| |||||
gmejna: | Hamor | ||||
zagmejnowanje: | 2007 | ||||
wjesny předstejićer: | Frank Knobloch | ||||
wobydlerstwo: | 627 (30. nowembra 2020)[1] | ||||
přestrjeń: | 30 km² | ||||
wysokosć: | 132 metrow n.m.hł. | ||||
51.36333333333314.508888888889132
| |||||
póstowe čisło: | 02943 | ||||
předwólba: | 035728 | ||||
wotwodźene słowa: |
| ||||
Wujězdźanski hród | |||||
wikidata: Delni Wujězd (Q703140)
|
Delni Wujězd (němsce Uhyst/Spree, 1936–47 Spreefurt) je wjes w sewjeru sakskeho wokrjesa Zhorjelc a słuša ke gmejnje Hamor. Leži 132 m nad mórskej hładźinu při Sprjewi a Bjerwałdskim jězorje. Ma 627 wobydlerjow.[2]
Prěnje historiske naspomnjenje jako Ugezd je z lěta 1418.[3] Za Serbstwo bě Wujězd wosebje wuznamny dla Gersdorffskeho předarskeho a wučerskeho seminara, kotryž běše so w Klukšu załožił a wot lěta 1745 we Wujězdźanskim „nowym hrodźe“ zaměstnjeny.
Přez wobzamknjenja Wienskeho kongresa přidźěli so dotal k Sakskej słušacy sewjerny dźěl Hornjeje Łužicy z Delnim Wujězdom w lěće 1815 Pruskej.
W februarje 1921 załožichu Wujězdźenjo serbske towarstwo „Zahrodka“ a dnja 11. meje 1924 tež sokołsku jednotu. Kaž wšěm serbskim towarstwam bu jemu w lěće 1937 jeho dźěławosć zakazana. W 1980tych lětach bu Wujězdźanskej Domowinskej skupinje čestne mjeno „Zahrodka“ spožčene, kotraž pak po přewróće swoju dźěławosć zastaji. Dnja 19. februara 2021, dokładnje sto lět po prěnjej „Zahrodce“, załoži skupina wobydlerjow z Delnjeho Wujězda a wokolnych wsow nowe towarstwo z mjenom „Zahrodka 1921“, kotrež přistupi krótko po tym Domowinje.
Posledni wobsedźer Wujězdźanskeho ryćerkubła, z 3670 hektarami jedne z najwjetšich w Hornjej Łužicy, bě Herbert Kluge, kotryž bu z rólnej reformu po Druhej swětowej wójnje wuswojeny.[4]
Po statistice Arnošta Muki měješe Delni Wujězd we 1880tych lětach cyłkownje 460 wobydlerjow, z nich 385 Serbow (84 %) a 75 Němcow.[5] W cyłej Wujězdźanskej wosadźe chodźachu tehdy 1238 wosadnych k serbskej a 222 k němskej spowědźi.[6]
Arnošt Černik zwěsći w lěće 1956 serbski podźěl wobydlerstwa wot jenož hišće 45,1 %.[7]
W lěće 1974 so Tranje a Lipiny do Wujězda zagmejnowachu; 1978 sćěhowa – krótko do swojeho wotbagrowanja – Łućo. Po přewróće přidruži so při gmejnskej reformje 1994 hišće Manjow z wjesnym dźělom Rudej, tak zo słušachu nětko wšě wjeski Delnjowujězdźanskeje wosady tež do samsneje politiskeje gmejny. Hromadźe přińdźechu gmejnske dźěle w lěće 2007 k nowej wulkogmejnje Hamor, jeničce Lipiny běchu so hižo 1996 do Łaza přerjadowali.
Wopon Delnjeho Wujězda nasta po Druhej swětowej wójnje a pokazuje karpa jako symbol za historiski wuznam rybarstwo w hatach wokoło wsy kaž tež z emblema Domowiny přewzaty lipowy sadźenk z třomi łopjenami jako symbol serbskeho ludu.
Za čas NDR měješe Delni Wujězd Polytechnisku wyšu šulu, do kotrejež chodźachu tež dźěći z Manjowa, Rudeje, Łuća, Šepšec, Tranjow, Bjerwałda a Sprjowjow. We 1980tych lětach wobdźěleše so hišće někak štwórćina šulerjow na serbskej wučbje. Po přewróće zwosta jenož hišće zakładna šula, kotraž bu pak po šulskim lěće 1996/97 tohorunja zawrjena.
Dźensa je najbliša zakładna šula w Hamorje. Přichodnej šuli ze serbskorěčnym poskitkom stej w Hućinje a Rakecach.
W Delnim Wujězdźe nadeńdźe so zastanišćo při železniskej čarje Wojerecy–Zhorjelc. Linija OE 64, tak mjenowany shuttle jězorina-Nysa, zwjazuje Wujězd z woběmaj městomaj.
Nimo toho wjedźe tež zwjazkowa dróha 156 (Budyšin–Běła Woda) přez wjes. Statna dróha S 108 zwjazuje Wujězd z Wojerecami.