Yvette Cauchois

Yvette Cauchois

Biografía
Nacemento	19 de decembro de 1908 París, Francia
Morte	19 de novembro de 1999 (90 anos) París, Francia
Causa da morte	doenza infecciosa
Educación	Universidade de París
Director de tese	Jean Baptiste Perrin
Actividade
Campo de traballo	Espectroscopia
Ocupación	física
Empregador	Universidade de París
Premios
(1936)  Q117478118 (1933)  Prize Louis Ancel ^(en)  membro da Optical Society  Cabaleiro da Lexión de Honra

Yvette Cauchois, nada o 19 de decembro de 1908 e finada o 19 de novembro de 1999, foi unha física francesa coñecida polas súas contribucións á espectroscopia de raios X e á óptica de raios X, e por ser pioneira na investigación do sincrotrón en Europa.

Traxectoria

Cauchois estudou en París e fixo estudos de licenciatura na Sorbona, onde obtivo a súa licenciatura en ciencias físicas en xullo de 1928. Cauchois realizou estudos de posgrao no Laboratorio de Química Física co apoio dunha bolsa da National Endowment for Science. O seu doutoramento en 1933 foi o seu traballo sobre o uso de cristais curvos para a análise de raios X de alta resolución.^[1]

Carreira académica

Despois de rematar os seus estudos de doutoramento, Cauchois foi nomeada axudante de investigación no laboratorio de Jean Perrin no Centro Nacional de Investigacións Científicas (CNRS). Foi ascendida a investigadora asociada en 1937, e nese mesmo ano participou na posta en marcha do Palais de la Découverte.^[1][2]

En xaneiro de 1938 Cauchois foi nomeada xefa do Laboratorio de Química Física da Facultade de Ciencias de París.^[2] Cando estalou a segunda guerra mundial, Cauchois mantivo a continuidade no Laboratorio, actuando como Xefa de Estudos cando Jean Perrin tivo que fuxir aos Estados Unidos.^[3] Asumiu a cátedra de Física Química en 1954, sucedendo a Edmond Bauer para facerse cargo do laboratorio.

Co número de investigadores superando o espazo dispoñible no Laboratorio, Cauchois fundou o Centro de Química en Orsay en 1960. Dirixiu esta organización durante dez anos, mentres continuaba o seu traballo na Sorbona. Foi incorporada á Universidade de París VI en 1971 despois da división da Sorbona.^[2][3]

Cauchois presidiu a Sociedade Francesa de Química Física no período 1975-1978. Foi a segunda muller en facelo despois de Marie Curie . Desde 1978 ata a súa xubilación en 1983, Cauchois foi profesora emérita da Universidade de París VI.^[2] Cauchois aínda estaba realizando investigacións de laboratorio activas ata 1992, aos 83 anos.^[4] Ao longo da súa vida realizou máis de 200 publicacións, que aínda hoxe se citan.^[5]

Investigación sobre raios X e cristais

A principios da década de 1930, Cauchois estableceu os principios fundamentais dun novo espectrómetro de raios X que, ademais de ser doado de usar, tiña alta resolución, cumprindo a Lei de Bragg. O novo tipo de espectrómetro recibiu o seu nome, e a partir de 1934 utilizouno para observar emisións de gases e multipletes (representación dunha estrutura matemática por exemplo de liñas espectrais). A nova técnica utilizouse en todo o mundo na análise de raios X e raios gamma e levou a unha expansión dos estudos de radiación. Cauchois foi pioneira no desenvolvemento da imaxe de raios X e observou que a radiación de raios X podía enfocarse usando cristais curvos para o seu uso en monocromadores e na difracción de raios X.^[1] O traballo de Cauchois na microscopia de raios X constituíu os primeiros pasos na determinación de espectros de fotoabsorción. Cauchois utilizou a radiación reflectida para estudar a estrutura electrónica dos materiais.^[3][5]

Cauchois estudou sistematicamente os espectros de raios X de metais pesados e actínidos. En 1936, Cauchois e Horia Hulubei afirmaron que descubriron o elemento 85 da táboa periódica mediante análise de raios X, realizando máis investigacións e publicando máis estudos en 1939.^[1] Cauchois, Sonia Cotelle e Hulubei demostraron a presenza de polonio e neptunio, e Cauchois foi posteriormente pioneira nos estudos dos espectros dos elementos transuránicos.^[6]

A fascinación de Cauchois pola astrofísica levouna a estudar a radiación de raios X extraterrestres, en particular o espectro de raios X do Sol mediante o uso de experimentos con mísiles.^[3] En 1970 Cauchois produciu imaxes de raios X do Sol.^[4]

Sincrotrón

A partir de 1962, Cauchois comezou un programa de investigación en colaboración co Istituto Superiore di Sanità no Laboratori Nazionali di Frascati para explorar as posibilidades da investigación do sincrotrón. Foi a primeira persoa en Europa en comprender o potencial da radiación emitida polos electróns que xiran no sincrotrón como fonte para comprender as propiedades da materia.^[1][3][4] A principios dos anos 70, Cauchois realizou os seus experimentos no LURE ( Laboratoire pour l'utilisation des radiations électromagnétiques, Laboratorio para a utilización das radiacións electromagnéticas).^[4]

Vida persoal

Cauchois estaba especialmente interesada en axudar aos mozos e desfavorecidos. Tamén lle gustaba a poesía e a música, e era unha hábil pianista.^[1]

Notas

1. Christiane (1 de abril de 2001). "Yvette Cauchois" 54 (4): 88–89. Bibcode:2001PhT....54d..88B. doi:10.1063/1.1372125. Consultado o 13 de agosto de 2016. 
2. "Cauchois Yvette" (en francés). Consultado o 13 de agosto de 2016. 
3. Apotheker, Jan; Simon Sarkadi, Livia (2011). European Women in Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH Verlag. ISBN 9783527329564. 
4. "Quelques portraits - Cauchois Yvette" (en francés). Académie de Poitiers. Consultado o 13 de agosto de 2016. 
5. Stahl; Hamermesh, Bernard; Bonnelle, Frieda. "Cauchois, Yvette". University of California. Consultado o 13 de agosto de 2016. 
6. Williams, Gary (2006). "Chapter 20: Yvette Cauchois (1908-1999)". Out of the shadows: contributions of twentieth-century women to physics (Reprinted ed.). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9780521821971. Consultado o 13 de agosto de 2016. 

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Yvette Cauchois, de la espectroscopía de rayos X a la utilización del sincrotrón no blog de Mujeres con Ciencia.