Ալֆոնս Ռաբ ֆր.՝ Alphonse Rabbe | |
---|---|
Ծնվել է | հուլիսի 18, 1784[1][2][3] |
Ծննդավայր | Ռեզ |
Վախճանվել է | դեկտեմբերի 31, 1829 (45 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Փարիզ |
Մասնագիտություն | լրագրող, պատմաբան, գրող և բանաստեղծ |
Լեզու | ֆրանսերեն |
Քաղաքացիություն | Ֆրանսիա |
Ալֆոնս Ռաբ (ֆր.՝ Alphonse Rabbe. հուլիսի 18, 1784[1][2][3], Ռեզ - դեկտեմբերի 31, 1829, Փարիզ), ֆրանսիացի գրող, բանաստեղծ, ժուռնալիստ, էսսեիստ, գրաքննադատ, պատմաբան:
Գրականության ասպարեզում իր նորամուտը Ռաբը կատարել է 1808 թվականին: 1812 թվականին երկու տարով ծառայության է անցել Իսպանիայում գտնվող ֆրանսիական ռազմական վարչակազմում և այդ ժամանակամիջոցում մարմնավաճառ մի «գնչուհուց» վարակվել է սիֆիլիսով։ Վերադառնալով Մարսել՝ հրապարակավ աջակցել է Բուրբոնների վերականգնմանը: Դժգոհ լինելով քաղաքական զարգացումներից և սեփական կարիերայից՝ Ռաբն անցել է հանրապետական-ազատական ճամբար և հիմնել լիբերալ գեղագիտական Le Phocéen ամսագիրը, որը կարճ կյանք է ունեցել[4]։
1820-ական թվականներից Ա.Ռաբն աշխատել է Փարիզում, դարձել մեծ հարգանք վայելող լրագրող, պատմաբան ու քննադատ։ Նրա պատմական գործերը թարգմանվել են գերմաներեն, իսպաներեն և անգլերեն։ Նա համարվում է «մոլեգին ռոմանտիկ»՝ իր խորապես հոռետեսական էսսեների պատճառով, որոնցում արդարացնում է ինքնաքայքայումն ու ինքնասպանությունը[4]։
Որպես լրագրող՝ Ռաբը հիմնականում գրել է արվեստի մասին։ Հեղինակ է նաև մի շարք պատմական աշխատությունների, որոնք ժամանակին ժողովրդականություն էին վայելում և լայն տարածում էին գտել[4]: Նրա գրչին են պատկանում մի շարք աշխատություններ Ռուսաստանի, Իսպանիայի և Պորտուգալիայի պատմության վերաբերյալ, ինչպես նաև Ալեքսանդր I կայսեր կենսագրությունները[4]։
Սիֆիլիսից այլանդակված՝ նա կախվածություն է ձեռք բերել ափիոնից՝ փորձելով դրա միջոցով իր կյանքն ավելի տանելի դարձնել[4]: Ալեքսանդր Դյուման հետևյալ կերպ է նկարագրել Ա. Ռաբի դեմքը. «կարծես վագրը ճղճղատած լիներ նրա դեմքը»։ Ա. Ռաբն այսօր առաջին հերթին հիշվում է հետմահու՝ 1835 թվականին լույս տեսած իր «Հոռետեսի ալբոմ»-ով, որտեղ գրում է գոյության անիմաստության մասին։
Ենթադրվում է, որ նա գրել է նաև «Գորշ քույրը» վերնագրով մի վեպ, սակայն դրա ձեռագիրը չի պահպանվել։ Չնայած հասարակությունից իր գրեթե լրիվ կտրվածությանը՝ Ռաբը ընկերություն էր անում ժամանակի մի շարք առաջատար գրական գործիչների հետ, որոնց թվում էին Վիկտոր Հյուգոն, Ալեքսանդր Դյումա-հայրը, Բենժամեն Կոնստանը[4]:
Նա մահացել է 1829 թվականին լաուդանումի՝ հաշիշի թուրմի ու սպիրտի խառնուրդի գերդոզավորումից։ Նրա ստեղծագործությունն ազդել է համախոհ գրողների՝ Բոդլերի, Սիորանի և այլոց վրա:
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
|