Ստեղծում | 6 հունվարի 2001 | |
---|---|---|
Կազմակերպության ղեկավարի պաշտոն | Minister of Economy, Trade and Industry | |
Երկիր | Ճապոնիա | |
Իրավասությունը տարածվում է | Ճապոնիա | |
Կազմակերպչաիրավական ձև | պետական մարմին | |
Վերադաս կազմակերպություն | • Government of Japan • Ճապոնիայի Նախարարների կաբինետ | |
Գլխամասի վայր | Kasumigaseki | |
Նախորդողը | • Ministry of Agriculture and Commerce • Ministry of Commerce and Industry • Միջազգային առևտրի և արդյունաբերության նախարարություն | |
Պաշտոնական կայք | www.meti.go.jp | |
Հիմնական կարգավորիչ տեքստ | Q11606466 |
Էկոնոմիկայի, առևտրի և արդյունաբերության նախարարություն (ճապ.՝ 経済産業省 Keizai-sangyō-shō), Ճապոնիայի կառավարության նախարարություն է։ Այն ստեղծվել է 2001 թվականի Կենտրոնական կառավարության բարեփոխմամբ, երբ Միջազգային առևտրի և արդյունաբերության նախարարությունը (MITI) միավորվել է տնտեսական գործունեության հետ կապված այլ նախարարությունների գործակալությունների հետ, ինչպիսին է Տնտեսական պլանավորման գործակալությունը։
ԷԱԱՆ-ն իրավասու է լայն քաղաքականության ոլորտում, որը ներառում է Ճապոնիայի արդյունաբերական և առևտրային քաղաքականությունը, էներգետիկ անվտանգությունը, զենքի արտահանման վերահսկողությունը, «Cool Japan»-ը և այլն։
Նախարարությունն ունի իր կենտրոնակայանը Տոկիոյի Կասումիգասեկիում՝ Թիյոդայում։ Նրա ներկայիս ղեկավարն է Քեն Սաիտոն, ով նախարար է նշանակվել վարչապետ Ֆումիո Կիսիդայի կողմից 2023 թվականի դեկտեմբերի 14-ին։
Էկոնոմիկայի, առևտրի և արդյունաբերության նախարարության ստեղծման մասին ակտի (1999 թ. թիվ 99 ակտ) 3-րդ հոդվածում ամրագրված առաքելությունն է «բարձրացնել մասնավոր հատվածի տնտեսական կենսունակությունը և զարգացնել տնտեսական և արդյունաբերական զարգացումը` կենտրոնացած սահուն արտաքին տնտեսական հարաբերությունների զարգացման վրա, ինչպես նաև օգտակար հանածոների և էներգետիկ պաշարների կայուն և արդյունավետ զարգացումը»[3]։ Մատակարարումն ապահովելու նպատակին հասնելու համար այն իրավասու է մակրոտնտեսական քաղաքականության, արդյունաբերական քաղաքականության, առևտրի քաղաքականության, առևտրի վերահսկման գործառնությունների, արդյունաբերական տեխնոլոգիաների քաղաքականության, բաշխման քաղաքականության և էներգետիկ քաղաքականության նկատմամբ։
Էկոնոմիկայի, առևտրի և արդյունաբերության նախարարությունից ընտրված որոշ միջին կարգի բյուրոկրատներ հիմնված են Ճապոնիայի արտաքին առևտրի կազմակերպությունում օտար երկրներում և զբաղվում են տարբեր հետազոտական աշխատանքով՝ որպես արդյունաբերական քննիչներ։
Քանի որ ԷԱԱՆ-ի նախաձեռնած արդյունաբերական քաղաքականություններից շատերը, ինչպիսիք են միջուկային վառելիքի ցիկլի ծրագիրը և 5-րդ սերնդի համակարգչային ծրագրերը և ծրագրային ապահովման մշակման ծրագիրը («Sigma Plan»), ձախողվել են, նախարարությունը Ճապոնիայում 21-րդ դարում բարձր գնահատական կամ վստահություն չի վայելում[4]։
Նախարարության նախորդը՝ Միջազգային առևտրի և արդյունաբերության նախարարությունը, գործել է 1949 թվականի մայիսի 25-ից մինչև 2001 թվականի հունվարի 5-ը։ Այնուամենայնիվ, 2001 թվականի հունվարի 6-ին կենտրոնական կառավարության նախարարությունների և գերատեսչությունների վերակազմակերպման պատճառով ստեղծվել է Էկոնոմիկայի, առևտրի և արդյունաբերության նախարարությունը՝ վերակազմավորելով և անվանափոխելով Միջազգային առևտրի և արդյունաբերության նախարարությունը։
Նախկինում Միջազգային առևտրի և արդյունաբերության նախարարությունը համարվում էր բարձր տնտեսական աճի շարժիչ ուժ՝ որպես «Տնտեսական գլխավոր կազմի շտաբ», Ճապոնիայի տնտեսության ընդհանուր վերահսկողության կենտրոն կամ Japan Inc.։
Այն ամբողջությամբ օգտագործել է իր ունեցած լիցենզիաներն ու վարչական ուղղորդումները և հիմնականում պատասխանատու էր արդյունաբերական քաղաքականության համար՝ օգտագործելով կառավարությանն առընթեր ֆինանսական հաստատություններից հատկացված վարկերը (FILP), բյուջետային նպաստները և սուբսիդիաները որպես ուժի աղբյուրներ։ Բացի այդ, այն ուներ լայն իրավասություններ այնպիսի ոլորտներում, ինչպիսիք են գիտության և տեխնոլոգիաների հետազոտությունն ու զարգացումը, առևտուրը, արտոնագրերը, էներգետիկ քաղաքականությունը և փոքր ու միջին ձեռնարկությունների քաղաքականությունը՝ համաձայն տեխնոլոգիական նորարարության։ Այն ներգրավված էր նաև դրամավարկային քաղաքականության մեջ։
Այնուամենայնիվ, Ճապոնիայի բարձր տնտեսական աճի ժամանակաշրջանի ավարտից հետո անխուսափելիորեն ստեղծվել են միանվագ քաղաքականության գաղափարներ, քանի որ, չնայած իրավասությունների լայն շրջանակին, նրանք չեն կարողացել կառավարել լիցենզավորումն ու սուբսիդիաները՝ համեմատած այլ նախարարությունների և գործակալությունների, ինչպիսիք են «գործառնական պետական մարմինները»։ Տարբեր նոր քաղաքականությունների գովազդային փուչիկներ թողարկվում են ամեն տարի մայիսին և հունիսին։ Այս պատճառով, մինչ Ֆինանսների նախարարությունը դեռևս «գլխավոր կառավարական գործակալություն» է, որը լայնորեն ներգրավված է հարկաբյուջետային քաղաքականության, բյուջեի գնահատման և հարկման միջոցով որոշումների կայացման մեջ, Էկոնոմիկայի, առևտրի և արդյունաբերության նախարարությունը «վարչական հանրախանութ» է, որը իրավասու է արդյունաբերության մեծ մասի նկատմամբ։ Այն բնութագրվում է որպես «սահմանափակ ընդհանուր կառավարման գրասենյակ»։
ԷԱԱՆ-ը կազմակերպված է հետևյալ բյուրոների, գրասենյակների, գերատեսչությունների և 3 գործակալություններից (Բնական պաշարների և էներգետիկայի գործակալություն, Փոքր և միջին ձեռնարկատիրության գործակալություն, Ճապոնիայի արտոնագրային գրասենյակ).
# | Անուն | Դեբյուտային ամիս | Հեռանալու ամիս | Վարչապետ |
---|---|---|---|---|
1 | Տակեո Հիրանումա | 2001 թվականի հունվար | 2003 թվականի սեպտեմբեր | Ձյունիտիրո Կոիձումի |
2 | Շոյչի Նակագավա | 2003 թվականի սեպտեմբեր | 2005 թվականի հոկտեմբեր | Ձյունիտիրո Կոիձումի |
3 | Տոշիհիրո Նիկաի | 2005 թվականի նոյեմբեր | 2006 թվականի սեպտեմբեր | Ձյունիտիրո Կոիձումի |
4 | Ակիրա Ամարի | 2006 թվականի սեպտեմբեր | 2008 թվականի օգոստոսի | Շինզո Աբե |
3 | Տոշիհիրո Նիկաի | 2008 թվականի օգոստոսի | 2009 թվականի սեպտեմբեր | Թարո Ասո |
5 | Մասայուկի Նաոշիմա | 2009 թվականի սեպտեմբեր | 2010 թվականի սեպտեմբեր | Յուկիո Հատոյամա |
6 | Ակիհիրո Օհատա | 2010 թվականի սեպտեմբեր | 2011 թվականի հունվար | Նաոտո Կան |
7 | Բանրի Կաիդա | 2011 թվականի հունվար | 2011 թվականի սեպտեմբեր | Նաոտո Կան |
8 | Յոշիո Հաչիրո | 2011 թվականի սեպտեմբեր | 2011 թվականի սեպտեմբեր | Յոշիհիքո Նոդա |
9 | Յուկիո Էդանո | 2011 թվականի սեպտեմբեր | 2012 թվականի դեկտեմբեր | Յոշիհիքո Նոդա |
10 | Տոշիմիցու Մոտեգի | 2012 թվականի դեկտեմբեր | 2014 թվականի սեպտեմբեր | Շինզո Աբե |
11 | Յուկո Օբուչի | 2014 թվականի սեպտեմբեր | 2014 թվականի հոկտեմբեր | Շինզո Աբե |
12 | Յուչի Միյազավա | 2014 թվականի հոկտեմբեր | 2015 թվականի հոկտեմբեր | Շինզո Աբե |
13 | Մոտո Հայաշի | 2015 թվականի հոկտեմբեր | 2016 թվականի օգոստոս | Շինզո Աբե |
14 | Հիրոսիգե Սեկո | 2016 թվականի օգոստոս | 2019 թվականի սեպտեմբեր | Շինզո Աբե |
15 | Իշու Սուգավարա | 2019 թվականի սեպտեմբեր | 2019 թվականի հոկտեմբեր | Շինզո Աբե |
16 | Հիրոշի Կաջիյամա | 2019 թվականի հոկտեմբեր | 2021 թվականի հոկտեմբեր | Շինզո Աբե |
17 | Կոիչի Հագիուդա | 2021 թվականի հոկտեմբեր | 2022 թվականի օգոստոս | Ֆումիո Կիսիդա |
18 | Յասուտոշի Նիշիմուրա | 2022 թվականի օգոստոս | 2023 թվականի դեկտեմբեր | Ֆումիո Կիսիդա |
19 | Քեն Սաիտո | 2023 թվականի դեկտեմբեր | Գործող | Ֆումիո Կիսիդա |
2019 թվականի հուլիսին սահմանափակումներ են մտցվել կիսահաղորդչային բաղադրիչների արտահանման վրա՝ առանց Հարավային Կորեայի հետ որևէ խորհրդակցության[5][6]։