Աստա Գրյոթինգ գերմ.՝ Asta Gröting | |
---|---|
Ծնվել է | փետրվարի 11, 1961[1] (63 տարեկան) |
Ծննդավայր | Հերֆորդ, Դետմոլդ, Հյուսիսային Հռենոս-Վեստֆալիա, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն |
Քաղաքացիություն | ![]() |
Մասնագիտություն | քանդակագործ, համալսարանի դասախոս, կինեմատոգրաֆ, ուսուցչուհի և վիզուալ արտիստ |
![]() |
Աստա Գրյոթինգ (գերմ.՝ Asta Gröting, փետրվարի 11, 1961[1], Հերֆորդ, Դետմոլդ, Հյուսիսային Հռենոս-Վեստֆալիա, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն), ժամանակակից նկարիչ։ Աշխատում է ժամանակակից արվեստի տարբեր բնագավառներում, ինչպիսիք են՝ քանդակագործությունը, փերֆորմանսը, տեսահոլովակները։ Իր աշխատանքներում Գրյոթինգը «կոնցեպտուալ և էմոցիոնալ հարցեր է տալիս սոցիալ մարմնին՝ նրանից ինչ-որ միտք վերցնելով և թույլ տալով, որ բացակայությունը խոսի»։
Աստա Գրյոթինգը քանդակագործություն է սովորել Դյուսելդորֆի գեղարվեստի ակադեմիայում, որն և ավարտել է 1986 թվականին[2]։ Նրա աշխատանքների անհատական ցուցահանդեսը կայացել է KINDL-ում՝ Բեռլինի ժամանակակից արվեստի կենտրոնում, Դորնբիրնի արվեստի սրահում, Նոր բեռլինյան արվեստի ասոցիացիայում, Լինցի Լենտոս ժամանակակից արվեստի թանգարանում, Հենրի Մուր հիմնադրամում և այլն։ Մասնակցել է նաև միջազգային խմբակային ցուցահանդեսների, այդ թվում՝ Մաաս թանգարանում, Դրեզդենի գերմանական հիգիենայի թանգարանում, և Սան Պաուլոյի 22-րդ բիենալում։ Գրյոթինգը Բրաունշվայգի արվեստի համալսարանի պրոֆեսոր է։
Սկզբնական շրջանում Գրյոթինգը զբաղվել է քանդակագործությամբ, իսկ 1993 թվականից սկսած[3]՝ վիդեոարվեստով և փերֆորմանսով։ Գրյոթինգի աշխատանքները հաճախ ներկայացնում են սովորական, ծանոթ տարրեր, որտեղ դիտողի ուշադրությունը հրավիրվում է նրանց նյութական կերպարանափոխության վրա՝ պայմանավորված ծանոթ իրերի ուռճացմամբ։ Գրյոթինգի աշխատանքում ուշադրություն է դարձվում այն ամենին, ինչ տեսանելի չէ, օրինակ՝ ներքին ձայնին, սեքսով զբաղվող սիրահարների միջև տարածությանը, մարսողական համակարգին կամ փամփուշտների օգնությամբ ստեղծված անցքերին և այն ուղիներին, որոնցով անտեսանելին կարելի է հասցնել դեպի մակերևույթ։ Որպես այդպիսին, նա թույլ է տալիս խոսաքցությունների բացակայությունը։ Այս ուսումնասիրություններում գործում է նրա ռեալիզմի զգացումը, որը ուշադրություն է դարձնում այն ամենին, ինչը համարվում է գեղեցիկ, կամ այն ամենին, ինչը հասարակությունը համարում է վնասված կամ նույնիսկ վնասակար։ Ստեղծվում են արվեստի գործեր, որոնք հոգեբանական և հուզական հեռանկարները մարդկանց բարդ փոխհարաբերությունները վերածում են հստակ ձևերի։ Հաճախ դրանք ներկայացվում են աշխատանքային խմբերով կամ շարքերում[4]։
Բեռլին ֆասսադեն (գերմ.՝ Berlin Fassaden, 2016-2018), բաղկացած է սիլիկոնից պատրաստված մի շարք նեգատիվներից, որոնք ունեն մոնումենտալ չափսեր։ Դրանց վրա կարելի է տեսնել ռազմաճակատի փամփուշտների անցքերը։ Գրյոթինգի համար դերասանական կազմը գործում է որպես լուսանկարչական երկար էքսպոզիցիա, որը պատկերում են պատմություն․ փամփուշտների կրակի պահից մինչ մեր օրերը՝ իրենց հետ վերցնելով փոշին, կեղտը և նույնիսկ գրաֆիտիները։ «Ես ուզում եմ այս ավերված պատերի և ճակատների ներսից նայել աշխարհին,- ասում է Գրյոթինգը,- ասես կարող էի տեսնել իմ դեմքը, որը ետ է նայում ինձ»[5]։
Հպում (անգլ.՝ Touch), շարունակական շարք, որը նկարիչը սկսել է դեռ 2015 թվականին։ Գրյոթինգը մի շարք ընկերների հրավիրեց նստելու, իրենց դիմանկարները պատկերելու նպատակով։ Նկարչուհին ձեռքերով գծում է նրանց դեմքի ուրվագիծը։ Այն հիշեցնում է քանդակագործության, դեմքի արտահայտությունը կարդալու ժեստերը։ Թեև դա մակերեսի հպում է, միևնույն ժամանակ նաև ամենաինտիմ խոսակցություն է[6]։
Գյոթեի շրջագայող վագոն Ադենաուերի Մերսեդեսը և իմ խելքը (անգլերեն՝ The Traveling Carriage of Goethe the Mercedes of Adenauer and My Smart, 2011), Գրյոթինգը ստեղծել է երեք տարբեր դարաշրջանների երեք մեքենաների մասշտաբային ձուլվածքներ։ Ռետինե կաղապարները պատկերում են շարժման քանդակի պատմությունը։ Շարժումը նաև Գրյոթինգի տեսահոլովակի թեման է, որում թռչնի թռիչքի բարձրությունից տեսնում ենք մի քանի մեքենաներ, որոնք մրցում են կայանատեղի համար[7]։ Տարածություն սիրահարների միջև (անգլ.՝ Space Between Lovers, 2008–) ֆիզիկական ինտիմ պահի նյութականացումն է։ Երկու դերասաններ սեքսով զբաղվելիս պատվել են սիլիկոնով։ Այս կերպ, միջանկյալ, ներքին տարածությունը պատկերավորվեց քանդակի տեսքով։ Ե՛վ մտերմությունը, և՛ հեռավորությունը սահմանում են նաև Տարածություն ընտանիքի միջև (անգլերեն՝ Space Between a Family, 2010–2015), որը ներկայացնում է Գրյոթինգի ընտանիքի անդամների իրական չափսերի ձուլվածքներ, որոնք արվել են մի քանի տարիների ընթացքում։ «Դժվար չէ պատկերացնել, որ այս ներհոսող կերպարներն ունեն ներքին օրգաններ,- գրում է բրիտանացի հեղինակ Դեբորա Լևին,- բայց նրանք նաև անսովոր են, նյութի սգավոր մոխրագույն ուրվականներ, որոնք կարծես թե դուրս են գալիս և՛ պատերազմից, և՛ արգանդից»[8]։
90-ական թվակնների սկզբից Գրյոթինգը քանդակագործությունից բացի, սկսել է նաև հետաքրքրվել ոչ նյութական մեդիայով, որի տարրերն են փերֆորմանսը և տեսանյութը։ Ներքին ձայն (անգլ.՝ The Inner Voice, 1993–2004), այս աշխատանքի համար Գրյոթինգը ուսումնասիրել է որովայնախոսությունը որպես կատարողական գործիք՝ մարդու հոգին և նրա ներքին մտածմունքները հետազոտության համար[9]։ Մի շարք տեսահոլովակներ հայտնվել են նկարչի ստեղծած կեղծիքի մեջ և ամբողջ աշխարհից ժամանած փորոքավարների զրույցների մասին։ Նրանք իրենց մայրենի լեզվով կատարեցին Գրյոթինգի, Դեբորա Լևիի և Թիմ Էտչելսի գրած երկխոսությունները։ Գրյոթինգն անգամ աշխատել է բնիկ ամերիկացի որովայնախոսի՝ Բադդի Բիգ Մաունթի հետ[10]։
Verein der Freunde der Nationalgalerie հավաքածուի համար Nationalgalerie Berlin, Բեռլին / Arnold Forde, Լոս Անջելես, USACCarol Schwartz, Դենվեր, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ/ Collection Helga de Alvear, Մադրիդ, Իսպանիա / evn sammlung, Maria Enzersdorf, Ավստրիա / Fonds Régional d'Art Contempor FRAC), Լիմոժ, Ֆրանսիա / Fundació la Caixa, Բարսելոնա, Իսպանիա / Hypo - Bank, Munich / Institut für Auslandsbeziehungen (ifa), Շտուտգարտ, Գերմանիա/ Jerome Stern, Նյու Յորք, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ/ / Koç հիմնադրամ, Ստամբուլ, Թուրքիա / Landesbank Baden-Württemberg, Շտուտգարտ, Գերմանիա / MARTa Հերֆորդ, Հերֆորդ / Museum Ludwig, Քյոլն / Saint Louis Art Museum, Սենթ Լուիս, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ / Sammlung Block, Berlin / Sammlung Deutsche Bank, Ֆրանկֆուրտ, Գերմանիա / Sammlung Goetz, Մյունխեն / Sammlung Grässlin
![]() | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Աստա Գրյոթինգ» հոդվածին։ |
|