Ազադե Թաբազադե | |
---|---|
Ծննդավայր | Թեհրան |
Քաղաքացիություն | ![]() |
Կրթություն | Լոս Անջելեսի կալիֆոռնյան համալսարան |
Մասնագիտություն | երկրաֆիզիկոս |
Աշխատավայր | Սթենֆորդի համալսարան |
Պարգևներ և մրցանակներ |
Ազադե Թաբազադե, իրանցի երկրաֆիզիկոս և գրող, հայտնի է մթնոլորտային գիտության ոլորտում իր աշխատանքով, աշխատություն, որը բարելավել է օզոնի քայքայման վրա ազդող ռեակցիաների մեր ըմբռնումը և ընդգծել մարդու գործունեության ազդեցությունը մթնոլորտի վրա:
Թաբազադեն մեծացել է Թեհրանում, մեծացել է հոր՝ Մոջթաբայի և մոր՝ Ազարի հետ[2][3]: Հայրը եղել է քաղաքացիական ինժեներ[4][5]: 1973 թվականին, երբ եղել է ութ տարեկան, Նոռուզի ժամանակ նվեր է ստացել իր հորեղբորից, որը երկրաբանության ուսանող էր[2]: Ստացել է Մարի Կյուրիի հուշերը, որոնք առաջին անգամ ցույց տվեցին նրան, որ կանայք կարող են լինել հաջողակ գիտնականներ[3]: Այս նվերները առանցքային դեր են խաղացել գիտության հանդեպ նրա կիրքը զարգացնելու համար[5]:
Թաբազադեն եղել է 14 տարեկան, երբ այաթոլլա Խոմեյնին տապալել է Իրանում Շահ Ռեզա Փահլավին և 1979 թվականին կիրառեց շարիաթի օրենքը[6][7]: 1982 թվականի, Իրանա-իրաքյան պատերազմի սկսվելուց հետո, Թաբազադեն համոզել է իր ծնողներին ուղարկել իրեն արտասահման, որպեսզի նա կարողանար զբաղվել գիտությամբ, նրա ծնողներն ու կրտսեր քույրը մնացել են Իրանում[6][8][7][9]:
ԱՄՆ ժամանելուց հետո Թաբազադեն ապրել է Մաունթին Վյուում մոր ընկերուհու հետ և սովորել է անգլերեն: Հետագայում հաճախել է Լոս Անջելեսի Կալիֆոռնիայի համալսարան՝ ստանալով իր բակալավրի և մագիստրոսի կոչումները քիմիայի բնագավառում[10]:
Թաբազադեն ԼԱՖՀ-ում ստացել է ֆիզիկական քիմիայի դոկտորի կոչում, որը շնորհվել է 1994 թվականին[11]: Նրա աշխատանքի մի մասը նպատակ է ունեցել հասկանալ հրաբխային ժայթքումների ներդրումը ստրատոսֆերայում քլորի մակարդակի վրա[12]: Պարզել է, որ քլորը նստում է նույնիսկ ստրատոսֆերա մտնելուց առաջ, ինչը նշանակում է, որ մարդու գործունեությունը շարունակում է մնալ վերին մթնոլորտ քլորի մուտքի հիմնական աղբյուրը: Նրա աշխատանքը կենսական նշանակություն է ունեցել այս թեմայի շուրջ 20 տարվա բանավեճերի ավարտի համար և աջակցել է այնպիսի միջոցառումների արժեքին, ինչպիսին է Մոնրեալի արձանագրությունը՝ քլորի արտանետումները նվազեցնելու համար[12]:
Դոկտորանտուրայի ընթացքում նաև նպաստել է հասկանալու, թե ինչու է Անտարկտիդայի մթնոլորտը ավելի շատ ազդել օզոնի քայքայման հետևանքով, քան Արկտիկան[13]: Ցույց է տվել, որ Անտարկտիդայի ստրատոսֆերայի ավելի ցուրտ ջերմաստիճանը թույլ է տալիս տեղի ունենալ հատուկ ռեակցիաներ՝ հանգեցնելով օզոնի կորստի։ Սա նրան ստիպել է եզրակացնել, որ Երկրի մակերևույթի ջերմաստիճանի բարձրացումը և, հետևաբար, ստրատոսֆերային ջերմաստիճանի նվազումը կարող է հանգեցնել ավելի շատ օզոնի քայքայման: Սա նրան դարձրել է առաջին գիտնականներից մեկը, որը կապելէ իրար օզոնի քայքայումն ու գլոբալ տաքացումը[14]:
Իր ասպիրանտուրայի ավարտից հետո Թաբազադեն տեղափոխվել է աշխատանքի ՆԱՍԱ-յի Ames հետազոտական կենտրոնում: Շարունակել է աշխատել բևեռային ստրատոսֆերային ամպերի և նրանց դերի վրա ստրատոսֆերային քիմիայում թեմայով: Նրա աշխատանքը ցույց է տվել, որ ստրատոսֆերայում դեիտրիֆիկացումը էական գործոն է օզոնի կորստի համար: Լրացուցիչ ներդրում է ունեցել վերին տրոպոսֆերայում սառույցի ձևավորման և ազոտաթթվի հեռացման ըմբռնման գործում[15]:
Այցելել է Սպիտակ տուն 1999 թվականին որպես Քլինթոնի վարչակազմի ժամանակ գիտնականների և ճարտարագետների համար նախագահական վաղ կարիերայի մրցանակի դափնեկիր[16]: 2001 թվականին պարգևատրվել է Ջեյմս Բ. Մաքելվանի մեդալով Ամերիկյան երկրաֆիզիկական միության կողմից՝ «երկրաֆիզիկական գիտությունների մեջ նշանակալի ավանդի համար, որոնք ունեն ականավոր կարողություններ ունեցող երիտասարդ գիտնականներ»[16]: Արդյունքում ինքնաբերաբար դարձել է Միության անդամ[17]:
2004 թվականին Թաբազադեն հեռացել է ՆԱՍԱ-ից՝ դառնալու Սթենֆորդի համալսարանի հրավիրյալ պրոֆեսոր, որտեղ աշխատել է ջրածնի, այլ ոչ թե հանածո վառելիքի որպես էներգիայի աղբյուր օգտագործելու հնարավոր մթնոլորտային ազդեցության վրա[18][19]: Հեռացել է Սթենֆորդից 2011 թվականին՝ գրելու իր հուշերը[20]: