Իվայլո Պետրով

Իվայլո Պետրով
Ծնվել էհունվարի 19, 1923(1923-01-19)[1][2]
ԾննդավայրԲդինցի, Dobrich-selska, Դոբրիչի մարզ, Բուլղարիա
Վախճանվել էապրիլի 16, 2005(2005-04-16) (82 տարեկան) կամ ապրիլի 14, 2005(2005-04-14)[3] (82 տարեկան)
Վախճանի վայրՍոֆիա
ԳերեզմանՍոֆիայի կենտրոնական գերեզմանատուն
Մասնագիտությունգրող, նկարիչ
Ազգությունբուլղարացի
Քաղաքացիություն Բուլղարիա
ԿրթությունՍոֆիայի համալսարան
Պարգևներ

Իվայլո Պետրով (բուլղար․՝ Ивайло Петров, հունվարի 19, 1923(1923-01-19)[1][2], Բդինցի, Dobrich-selska, Դոբրիչի մարզ, Բուլղարիա - ապրիլի 16, 2005(2005-04-16) կամ ապրիլի 14, 2005(2005-04-14)[3], Սոֆիա, Բուլղարիա) բուլղարացի գրող, նկարիչ։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իվայլո Պետրովը ծնվել է 1923 թվականի հունվարի 19-ին Դոբրիչի մարզի Բդինցի գյուղում։ 1942 թվականին ավարտել է Դոբրիչի ուսումնարանը։ 1947-1949 թվականներին սովորել է Սոֆիայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում։ Գեղարվեստի ակադեմիայում Ալեքսանդր Բեշկովի մոտ ուսանել է գրաֆիկա։ Աշխատել է „Пламък“ ամսագրում և „Литературен фронт“ թերթում[4]։

Գրական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զբաղվել է գրական-քննադատական աշխատանքով։ «Նոնկայի սերը» վիպակը 1961 թվականին լույս է տեսել նաև հայերեն։ Ստեղծագործությունները թարգմանվել են չինարեն, մոնղոլերեն, գերմաներեն, ռուսերեն, ճապոներեն, ռումիներեն, ֆրանսերեն, լեհերեն, սլովեներեն։

  • «Մկրտություն» (պատմվածքների ժողովածու, 1953)
  • «Մեռյալ հուզում» (վեպ, 1953)
  • «Հորաքույրը նշանվում է»
  • «Փոքրիկ պատրանքներ» (1963)
  • «Կեղծ մարդիկ», 1973
  • «Աշնանային պատմություններ», 1978
  • «Երեք Հանդիպումներ», 1981
  • «Ընտրյալ գործեր», 1983
  • «Երազանքների գույնը», 1989 պատմություններ
  • «Մահվան դատավճիռ», 1991, վեպ

Մրցանակներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «Խրիստո Գ. Դանով» մրցանակ, 2002
  • «Յորդան Յովկով» մրցանակ, 1990
  • Սոֆիայի համալսարանի «Սուրբ Կլիմենտ Օխրիդսկի» մրցանակ (2002)
  • Դոբրիչի պատվավոր քաղաքացի, 1994[5]
  • „Стара планина“ շքանշան, 2000[6]
  • Բալչիկի պատվավոր քաղաքացի, 2011[7]

Հիշատակ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Իվայլո Պետրովի հուշատախտակը Սոֆիայում

Սոֆիայի „Солунска“ №35 շենքի պատին, որտեղ Իվայլո Պետրովն ապրել է 1978-2005 թվականներին, փակցվել է հուշատախտակ։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 Babelio (ֆր.) — 2007.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Library of Congress Authorities — Library of Congress.
  4. ↑ Բուլղարական պատմվածքներ, «Հայաստան» հրատարակչություն, Երևան, 1966
  5. ↑ «Община Добрич: Почетни граждани на Добрич». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 19-ին. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 2-ին.
  6. ↑ Указ № 4 от 7 януари 2000 г.
  7. ↑ Почетни граждани на Балчик на сайта на Община Балчик.

Աղբյուրներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • „Хайка за вълци” в българската литература и култура. Съст. Пламен Дойнов. София: Кралица Маб, 2015. ISBN 978-954-533-140-4.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
 ⛭ 
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ