Ուոշո | |
---|---|
Տեսակ | animal-person? և անազատության մեջ ապրող միջատներ |
Սեռ | իգական |
Ծնվել է | սեպտեմբեր 1965 |
Ծննդավայր | Արևմտյան Աֆրիկա |
Սատկել է | հոկտեմբերի 30, 2007[1] (42 տարեկան) |
Սատկելու վայր | Ellensburg, Վաշինգտոն, ԱՄՆ |
Ուոշո (անգլ.՝ Washoe, սեպտեմբեր 1965, Արևմտյան Աֆրիկա - հոկտեմբերի 30, 2007[1], Ellensburg, Վաշինգտոն, ԱՄՆ), էգ սովորական շիմպանզե։ Ուոշոն առաջին ոչ մարդկային էակն էր, որը կենդանիների լեզվուսուցման փորձի շրջանակներում սովորել էր հաղորդակցվել ամերիկյան ժեստերի լեզվով (ԱԺԼ)[2]։
Փորձի շրջանակներում Ուոշոն սովորել էր մոտավորապես 350 ժեստ[3], ինչպես նաև իր որդեգիր որդուն՝ Լուլիսին, սովորեցրել դրանցից մի քանիսը[4][5][6]։ Կյանքի մեծ մասն անցկացրել է Կենտրոնական Վաշինգտոնի համալսարանում։
Ուոշոն ծնվել է 1965 թվականին Արևմտյան Աֆրիկայում։ ԱՄՆ ռազմաօդային ուժերի կողմից գերի է վերցվել ԱՄՆ տիեզերական ծրագրի համար հետազոտություններ իրականացնելու նպատակով[7]։ Անվանվել է Նևադայի Ուոշո շրջանի անունով, որտեղ նրան մեծացրել են ու սովորեցրել ժեստերի լեզուն[8]։
1967 թվականին Ռ․ Ալեն Գարդներն ու Բեատրիքս Գարդները Ռինոյում նևադական համալսարանում Ուոշոյին ժեստերի լեզուն սովորեցնելու ծրագիր են մշակել։ Այդ ժամանակ շիմպանզեներին ձայնային լեզուն ընդօրինակել սովորեցնելու նախորդ փորձերը (Գուա և Վիքի նախագծեր) ձախողվել էին։ Գարդներները կարծում էին, որ այս նախագծերն անկատար էին, քանի որ շիմպանզեները ֆիզիկապես ի վիճակի չեն արտաբերել բանավոր խոսքի համար անհրաժեշտ հնչյունները։ Նրանց առաջարկը եղել է շիմպանզեի՝ մարմնի տարբեր ժեստեր ստեղծելու կարողությունն օգտագործելը․ մի բան, որով նրանք շփվում են վայրի բնության մեջ՝ դրանով իսկ սկսելով ամերիկյան ժեստերի լեզվի վրա հիմնված լեզվական նախագիծ[9][10]։ Գարդներները Ուոշոյին մեծացրել են այնպես, ինչպես կարելի է մեծացնել երեխային։ Նա հաճախ էր հագուստ հագնում ու նրանց հետ նստում ճաշի սեղանի շուրջ։ Ուոշոն ունեցել է իր սեփական 8 ոտաչափը 24 ոտնաչափի վրա չափսերով կցասայլակ, որտեղ եղել են բնակելի և խոհարարական տարածքներ։ Կցասայլակն ունեցել է բազմոց, գզրոցներ, սառնարան, սավաններով ու վերմակներով մահճակալ։ Նրան թույլատրվել է օգտագործել հագուստ, սանրեր, խաղալիքներ, գրքեր և ատամի խոզանակ։ Մարդու երեխայի նման նա սովորական առօրյայի է ենթարկվել՝ կապված տնային աշխատանքների, բացօթյա խաղերի և ընտանեկան մեքենայով զբոսանքների գնալու հետ[11]։ Մի անգամ կարապ տեսնելով՝ Ուոշոն ցույց է տվել «ջուր» և «թռչուն» ժեստերը։ Հարվարդի համալսարանի հոգեբան Ռոջեր Բրաունը նշել է, որ դա «նման էր տիեզերքից S.O.S. ազդանշան ստանալուն»[12]։
Երբ Ուոշոն հինգ տարեկան էր, Գարդներները որոշել են անցնել այլ նախագծերի, և նրան տեղափոխել են Նորմանում գտնվող Օկլահոմայի համալսարանի պրիմատների ուսումնասիրության ինստիտուտ՝ Ռոջեր Ֆոութսի և Դեբորա Ֆոութսի խնամքի ներքո[13]։
Ուաշոն մեծացել է մարդու երեխայի միջավայրին հնարավորինս մոտ միջավայրում, որով փորձ է արվել բավարարել ընկերակցության նրա հոգեբանական կարիքը[14][15][16]։
Ուոշոյի ներկայությամբ Գարդներներն ու Ֆոութսները շփվել են միայն ժեստերի լեզվով, ոչ թե օգտագործել ձայնային հաղորդակցություն՝ ենթադրելով, որ դա ավելի պակաս շփոթեցնող ուսումնական միջավայր կստեղծեր Ուաշոյի համար։ Ասում էին, որ այս տեխնիկան նման է այն մեթոդին, որն օգտագործվում է երեխաներին լեզու սովորեցնելիս[17]։
Լեզվական նախագծի առաջին մի քանի տարիներից հետո Գարդներներն ու Ռոջեր Ֆոութսը նկատել են, որ Ուոշոն ընկալում է ժեստերի լեզուն առանց ուղղակի հրահանգի, պարզապես իր շրջապատում գտնվող մարդկանց նմանակելով, որոնք միմյանց հետ շփվում էին այդ լեզվով։ Օրինակ, գիտնականները ժեստերով ցույց էին տալիս «ատամի խոզանակ» ու մաքրում իրենց ատամները Ուոշոյի ներկայությամբ։ Դիտարկման ընթացքում Ուոշոն որևէ նշան ցույց չի տվել, թե սովորել է այդ ժեստը, բայց ավելի ուշ արձագանքել է ատամի խոզանակ տեսնելով՝ ինքնաբերաբար ցույց տալով ճիշտ ժեստը, դրանով ապացուցելով, որ արդեն սովորել է այն։ Դեռ ավելին, Գարդներները սկսել են հասկանալ, որ սննդով և խուտուտներով որոշակի նշանների պարգևատրումն իրականում խանգարում էր խոսակցական ժեստերի լեզվի ակնկալվող արդյունքին։ Նրանք փոխել են իրենց ռազմավարությունը, որպեսզի սննդի և ճաշի ժամերը երբեք չհամադրվեն ուսուցման ժամերի հետ։ Բացի այդ, նրանք դադարեցել են խուտուներով պարգևները դասավանդման ժամանակ, քանի որ դրանք սովորաբար հանգեցնում էին ծիծաղի ընդմիջումների։ Փոխարենը, նրանք ստեղծել են խոսակցական միջավայր, որը առաջացնում է հաղորդակցություն՝ առանց հատուկ գործողությունների համար պարգևների օգտագործման[18]։
Ուոշոն սովորել է ժեստերի լեզվով մոտավորապես 350 բառ[3]։
Որպեսզի գիտնականները համոզվեն, որ նա սովորել է տվյալ ժեստը, Ուոշոն պետք է այն ինքնաբերաբար ու ճիշտ օգտագործեր 14 օր շարունակ[19][20]։
Այս ժեստերն այնուհետև ստուգվել են կրկնակի կույր բառապաշարի թեստ օգտագործելով։ Այս թեստը ցույց է տվել, 1) «որ շիմպանզեները կարող էին տեղեկատվություն փոխանցել այնպիսի պայմաններում, երբ մարդկային դիտորդին հասանելի տեղեկատվության միակ աղբյուրը շիմպանզեի ժեստն է», 2) «որ անկախ դիտորդները համաձայն էին միմյանց հետ» և 3) «որ շիմպանզեները ժեստերն օգտագործում էին բնական լեզվի կատեգորիաներին վերաբերելու համար, որ «ՇՈՒՆ» ժեստը կարող է վերաբերել ցանկացած շան, ԾԱՂԻԿ՝ ցանկացած ծաղիկի, ԿՈՇԻԿ՝ ցանկացած կոշիկի»[21][22]։
Ուոշոն և նրա ընկերները կարողացել են միավորել իրենց սովորած հարյուրավոր ժեստեր նոր համակցությունների մեջ (որոնք նրանց երբեք չեն սովորեցրել, այլ ավելի շուտ իրենք են ստեղծել) տարբեր իմաստներով։ Օրինակ՝ երբ Ուոշոյի ընկեր Մոջան չի իմացել «թերմոս» բառը, նա այն նկարագրել է որպես «մետաղյա բաժակով ըմպել», սակայն արդյոք Ուոշոյի համադրությունը իսկական ստեղծագործ լեզու է, թե ոչ, հակասական կարծիքներ է առաջացնում[23][24]։ «Թերմոսի» օրինակից կարելի է եզրակացնել, որ Ուոշոն փորձել է բացատրել, որ դա մետաղյա առարկա է բաժակի տեսքով, որից կարելի է ըմպել։
Ուոշոյի խնամակալներից մեկը հղի էր և վիժելուց հետո երկար շաբաթներ աշխատանքի չէր եկել։ Ռոջեր Ֆոութսը պատմել է հետևյալ իրավիճակի մասին․
Մարդիկ, ովքեր պետք է լինեն նրա կողքին և այնտեղ չեն, հաճախ ստանում են սառը ընդունելություն, որով նա նրանց տեղեկացնում է, որ վիրավորված է նրանցից։ Քեթին (խնամակալին) Ուոշոն հենց այսպես ողջունեց, երբ նա վերջապես աշխատանքի վերադարձավ։ Քեթը Ուոշոյից ներողություն խնդրեց, հետո որոշեց նրան պատմել ճշմարտությունը և ժեստով ցույց տվեց․ «Իմ փոքրիկը մահացավ»։ Ուոշոն ակնապիշ նայեց նրան, ապա իջեցրեց հայացքը։ Հետո նորից նայեց Քեթի աչքերին ու «լացել» ժեստը ցույց տվեց, դիպչելով իր այտին ու մատով իջնելով այնպես, ինչպես արցունքը կիջներ աչքից (շիմպանզեները արցունքով չեն լացում)։ Քեթը հետագայում ասաց, որ մեկ ժեստն ավելի շատ բան է ասել Ուոշոյի ու նրա մտավոր կարողությունների մասին, քան բոլոր երկար ու քերականորեն անթերի նախադասությունները[25]։ |
Ուոշոն ինքը կորցրել է երկու ձագի․ մեկը սատկել է ծնվելուց անմիջապես հետո սրտի արատից, մյուսը՝ Սեքվոյան, սատկել է երկու ամսականում ստաֆիլակոկային վարակից։
Երբ Ուոշոյին հայելու մեջ ցույց են տվել իրեն ու հարցրել, թե ինչ է նա տեսնում, նա պատասխանել է․ «Ինձ, Ուոշոյին»[26][27]։ Պրիմատների փորձագետ Ջեյն Գուդոլը, ով տասնամյակներ շարունակ ուսումնասիրել և ապրել է շիմպանզեների հետ, կարծում է, որ դա կարող է ցույց տալ ինքնագիտակցության որոշակի մակարդակ[27][28]։ Ուոշոն ինքնության ճգնաժամ է ապրել, երբ նրան առաջին անգամ ծանոթացրել են այլ շիմպանզեների հետ․ նա կարծես ցնցվել է, իմանալով, որ ինքը միակ շիմպանզեն չէ։ Նա աստիճանաբար սկսել է հաճույք ստանալ այլ շիմպանզեների հետ շփվելուց[29]։
Ուոշոն սիրում էր խաղալ իր տիկնիկների հետ, որոնց նա լողացնում էր, զրուցում և երևակայական սցենարներ հորինում[30][31]։ Նա նաև ժամանակ է անցկացրել իր ատամները մաքրելով, նկարելով ու թեյախմության մասնակցելով[32]։
Երբ նոր ուսանողներ էին գալիս նրա հետ աշխատելու, Ուոշոն դանդաղեցնում էր նորեկների հետ ժեստերով հաղորդակցվելու տեմպը, որը լավ տպավորություն էր թողնում նրանց վրա[33]։
(Այս հատվածում կրկնակի մեջբերումները պատկանում են Ուոշոյին, եզակի մեջբերումները՝ ուրիշ որևէ մեկի։)
1980 թվականին Ուոշոն տեղափոխվել է Կենտրոնական Վաշինգտոնի համալսարան։ 2007 թվականի հոկտեմբերի 30-ին համալսարանի շիմպանզեների և մարդկանց հաղորդակցության ինստիտուտի պաշտոնյաները հայտարարել են, որ նա սատկել է 42 տարեկանում[7][12]։
Ոմանք կարծում են, որ այն փաստը, որ Ուոշոն ոչ միայն շփվել է, այլև մտերիմ և անձնական հարաբերություններ է հաստատել մարդկանց հետ, ցույց է տալիս, որ նա էմոցիոնալ առումով զգացմունքային էր և արժանի բարոյական կարգավիճակի[35]։
Ուոշոյի և այլ պրիմատների հետ աշխատանքը խթանել է Մեծ կապիկների նախագծի հիմնադրմանը, որը հույս ունի «ներառել ոչ-մարդկային մեծ կապիկներին՝ շիմպանզեներին, օրանգուտաններին և գորիլաներին հավասարների համայնքում՝ նրանց տալով հիմնական բարոյական և իրավական պաշտպանությունը, որից ներկայումս օգտվում են միայն մարդիկ», որպեսզի նրանք դասվեն ոչ թե մասնավոր սեփականության, այլ «անձանց» բարոյական կատեգորիայի մեջ[36]։
Ուոշոյի փորձերի հրապարակումը աշխուժություն է առաջացրել ժեստերի լեզվի գիտական ուսումնասիրության մեջ՝ շնորհիվ լեզվի կենսաբանական արմատների վերաբերյալ բարձրացված հարցերի նկատմամբ տարածված հետաքրքրության[37]։ Սա ներառում էր լրացուցիչ փորձեր, որոնք փորձում էին մեծ կապիկներին լեզու սովորեցնել ավելի վերահսկվող միջավայրում։
Հերբերտ Թերասի և Թոմաս Բևերի Նիմ Չիմփսկու նախագիծը ձախողվել է, որոնք փորձում էին կրկնել Ուոշոյի արդյունքները։ Մինչ Նիմը հաջողությամբ վարժեցվել էր օգտագործել 125 նշաններ, Թերասը և նրա գործընկերները եկել են այն եզրակացության, որ շիմպանզեն ցույց չի տվել որևէ իմաստալից հաջորդական վարք, որը կմրցակցեր մարդկային քերականության հետ։
Ուոշոյի պաշտպանները համաձայն չէին, որ հետազոտությունը վարկաբեկվել էր՝ Նիմ Չիմփսկու և այլ նախագծերի ձախողումը վերագրելով վատ դասավանդմանը և Նիմի՝ ամբողջ կյանքի ընթացքում ստերիլ լաբորատոր միջավայրում և հաճախ վանդակներում փակված մնալուն։ Նիմը սովորելու մեծ մասն անցկացրել է սպիտակ ութ ոտնաչափն ութ ոտնաչափի վրա լաբորատոր սենյակում (պատերից մեկը պարունակում էր միակողմանի հայելի), որտեղ նրան հաճախ սովորեցնում էին օգտագործել նշաններ առանց ռեֆերենտի ներկայության։ Ապրելով այս միջավայրում՝ Նիմը չի ստացել դաստիարակության, ջերմության և կյանքի փորձի նույն մակարդակը, և շատերը ենթադրել են, որ դա խաթարել է նրա ճանաչողական զարգացումը, ինչը տեղի է ունենում նման միջավայրում հայտնված մարդկանց երեխաների դեպքում[38][39][40]։
Կապիկների լեզվի այլ մեծ հետազոտական նախագծեր, օրինակ՝ Կոկո գորիլայի վերաբերյալ, ստացել են նմանատիպ քննադատություն՝ կապված կապիկների կողմից ժեստերի լեզվի օգտագործման ընտրովի մեկնաբանության և օբյեկտիվության բացակայության հետ[41]։
{{cite magazine}}
: Cite magazine requires |magazine=
(օգնություն)
|