Ítaca Chasma | |
---|---|
Tetis e Ítaca Chasma. | |
Tipo de accidente xeolóxico | Chasma |
Accidente xeolóxico de | Tetis |
Lonxitude | ~2.000 km[1] |
Anchura | 10-100 km[1] |
Profundidade | 3-5 km[1] |
Coordenadas | 14° S 6,1 O[2] (centrado sobre) |
Procedencia do nome | Ítaca, unha illa de Grecia.[2] |
Ítaca Chasma é unha enorme estrutura de vales, depresións e escarpas da lúa de Saturno, Tetis. Na súa parte máis ancha mide ó redor de 100 km e entre 3 e 5 km de profundidade, transcorre ó longo dunha distancia de preto de 2.000 km, aproximadamente tres cuartas partes da circunferencia total de Tetis. O seu nome procede da illa grega de Ítaca.[2] Ítaca Chasma é aproximadamente concéntrica respecto do cráter Odiseo.[1]
Esta chasma é unha estrutura moi complexa, que ten moitos vales e sobre todo moitas fallas e escarpas que transcorren paralelas entre si, estas fallas levan consigo a formación de bloques na superficie chamados graben e horst, os graben serían os bloques que estarían nas depresións das fallas e os horst serían os bloques elevados entre as fallas (véxase o diagrama para visualiza-lo fenómeno). O ancho da chasma pode variar de entre un poucos quilómetros ata chegar a un ancho de máis de 100 km[1]. A idade de Ítaca Chasma está estimada en 4 mil millóns de anos ou entre 0,4–3,3 mil millóns de anos, dependendo da cronoloxía escollida para os impactos. A chasma parede ser un pouco máis nova co cráter Odiseo,[3] pero con todo debe ser bastante vella xa que posúe sobre ela mesma cráteres tan grandes coma Telémaco e moitos outros máis pequenos[4][5].
Pensase que está chasma apareceu cando a auga líquida do interior de Tetis se conxelou, causando a expansión do interior, que acabou por fende-la cortiza da lúa para adecuarse ó seu novo volume extra.[1] Os cráteres de impacto anteriores á solidificación de Tetis moi posiblemente foron borrados pola actividade xeolóxica que acontecería con posterioridade.[3]
O océano baixo a superficie de Tetis podería ter sido o resultado dunha resonancia orbital de 2:3 entre Dione e a propia Tetis ó comezo da historia do noso Sistema Solar. A resonancia podería ter levado a unha maior excentricidade orbital e a un quecemento do interior de Tetis debido ás mareas gravitatorias que podería ter sido dabondo para formar un océano baixo a cortiza. O posterior arrefriamento deste océano despois de que a lúa escapase da resonancia, sería a causa da aparición tensións na cortiza da lúa que criarían a Ithaca Chasma.[6][7]
Unha hipótese alternativa suxire que a chasma se formou ó mesmo tempo co gran cráter Odiseo, a chasma parece concéntrica respecto do cráter e está situada na outra cara da lúa; cando o evento de colisión creou Odiseo, as ondas do impacto viaxarían a través de Tetis, fendendo o xeo da feble cortiza no hemisferio oposto a Odiseo.[1]