Հեռուստատեսությունն Իսպանիայում հայտնվել է 1956 թվականի հոկտեմբերի 28-ին, երբ եթեր հեռարձակվեց Իսպանիայի առաջին հեռուստաալիքը՝ «Televisión Española» (այժմ՝«La 1» )։ 2008 թվականի տվյալններով Իսպանիայի տների 99.7%-ում կա հեռուստացույց։
Մինչև 2010թվականին մարտի 31-ը ընդհանուր ձայնագրության մասին ընդհանուր օրենքի ուժի մեջ մտնելը Իսպանիայի հեռուստաընկերությունը համարվում էր ազգային կարևորագույն հանրային ծառայություններից մեկը[1], և այն կառավարվում էր պետության կողմից (ուղղակիորեն և անուղղակիորեն `վարչական զիջումների միջոցով)։ 2010 թվականին այն իրավիճակը փոխվեց, որոնք ազատականացրեցին ռադիոհաղորդումների եւ հեռուստատեսության հեռարձակման ծառայությունը, դարձնելով այն ընդհանուր շահի ծառայություն, որը տրամադրվում է անհատների կողմից որոշակի սահմանափակումներով ազատ մրցակցության եղանակով[2][3]։
Հեռուստատեսությունը Իսպանիայում հայտնվել է 1956 թվականի հոկտեմբերի 28-ին, երբ եթեր հեռարձակվեց Իսպանիայի առաջին հեռուստաալիքը՝ «Televisión Española» (այժմ՝«La 1» )։ Այն կարող էին դիտել միայն Մադրիդի և նրա հարակից բնակավայրերի տարածքում և սահմանափակակ քանակությամբ հեռուստացույցներով (շուրջ 300)։ Հեռարձակումը օրական երեք ժամ էր։
1959 թվականի փետրվարի 15-ին «Ռեալ Մադրիդ» և «Բարսելոնա» խաղի ժամանակ սկսվեց Բարսելոնայում «Televisión Española»-ի հեռարձակումը, իսկ 1960-ական թվականներից սկսած հեռուստաալիքը սկսեց հեռարձակումը Իսպանիայի այլ պրովինցիաներում[4]։
1960-ականների սկզբներին հեռուստացույցտներ կային միայն 50000 ընտանիքներում։ Այդ իսկ պատժառով, 1962 թվականին թույլատրվեց հեռուստացույցները ապառիկ կերպով վաճառել, կիրառվեցին մի շարք այլ նախաձեռնություններ ավելի շատ հեռուստացույցներ վաճառելու նպատակով։ Վաճառքը այնքան արագ էր տեղի ունենում, որ 1964 թվականին արդեն վաճառվել էր մեկ միլիոն հեռուստացույց, իսկ 1970 թվականին չորս անգամ շատ[5]։
1967 թվականի հունվարի 1-ին TVE թողարկեց երկրորդ ալիքը։ Այն ժամանակ անվանում էին «UHF» (ուլտրա բարձր հաճախականություններ, այդպես էին անվանում Արևմուտքում դիֆերենցիալ տիրույթը )։ Ինչպես առաջին հեռուստաալիքը, այնպես էլ սա հեռարձակվում էր օրական երեք ժամ և միայն Մադրիդում։ Մեկ տարի անց հայտվեց մյուս քաղաքներում ևս, օրինակ՝ Բարսելոնայում[6]։
1970 թվականին արդեն երկու հեռուստաալիքներն էլ գունավոր էին։ Սև ու սպիտակ հեռուստացույցները տարածված էին, այդ պատճառով գունավոր հեռուստացույցների տարածքը որոշ ժամանակ տևեց։
Ֆրանկոյի մահից հետո, իսպանական հեռուստատեսությունում եկավ մի նոր՝ բաց շրջան, եթերում հայտնվեց նախկինում չբացահայտված գրաքննական բովանդակությամբ նյութեր։ TVE-2 (UHF) ունի տարածաշրջանային բլոկներ (տարբեր շրջաններում տարբեր ծրագրեր տարբեր լեզուներով), առաջին հերթին Կատալոնիայի համար՝ կատալոներեն[7]։
1989 թվականին առաջին երեք մասնավոր հեռուստաընկերությունները `Antena 3, Canal + և Gestevisión Telecinco Telecinco- ին պատկանող հեռուստաընկերությունները ստացան լիցենզիա[8]։ 2005 թվականին Canal+ հաճախականությունը փոխանցվեց Cuatro-ին։ 2006 թվականի մարտի 27-ին Antenna 3-ի ստեղծողները ստեղծեցին LaSexta ալիքը"
Իսպանիայում կա հեռարձակման 4 տեսակ՝ եթերային, մալուխային, արբայնակային և IPTV։ Մալուխային հեռուստատեսության ամենամեծ օպերատորներն են Movistar+, Euskaltel, Telecable:
ԶԼՄ-ների օրենքների կատարման նկատմամբ վերահսկողության իրականացումը իրականացվում է Կատալոնիայի լսողական միության խորհրդի (Consejo del Audiovisual de Cataluña), Վալենսիայի Համայնքի լսողական համայնքի (Consejo Audiovisual de la Comunidad Valenciana) և Անդուլազիայի լսողական համայնքի կողմից (Consejo Audiovisual de Andalucía).