15 cm sFH 13 | |
---|---|
Տեսակ | artillery model? |
Ենթատեսակ | field howitzer? |
Երկիր | Գերմանական կայսրություն[1] |
Ծառայության ընդունման տարի | 1914 |
Պատերազմներ | Առաջին համաշխարհային պատերազմ և Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ |
Ստեղծող | Կրուպպ և Friedrich Krupp AG |
Արտադրող | Friedrich Krupp AG, Rheinmetall AG և Շպանդաու |
Արտադրված է | 3409 |
Փամփուշտի տեսակ | 149 mm high explosive?[1] |
15 cm sFH 13, լրիվ անվանումը 15 cm schwere Feldhaubitze 1913 (գերմ.՝ 1913 թվականի 15 սանտիմետրանոց ծանր դաշտային հաուբից ), գերմանական ծանր հաուբիցը երկու համաշխարհային պատերազմների ժամանակներից է։ Եղել է նաև Թուրքիայի, Բելգիայի և Նիդեռլանդների զինանոցում։
Այս հաուբիցը փոխարինել է նույն 15 cm sFH 02 տրամաչափի հաուբիցին։ Նույն զինամթերքի հետ բարելի երկարության ավելացման հաշվին բեռնախցիկի ռեսուրսն աճել է 15 տոկոսով։ Մինչև պատերազմի ավարտը հաուբիցը Գերմանական կայսրության սպառազինությունն էր, Վերսալյան աշխարհից հետո այդ զենքերի մեծ մասը փոխանցվել է Բելգիային և Նիդեռլանդներին՝ որպես ռազմական ռեպարացիաներ (Բելգիայում նրանք ստացել են Obusier de 150 L/17 անվանումը)[2]։
Մինչև 1933 թվականը նա մնացել էր ծանր զենքի միակ տեսակը, որը թաքցնում էին գերմանացիները։ 1933 թվականին նացիոնալ-սոցիալիստների իշխանության գալուց հետո նոր հաուբիցա է դարձել 15 cm sFH 18-ը, իսկ 1913 թվականի նմուշի հին հաուբիցան հանձնվել է պահուստային ստորաբաժանումներ[2]։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկզբնական փուլում այդ հաուբիցների մարտկոցները մասնակցել են հրետակոծություններին Հոլանդիայի, Բելգիայի, Ֆրանսիայի և Լյուքսեմբուրգի օկուպացիայի ընթացքում։ Գրավված ռազմադաշտային հաուբիցները ստացել են 15 cm sFH 409(b) (բելգիական) և 406(h) (հոլանդական) կոդային նշաններ[3]։
1942 թվականի ամռանը 40 դաշտային զենքեր տեղադրվեցին Marder I-ի նոր ինքնագնացքների վրա, որոնք վերափոխվեցին Lorraine 37L ֆրանսիական ռազմատիեզերական զրահամեքենաներից, դրանք հուլիս-օգոստոս ամիսներին մեկնեցին Հյուսիսային Աֆրիկա։ Ավելի ուշ վերափոխվեցին ևս 54 մեքենաներ։ Նրանց մի մասը ստացել է 1943 թվականի ամռանը ձևավորված 21-րդ տանկային դիվիզիան, որը մասնակցել է Նորմանդիայի պաշտպանությանը[4]։ Այդ պահին Ֆրանսիայում 54 ինքնագնաց հրացաններ են եղել։
Յուրաքանչյուր հաուբիցի զանգվածը գերազանցել է 2,2 տոննան, մոտ 39,17 կգ զանգվածով կրակոցները կարող էին իրականացվել մինչև 8900 մ հեռավորության վրա[3]։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «15 cm sFH 13» հոդվածին։ |