Գեորգի Սաֆարով | |
---|---|
Ծնվել է | 1891[1][2][3] |
Ծննդավայր | Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն |
Մահացել է | հուլիսի 27, 1942 կամ 1942[3] |
Մահվան վայր | Սարատով, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[4] |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Ռուսական կայսրություն |
Մասնագիտություն | քաղաքական գործիչ |
Կուսակցություն | ԽՄԿԿ և Ռուսաստանի սոցիալ-դեմոկրատական բանվորական կուսակցություն |
Գեորգի Սաֆարով (1891[1][2][3], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն - հուլիսի 27, 1942 կամ 1942[3], Սարատով, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[4]), հեղափոխական, խորհրդային պետական և կուսակցական գործիչ։
Ծնվել է ճարտարապետի հայ-լեհական ընտանիքում։ 1905 թվականին սոցիալ-դեմոկրատական խմբակների մասնակից է եղել։ 1908 ընդունվել է Ռուսական սոցիալ-դեմոկրատական աշխատանքային կուսակցության շարքերը։ 1910 թվականին արտագաղթել է՝ դառնալով Ցյուրիխում բոլշևիկների սեկցիայի քարտուղարը։ 1912 թվականի մայիսին վերադարձել է Պետերբուրգ։ Ձերբակալվել է։ Փախուստի է դիմել դեպի Ֆրանսիա։ 1916 թվականին երկրից վտարվել է հակապատերազմյան քարոզչություն իրականացնելու համար։ Այնուհետև հաստատվել է Շվեյցարիայում, որտեղից էլ Վ․ Լենինի և Գ․ Զինովևի հետ վերադարձել է Ռուսաստան։
1917 թվականի գարնանը աշխատել է «Պրավդա» թերթի խմբագրությունում, եղել է ՌՍԴԱԿ-ի Պետերբուրգյան հանձնաժողովի անդամ։
1918 թվականին Ուրալյան շրջանի ԽՄԿԿ-ի հանձնաժողովի նախագահության անդամ էր, «Ուրալյան աշխատավոր» թերթի խմբագիր։
«Պրավդա»-ի խմբագրակազմի անդամ է եղել։ Վիրավորվել է Լեոնտևյան նրբանցքի պայթյունի ժամանակ։
1918 թվականին, որպես Ուրալյան շրջանի ԽՄԿԿ-ի հանձնաժողովի անդամ՝ մասնակցել է արքայական ընտանիքի գնդակահարության որոշմանը։
1919 թվականին ԽՄԿԿ-ի 8-րդ համագումարում «ռազմական ընդդիմության» անդամ էր[5]։
1919 թվականի նոյեմբերին գործուղման է մեկնել Թուրքեստանի ինքնավար ԽՍՀ։ 1920 թվականի ամռանից ԽՄԿԿ-ի Թուրքբյուրոյի կենտրոնական հանձնաժողովի անդամ է եղել։ 1921 թվականի մարտին ԽՄԿԿ 10-րդ համագումարում եղել է Ստալինի հարակից զեկուցողը՝ ազգային հարցի վերաբերյալ։
|