Ֆրանժիպան, նուշից պատրաստված քաղցր կրեմ, օգտագործվում է ֆրանսիական խմորեղենների և տորթերի՝ Բեյքուելլի, Ժեզուիտտի և Պիթիվիեի մեջ[1]: Ֆրանսերեն արտասանվում է «ֆղանշիպան»: Սկզբնապես կիրառվել է որպես թխվածք՝ նուշի և պիստակի համով, իսկ ավելի ուշ սկսեց օգտագործվել որպես կրեմային միջուկ քաղցրավենիքների և թխվածքների մեջ:
Ավանդության համաձայն՝ այն պատրաստվում է նուշի կրեմի 2 մաս (crème d’amande) և վանիլային կրեմի (crème pâtissière) 1 մաս իրար խառնելով: Նուշի կրեմը բաղկացած է կարագից, շաքարավազից, ձվից, նուշի կաթից, ալյուրից և ռոմից: Վանիլային կրեմը բաղկացած է կաթից, վանիլից, օսլայից, ամբողջական ձվից կամ ձվի դեղնուցներից և կարագից: Տվյալ կրեմներն ունեն պատրաստման տարբեր եղանակներ, ինչպես նուշի և վանիլային կրեմների չափաբաժինները ֆրանժիպանի մեջ[2][3]:
Աստվածահայտնության տոնի ժամանակ ֆրանսիացիները կտրում են «թագավորական» շրջանաձև տորթ՝ բաղկացած ֆրանժիպանի շերտերից, որը բաժանում է «le petit roi» (ֆր.՝ փոքրիկ թագավոր) մականունը կրող երեխայի կողմից, ով սովորաբար թաքնվում է սեղանի տակ: Նա, ում բաժին է հասնում լոբով կտորը, թագադրվում է գալիք տարվա «թագավոր» կամ «թագուհի»:
Ֆրանժիպան բառը ֆրանսերեն եզրույթ է. այսպես են կոչվում նուշի համ ունեցող մթերքները[4]: Բառը ծագում է Մարկիզ Մուզիո Ֆրանգիպանի ազգանունից[5][6]: Բառը սկբնապես ունեցել է «ֆրանգիպանի» բույսի նշանակությունը, որից պատրաստել են ֆրանգիպանի բույրով օծանելիք[7]: Այլ աղբյուրներ փաստում են, որ 16-րդ դարում Փարիզի շեֆ-խոհարարներն այս անվանումը կրող հարգանքի տուրք են մատուցել Ֆրանգիպանիին, ով հասմիկի բույրով օծանելիք է ստեղծել՝ կաշվե ձեռնոցների համար[5][8][9][10]
↑Ayto, John (2013). The Diner's Dictionary. Oxford University Press.
↑Suas, Michel (2011). Advanced Bread and Pastry: A Professional Approach. Delmar, Cengage Learning.
↑Jørgensen, Johannes (1913). Saint Francis of Assisi : a biography (անգլերեն). University of Connecticut Libraries. New York: Longmans, Green, and Co. էջ 257. «"Illam autem comestionem vocant Romani mortariolum quae fit de amygdalis et zucario et de aliis rebus." Spec. (ed. Sab.) p. 221. Sabatier identifies this favourite food of Francis with the well-known stone-hard Roman mostaccioli (see Jorgensen's "Pilgrimsbogen," p. 61). On the other side f. Edouard d'Alencon: Frere Jacqueline, p. 19, n. 2; in mortariolum (in Old French mortairol) he sees rather "cette creme d'amandes bien connue aujourd'hui sous le nom de frangipane," a name in which he finds an allusion to Jacopa's name (her married name was Frangipani).»
↑«A pastry dough alternative: Frangipane». Newsday. Tribune Content Agency. 2013-07-22. «the Marquis Muzio Frangipani. Frangipani wasn't a great cook. Rather, he popularized almond-scented gloves among the European aristocracy.»