Իսպանական ամոթ (հայտնի է նաև «Կողմնակի ամոթ» կամ «ամոթ ուրիշի փոխարեն» անուններով), ամոթի զգացում, որն առաջանում է այլ մարդու գործողությունների պատճառով։ Ի տարբերություն շփոթության ընդհանուր զգացումի՝ կողմնակի ամոթը չի առաջանում ամոթաբեր արարքին մասնակցելիս, այլ՝ ուրիշ մարդու կողմից այդ արարքը գործելու պատճառով։ Այս զգացումը կարող է հանրօգուտ համարվել, և կարծիք կա, թե այն առաջանում է սոցիալապես ու մշակութապես ընդունելի վարքի հետևանքով[1][2]։
Կողմնակի ամոթը հաճախ դիտարկվում է որպես չարախնդության (գերմ.՝ schadenfreude) հականիշ, որն ուրիշի դժբախտությունից, նվաստացումից կամ շփոթմունքից բավականություն ստանալու հույզն է[3][4]։
Կողմնակի ամոթը տարբերվում է զգայական վարակից, որը բնութագրվում է որպես մարդու կողմից այլ մարդկանց զգացումների անգիտակցական կրկնօրինակում[5]։ Զգայական վարակը մարդկանց կողմից վեր է ածվում խմբային հույզերի։ Հուզական վարակի համար տվյալ գործողության հետևանքով հույզեր պետք է առաջանան մի քանի մարդու մոտ, այնինչ կողմնակի ամոթի դեպքում բավական է հուզականության դրսևորում միայն ականատեսի մոտ[6]։ Ավելին, մարդը կարող է կողմնակի ամոթի զգացում ունենալ անգամ այն դեպքում, երբ ինքն ամբոջղապես մեկուսացած է[7]։
Ինչպես ուրիշի փոխարեն այլ հույզեր, ուրիշի փոխարեն ամոթը ևս ունի առաջնային հույզի հատկանիշները։ Այնուամենայնիվ, ի տարբերություն խմբային հույզերի, կողմնակի ամոթը դրսևորվում է այն հատկանիշներով, որոնցով կողմնակի մարդու մոտ դրսևորվում է առաջնային ամոթի զգացումը։ Սոցիալական շփոթություն ապրած մարդիկ կարող են ունենալ այնպիսի ծանոթ ախտանշաններ, ինչպիսիք են կարմրելը[7][8], քրտնարտադրությունը, դողը, սրտխփոցը և սրտխառնոցը[9][10]։ Այլ, ավելի մեղմ ախտանշաններից են այլ ուղղությամբ նայելը և ընդհանուր դիսկոմֆորտը։
Կողմնակի ամոթը, որը հայտնի է նաև էմպաթիկ ամոթ անունով, ներքին կերպով կապված է էմպաթիային։ Էմպաթիան ուրիշի զգացմունքները հասկանալու կարողությունն է, որն ուժեղ հույզ է համարվում` այլասիրությունը, հանրօգուտ վարքը[8] և խմբային հույզերը առաջ մղելու համար, մինչդեռ էմպաթիայի պակասը կապված է հակասոցիալական վարքի հետ[11][12]։ Շփոթեցնող իրավիճակում դիտողը կարեկցում է այդ իրավիճակում հայտնված զոհին` ինքը ևս շփոթության զգացում արտահայտելով։ Ավելի շատ կարեկցանք ցուցաբերող մարդիկ ավելի են հակված «իսպանական ամոթ» զգալուն[13]։ Հույզերը ճանաչելու կարողությունը հավանաբար բնածին է[14], քանի որ կարող է ձեռք բերվել անգիտակցաբար։ Այնուամենայնիվ, այն կարելի է վարժեցնել և որոշակի արդյունքի հասնել[15]։
Հոգեբանական պրոյեկցիանհոգեբանության ու հոգեվերլուծության տեսություն է, ըստ որի մարդն անցանկալի հույզերից իրեն պաշտպանում է` դրանց գոյությունը իր մեջ մերժելով և իրեն այլ հույզեր վերագրելով[16]։ Պրոյեկցիան սովորական, ամենօրյա կյանքի մաս է[17]։ Կողմակի ամոթը և կողմնակի այլ հույզեր, այնուամենայնիվ, գործում են ինքնապրոյեկցիային հակառակ։ Անցանկալի հույզը կրում է մեկ այլ մարդ, և կողմնակի մարդը դրան համապատասխան հույզը պրոյեկտում է իր վրա[18]։ Օրինակ, հեշտորեն խաբող մեկը կարող է կողմնակի ամոթ զգալ, եթե ինքնապրոյեկտի ստի մեջ բռնված մեկ այլ մարդու իրավիճակը։
Շփոթեցնող իրավիճակները հաճախ առաջանում են սոցիալական իրավիճակներում, որպես հասարակության ակնկալիքների ձախողման արդյունք և օգնում են հասկանալ, թե ինչն է ընդունելի համարվում տվյալ հասարակության կողմից[1][8][11][17][19]։ Եթե շփոթմունքը մեկուսացնում է զոհին, ապա ուրիշի հանդեպ զգացած ամոթը զոհի և կողմնակի մարդու միջև սոցիալական կապ է ստեղծում[2][13]։
Շփոթեցնող իրավիճակները երկար ժամանակ օգտագործվել են սիթքոմներում, սքետչներում, հումորային հաղորդումներում և ամենօրյա կատակներում։ Կադրից այն կողմ լսվող ծիծաղն ավանդաբար օգտագործվել է հանդիսատեսին ճիշտ պահին ծիծաղել հուշելու համար։ Բայց քանի որ կադրից այն կողմ հնչող ծիծաղը հեռացվել է սիթքոմներից, շփոթեցնող իրավիճակները հեռուստատեսությամբ այժմ ուղեկցվում են լռությամբ` ստեղծելով նոր` cringe comedy ժանրը[20][21][22], որը ներառում է քննադատության արժանացող մի շարք հեռուստաշոուներ, ինչպես, օրինակ, ամերիկյան Օֆիս հեռուստասերիալը[23][24]։
↑Hatfield, Elaine; Cacioppo, John T.; Rapson, Richard L. (2016 թ․ հունիսի 22). «Emotional Contagion». Current Directions in Psychological Science (անգլերեն). 2 (3): 96–100. doi:10.1111/1467-8721.ep10770953.
↑D., Baird, James (2010). Unlock the positive potential hidden in your DNA. Nadel, Laurie, 1948-. Franklin Lakes, NJ: New Page Books. ISBN9781601631053. OCLC460061527.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
↑C. G., JUNG (1969). ADLER, GERHARD; HULL, R. F. C. (eds.). Collected Works of C. G. Jung, Volume 11: Psychology and Religion: West and East. Princeton University Press. JSTORj.ctt5hhr4b.
↑«The Psychology of Embarrassment». World of Psychology (ամերիկյան անգլերեն). 2012 թ․ նոյեմբերի 14. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 4-ին.
↑«Funny Business». tribunedigital-chicagotribune (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2014-02-02-ին. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.