chaceon ramosae Manning, Tavares & Albuquerque, 1989
- Chaceon sanctaehelenae Mannig & Holthuis, 1989
- Chaceon sanctahelenae Manning & Holthuis, 1989
- Chaceon somaliensis Manning, 1993
- Chaceon yaldwyni Manning, Dawson & Webber, 1990
Xénero Geryon Krøyer, 1837:[3]
Xénero Zariquieyon Manning & Holthuis, 1989:[4]
Nota: Os cinco xéneros deste cladograma son os considerados como vaídos polo SIIT.[5]