Հույները Հունգարիայում (հուն․՝ Έλληνες, Ellines, հունգ.՝ Görögök), համարվում են Հունգարիայում պաշտոնապես ճանաչված տասներեք ազգային փոքրամասնություններից մեկը, Ազգային և էթնիկ փոքրամասնությունների մասին օրենքը հունգարական պառլամենտում ընդունվել է 1993 թվականի հուլիսի 7-ին[1]։ Հունգարական օրենքը ճանաչում է «փոքրամասնությունների ներկայացուցիչների իրավունքները, հաստատում է էթնիկ փոքրամասնությունների կոլեկտիվ իրավունքների հայեցակարգը և հայտարարում է փոքրամասնությունների կոլեկտիվ անօտարելի իրավունքը՝ պահպանելու իրենց էթնիկ ինքնորոշումը»։ Օրենքը նաև թույլատրում է էթնիկական կամ ազգային բնույթի միավորումները, քաղաքական կուսակցությունները և շարժումները, մայրենի լեզվի կիրառումը։ Որպեսզի համարվի ճանաչված, էթնիկ խումբը պետք է ամենաքիչը 100 տարի ապրած լինի երկրում և նրա անդամները պետք է Հունգարիայի քաղաքացիներ լինեն[2]։
Հույների առաջին բնակեցումը նախկին Հունգարիայում (որպես Ավստրո-Հունգարիայի մաս) թվագրվում է դեռևս 15-16-րդ դարերի, բայց այն կրում էր եզակի բնույթ և հիմնականում բարձր կրթություն ունեցող անձինք էին[3]։ Զանգվածային գաղթ տեղի չունեցավ մինչև 17-րդ դարը[3][4], ամենախոշոր ալիքները տեղի են ունենում 1718 և 1760—1770 թվականներին, դրանք կապված էին այդ շրջանի տնտեսական հանգամանքների հետ[3]։ Մոտավոր հաշվարկով 18-րդ դարի երկրորդ կեսին Հունգարիա է տեղափոխվել մոտ 10 հազար հույն[4]։
Ժամանակակից հույն համայնքը բաղկացած է հիմնականում Հունաստանում քաղաքացիական պատերազմի փախստականներից[5] և 2001 թվականի տվյալներով կազմում է 2509 մարդ[6]։
Բելոյաննիս գյուղի (որը հիմնել են հույն փախստականները 1950 թվականին) 1200 բնակիչներից մոտ 300-ը հույներ են[5]։
Հունգարական պատմության որոշ ակնառու դեմքեր, ինչպես Պալ Տալեկին, ունեցել են հունական ծագում։