Կրթությունն ստացել է Պադուայում, ապրել Վենետիկում։ 1848 թվականին եղել է հանրապետական կառավարության անդամ։ Գրել է «Խոստովանություններ» (1936), «Բանաստեղծական հուշեր» (1838), «Կայծեր» (1841) քնարական ժողովածուները, «Աթենքի դուքսը» (1837), «Հավատ և գեղեցկություն» (1840) պատմավեպերը, «Աստվածային կատակերգության» մեկնաբանությունները» (1837), «Քաղաքացիական պատմությունը գրականության մեջ» (1872) բանասիրական աշխատությունները։ Կազմել է հոմանիշների, գեղագիտական, իտալերենի բառարաններ։ ՎենետիկիՄխիթարյանների մոտ սովորել է հայերեն (գրաբար), Գաբրիել Այվազովսկու օգնությամբ իտալերեն է թարգմանել Մովսես Խորենացու «Պատմութիւն Հայոց»-ը (1841) և Ագաթանգեղոսի «Պատմություն Հայոց»-ը (1843)։ Այդ թարգմանությունների իտալերեն առաջաբաններում, արժեքավորելով հայ հին գրականությունն ու լեզուն, կոչ է արել զբաղվել հայ մշակույթի ուսումնասիրությամբ։