«No Woman, No Cry» | |
---|---|
Bob Marley & The Wailers?ի երգը | |
Ժանր | ռեգգի |
Լեզու | անգլերեն |
Հեղինակ | Vincent Ford?[1] |
Կոմպոզիտոր | Vincent Ford?[1] |
«No Woman, No Cry», ռեգգի ոճի երգ, որը «The Wailers» խմբի կատարմամբ դարձել է համաշխարհային հիթ։ 1974 թվականին այն թողարկվել է խմբի «Natty Dread» ստուդիական ալբոմում։ Առավել հայտնի է համերգային տարբերակը 1975 թվականի «Live!» ալբոմից, այն ներառվել է «Legend» ժողովածուի մեջ։
Ըստ «Rolling Stone» ամսագրի՝ երգը հայտնվել է բոլոր ժամանակների 500 մեծագույն երգերի ցանկի 37-րդ հորիզոնականում[2]։
Թեև Բոբ Մառլին է գրել երգի տեքստը[3][4] և/կամ մեղեդին[5], սակայն հեղինակային իրավունքը տրվել է Վինսենթ Ֆորդին։ Վերջինիս են պատկանում նաև «Rastaman Vibration» ալբոմի երեք երգի իրավունքները։ Նա Մառլիի ընկերն էր, Տրենչթաունում (անգլ.՝ Trenchtown) ուներ անվճար ճաշարան կարիքավորների համար, և գետտո Քինգսթոնում, որտեղ մեծացել էր Բոբ Մառլին։ Ֆորդի կողմից ստացված հեղինակային հատկացումները նրան թույլ տվեցին պահել ճաշարանը[6]։
Տրենչթաունը հիշատակվում է «No Woman, No Cry» երգի հետևյալ տողերում․
I remember when we used to sit. In the government yard in Trenchtown. |
Այստեղ ապրում էին ռեգգիի հայտնի կատարողներ Փիթեր Թոշը և Բաննի Վեյլերը։ 1930-ական թվականներից դա հետնախորշերի շրջան էր՝ բնակեցված սկվոտերներով։ Այն ապաստան էր ծառայում ռաստամանների համայնքների համար։ 1951 թվականին շրջանը ավերվել է «Չարլի» փոթորիկից։ Վերականգնումից հետո այն կազմված էր ներքնագավիթներով, ընդհանուր խոհանոցով մեկ-երկու հարկանի բետոնե տներից։ Միջոցների անբավարարության պատճառով շրջանում կոյուղի չկար։ Դրան փոխարինում էր բաց, առհոսող փոսը։ 70-ական թվականներին շրջանում տիրում էր գործազրկություն, ուժեղ թափ էր առնում հանցավորությունը, սակայն Բոբ Մառլիի երգի շնորհիվ այս վայրը սկսեց զբոսաշրջիկներ ներգրավել ամբողջ աշխարհից։
Բոբ Մառլին գրել է այս երգը, երբ հիվանդ էր նրա մայրը, և որպեսզի ինչ-որ կերպ մեղմացնի ու հավերժացնի կանանց և մայրերի հոգսը, նա որոշեց երգն անվանել «Ոչ, կին, մի՛ լացիր»։
«No woman, no cry»-ի համերգային տարբերակում օգտագործվել է մեկ րոպեում 78 հարված, իսկ ստուդիականում՝ 96-99 հարված․ ստուդիական տարբերակում օգտագործվում է ռիթմ-մեքենան[7]։ Կիթառային ներդրումները կատարել է սեսիոն երաժիշտ Էլ Անդերսոնը, որն այդ ժամանակ նվագում էր «Shakatu» խմբում։ «Live!» ալբոմում նույնպես հնչում է նրա կիթառը։
Երգի տարբերակիչ առանձնահատկությունն է մտախոհությունը, եղերգական երգեհոնի մեղեդին։ Որոշ քննադատներ կարծում են, որ երգը գրվել է «Procol Harum» խմբի «A Whiter Shade of Pale» ստեղծագործության ազդեցությամբ։ Հիմնական հարմոնիան՝ «C - G - Am - F», համընկնում է «The Beatles» խմբի «Let It Be» երգի հետ։
Երգի քավեր տարբերակները կատարել են շատ հայտնի արտիստներ, այդ թվում՝ Ջո Դասեն, Չիչոլինա, Բոնի Էմ, Rancid, NOFX, Pearl Jam, Նինա Սիմոն, Linkin Park, The Fugees։
|