Չարգաֆի կանոնը, հայտնաբերված կանոնների համակարգ, որը նակարգրում է քանակական հարաբերությունը ազոտական հիմքերի միջև ԴՆԹ-ում։ Ձևավորվել են կենսաքիմիկոս Էրվին Չարգաֆի աշխատանքների արդյունքում 1949-1951 թվականներին։
Մինչ աշխատանքները Չարգաֆի խմբերը գերակշռում էր այսպես կոչված «տետրանուկլեոտիդա»-ի թեորեմ, որի համաձայն ԴՆԹ-ն կազմված է կրկնվող բլոկերից, որոնք կազմված են 4 տարբեր ազոտական հիմքերից (ադենին, գուանին, թիմին և ցիտոզին)։ Չարգաֆին և իր գործընկերներին հաջողվեց բաժանել ԴՆԹ-ն թղթե քրոմատագրաֆիայի միջոցով և որոշել կոնկրետ քանակական հարաբերությունները նուլեոտիդների տարբեր տիպերով։ Նրանք էապես տարբերվում են էկվամոլյարներով։ Հարաբերությունները՝ որոնք հայտնաբերվել են Չարգաֆի կողմից՝ ադենին (Ա), թիմին (Թ), գուանին (Գ) և ցիտոզին (Ց), հետևյալն են՝
Սակայն հարաբերությունը (Ա+Թ)։(Գ+Ց) տարբեր ԴՆԹ-ների մոտ կարող է տարբեր լինել։ Մեկի մոտ ԱԹ զույգն է, մյուսը՝ ԳՑ։
1968 թվականին Չարգաֆը հայտնաբերել է, որ ԴՆԹ-ի ամեն շղթայում ադենինի քանակաը մոտավոր հավասար է թիմինի քանակին, իսկ գուանինը՝ ցիտոզինինին՝ Ա~Թ, Գ~Ց։
|