Աննա Հերման

Աննա Հերման
ուկրաիներեն՝ Га́нна Микола́ївна Ге́рман
Դիմանկար
Ծնվել էապրիլի 24, 1959(1959-04-24) (65 տարեկան)
ԾննդավայրԿոլոդրուբի, Նիկոլաևի շրջան, Drohobych Oblast, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ուկրաինա
ԿրթությունԼվովի համալսարան
Մասնագիտությունլրագրող, քաղաքական գործիչ և գրող
Զբաղեցրած պաշտոններՈւկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր, Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր և Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր
ԿուսակցությունՇրջանների կուսակցություն
ԱնդամությունՈւկրաինայի 7-րդ գումարման Գերագույն ռադա, Ուկրաինայի 6-րդ գումարման Գերագույն ռադա և Ուկրաինայի 5-րդ գումարման Գերագույն ռադա
Կայքhannaherman.com
 Hanna Herman Վիքիպահեստում

Աննա Նիկոլաևնա Հերման ուկրաիներեն՝ Га́нна Микола́ївна Ге́рман, ծննդյամբ Ստեցիվ, ուկրաիներեն՝ Стеців, ապրիլի 24, 1959(1959-04-24), Կոլոդրուբի, Նիկոլաևի շրջան, Drohobych Oblast, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի քաղաքական գործիչ և գրող, նախկինում լրագրող։

1981 թվականից աշխատել է որպես լրագրող, 2002-2004 թվականներին ղեկավարել է «Ռադիո Ազատ Եվրոպա-Ռադիո Ազատություն» ռադիոկայանի Կիևի բյուրոն։ 2004 թվականին դարձել է վարչապետ Վիկտոր Յանուկովիչի մամուլի քարտուղարը և Ուկրաինայի կառավարության մամուլի ծառայության ղեկավարը։ 2006 թվականի ապրիլից մինչև 2010 թվականի փետրվար եղել է Գերագույն ռադայի V և VI գումարումների պատգամավոր Ռեգիոնների կուսակցությունից, 2008 թվականի ապրիլից եղել է Ռեգիոնների կուսակցության նախագահի տեղակալը։ 2010 թվականի փետրվարից մինչև 2012 թվականի նոյեմբերն աշխատել է նախագահի աշխատակազմում։ 2012 թվականի հոկտեմբերին ընտրվել է Ուկրաինայի 7-րդ գումարման ժողովրդական պատգամավոր Ռեգիոնների կուսակցությունից։ 2013 թվականի հունվարից նոյեմբեր եղել է Ուկրաինայի նախագահ[1] Վիկտոր Յանուկովիչի խորհրդականը։ Եղել է «Խղճի ազատության աջակցման համար» պատգամավորական խմբավորման ղեկավար[2]։

Տիրապետում է ռուսերեն, ուկրաիներեն, գերմաներեն, անգլերեն, լեհերեն լեզուների։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ տարիներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1959 թվականի ապրիլի 24-ին Լվովի մարզի Նիկոլաևի շրջանի Կոլոդրուբի գյուղում, Նիկոլայ Պետրովիչ Ստեցիվի (1932-1971) և Կատերինա Գրիգորևնա Գանուշակի (այլ աղբյուրների համաձայն՝ մոր ազգանունը Կաուֆման է[3]) (1936-2013) ընտանիքում։ 1982 թվականին ավարտել է Իվան Ֆրանկոյի Լվովի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետը[4]։

Լրագրողական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1981-1984 թվականներին աշխատել է Նիկոլաևսկի շրջանային «Լենինսկայա Զարյա» (ուկրաիներեն՝ Ленінська зоря) թերթի խմբագրությունում՝ որպես հեռագրող, թղթակից, խմբագրական բաժն վարիչ[4]։ 1985 թվականին դարձել է Լվովի «Լենինյան երիտասարդություն» (ուկրաիներեն՝ Ленінська молодь) թերթի թղթակից, որտեղ աշխատել է մինչև 1990 թվականը[4]։ Նույն ժամանակահատվածում եղել է Մոսկվայի ԽՍՀՄ Ժուռնալիստների միության խորհրդի անդամ (1986-1987), «Մոլոդա Գալիչինա» (ուկրաիներեն՝ Молода Галичина 1987-1989)» թերթի բաժնի վարիչ, 1987-1989 թվականներին եղել է Վյաչեսլավ Չեռնովոլի Ուկրաինայի անկախ տեղեկատվական և հրատարակչական միության թղթակից (1989)[4]։ 1991 թվականից մինչև 2002 թվականը աշխատել է որպես թղթակից Լվովի քաղաքային «Ռատուշա» թերթում, միաժամանակ եղել է «Ազատություն» ռադիոկայանի արտահաստիքային աշխատակից[4]։ 1997 թվականից Վարշավայում եղել է «Ռադիո Ազատ Եվրոպա-ռադիո Ազատություն» ռադիոկայանի թղթակից[4]։ 2002-2004 թվականներին եղել է «Ռադիո Ազատ Եվրոպա» ռադիոկայանի Կիևի բյուրոյի տնօրենը[4]։

Քաղաքական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2004 թվականի մայիսի 6-ին Աննա Հերմանը դարձել է Ուկրաինայի վարչապետ Վիկտոր Յանուկովիչի մամուլի քարտուղարը և Ուկրաինայի նախարարների կաբինետի մամուլի ծառայության ղեկավարը[4]։ 2004 թվականի դեկտեմբերի 31-ին Վիկտոր Յանուկովիչը հրաժարական է տվել Ուկրաինայի վարչապետի պաշտոնից, սակայն Հերմանը մնացել է Յանուկովիչի մամուլի քարտուղարն արդեն որպես Ռեգիոնների կուսակցության ղեկավար՝ այդ պաշտոնում աշխատելով մինչև 2006 թվականի մայիսը[4]։

2006 թվականի մարտին Հերմանն ընդունվել է Ռեգիոնների կուսակցություն[4]։ Մայիսին Ռեգիոնների կուսակցությունից ընտրվել է Ուկրաինայի 5-րդ գումարման ժողովրդական պատգամավոր[4]։ Հուլիսից նա խորհրդարանում Խոսքի և տեղեկատվության ազատության հանձնաժողովի նախագահի առաջին տեղակալն է եղել, իսկ 2007 թվականի հունվարից միջազգային հարաբերությունների հանձնաժողովի անդամ[4]։ 2006 թվականի օգոստոսից մինչև 2007 թվականի դեկտեմբերը եղել է նոր վարչապետ Վիկտոր Յանուկովիչի խորհրդականը։ 2007 թվականի նոյեմբերին Հերմանը ընտրվել է 6-րդ գումարման Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր։ 2007 թվականի դեկտեմբերին դարձել է Ռեգիոնների կուսակցության խմբակցության փոխնախագահ և խոսքի և տեղեկատվության ազատության հանձնաժողովի ղեկավար, ինչպես նաև ընտրվել է Ռեգիոնների կուսակցության քաղաքական խորհրդի նախագահության անդամ։ 2008 թվականի ապրիլի 19-ին կուսակցության համագումարում Հերմանն ընտրվել է փոխնախագահ[4]։

2010 թվականի փետրվարի 25-ին՝ Վիկտոր Յանուկովիչի նախագահ ընտրվելուց հետո, նշանակվել է Ուկրաինայի նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ[5]։ 2011 թվականի ապրիլին տեղափոխվել է Ուկրաինայի նախագահի խորհրդական՝ Ուկրաինայի նախագահի աշխատակազմի հումանիտար և սոցիալ-քաղաքական հարցերի գլխավոր վարչության ղեկավար։

2012 թվականի հոկտեմբերի 28-ին Հերմանն ընտրվել է Ուկրաինայի 7-րդ գումարման ժողովրդական պատգամավոր Ռեգիոնների կուսակցությունից։ Նոյեմբերի 23-ին նախագահ Յանուկովիչն այդ կապակցությամբ նրան ազատել է նախագահի խորհրդականի պաշտոնից՝ նախագահի աշխատակազմի հումանիտար և հասարակական-քաղաքական հարցերի գլխավոր վարչության պետի պաշտոնից[6]։ 2013 թվականի հունվարի 9-ին Հերմանը նշանակվել է Ուկրաինայի նախագահ Վիկտոր Յանուկովիչի խորհրդական[1]։ 2014 թվականի հոկտեմբերի վերջին նա հայտարարել է քաղաքականությունից հեռանալու իր որոշման մասին[7]։

2014 թվականի հոկտեմբերի 20-ին Բելգիայի L'Espritdes Aigles հրատարակչությունը հրատարակել է Աննա Հերմանի «Աղջիկը և նկարիչ ձևավորողները» գիրքը, որը թարգմանվել է ֆրանսերեն։ Աննա Հերմանի գիրքը բարձր են գնահատել եվրոպական ինտելեկտուալ էլիտայի ներկայացուցիչները[8]։ 2014 թվականի նոյեմբերի 27-ին Աննա Հերմանի «Աղջիկը և նկարիչ ձևավորողները» գիրքը, որը լույս է տեսել այդ տարի ֆրանսերեն, արժանացել է Սոլենզարի Գրան Պրի մրցանակին[9]։

2015 թվականի նոյեմբերի 24-ին Աննա Հերմանի գիրքը հայտնվել է Արևմուտքի գրախանութներում անգլերեն թարգմանությամբ[10]։ 2015 թվականի մայիսի 30-ին «Յարոսլավով Վալ» հրատարակչության հետ միասին Աննա Հերմանը Կիևի Գրքի Արսենալում ներկայացրել է իր «Աղջիկը և նկարիչ ձևավորողները» գիրքը։ Գրքի գրեթե ողջ տպաքանակը վաճառվել է շնորհանդեսի առաջին օրը։ Հրատարակչությունը հասույթը նվիրաբերել է Դոնբասի որբերին և հակաահաբեկչական գործողությունների ժամանակ վիրավորված մարտիկներին[11]։

2016 թվականի նոյեմբերի 18-ին Աննա Հերմանը ընդգրկվել է Ուկրաինայի անկախության ժամանակաշրջանի ուժեղագույն հռետորների վարկանիշում՝ Վյաչեսլավ Չորնովոլի և Լինա Կոստենկոյի հետ միասին[12]։

Հերմանը սերտորեն համագործակցել է ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի քաղտեխնոլոգ Փոլ Մանաֆորթի հետ։ Ընդգրկված է Կանանց միջազգային կրոնական կազմակերպության ղեկավարության կազմում, որի կենտրոնակայանը գտնվում է ԱՄՆ-ում։ 2021 թվականի ապրիլին 112-Ուկրաինա հեռուստաալիքի կատակերգուներ և հաղորդավարներ Վլադիմիր Դանիլցի և Վլադիմիր Մոիսեենկոյի հետ միասին նախաձեռնել է «Խոսքի ազատության պաշտպանության բարեգործական հիմնադրամի» ստեղծումը, որը հայտնվել է "Новости" հոլդինգի հեռուստաալիքի դեմ պատժամիջոցների սահմանումից հետո (112-Ուկրաինա, NewsOne, ZIK)[13].։

Ստեղծագործական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աննա Հերմանը հեղինակ է «Անտեսանելի բուրգերը» (2003, հրատարակվել է իր օրիորդական անունով՝ Ստեցիվ) և «Կարմիր Ատլանտիդա» (2011), «Աղջիկը և նկարիչ ձևավորողները» (2014)[7] գրքերի։

2016 թվականի հուլիսից Հերմանը դարձել է NewsOne հեռուստաալիքի «Շաբաթվա սուբյեկտիվ արդյունքներ» հաղորդաշարի հաղորդավարը, որը պատկանում է պատգամավոր Եվգենի Մուրաևին[14]։

Ընտանիք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հերմանի առաջին ամուսինը՝ Վլադիմիր Կորովիցինը, եղել է Լվովի մարզային ՊԱԿ-ի Նիկոլաևի շրջանային բաժնի նախկին ղեկավարի որդին[15]։ Այս ամուսնությունից նա ունեցել է որդի՝ Նիկոլայ Վլադիմիրովիչ Հերմանը (նախկինում՝ Կորովիցին, ծնվել է 1979 թվականի սեպտեմբերի 9 - 2015 թվականի սեպտեմբերի 17[16])[17], նախկինում եղել է ժողովրդական պատգամավոր Տարաս Չորնովիլի օգնականը, 2010 թվականի մարտից նոյեմբեր եղել է Ուկրաինայի Արտակարգ իրավիճակների նախարար Նեստոր Շուֆրիչի տեղակալը, Նիկոլայ Ազարովի կառավարությունում[18]։ Նիկոլայը մահացել է սրտի կաթվածից 2015 թվականի սեպտեմբերի 17-ին 36 տարեկան հասակում։ Սրտի սուր ցավերը ի հայտ են եկել սեպտեմբերի 16-ի լույս 17-ի գիշերը, և Նիկոլայը ինքնուրույն է գնացել հիվանդանոց, սակայն ճանապարհին նրա վիճակը կտրուկ վատացել է։ Նա դուրս է եկել ճանապարհի երթևեկելի հատվածից և միացրել վթարային արգելակման լույսը։ Ճանապարհով անցնող մեքենայի վարորդը շտապօգնություն է կանչել, սակայն մինչ բժիշկների ժամանելը Նիկոլայ Հերմանը մահացել է։

Երկրորդ ամուսինը Սերգեյ Միխայլովիչ Հերմանն է (ծնված 1952 թվականին), դիվանագետ։ Այս ամուսնությունից ունեցել է որդի՝ Ռոման Սերգեևիչ Հերմանը, որը մահացել է 2009 թվականի հունիսի 15-ին, 17 տարեկան հասակում Օդեսա-Կիև մայրուղում տեղի ունեցած ավտովթարից[19]։

Պարգևներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Ազգամիջյան փոխըմբռնման գործում ունեցած վաստակի համար[20],
  • Սուրբ Վարվառա Մեծ նահատակի 1-ին աստիճանի շքանշան (2012)[21], շնորհվել է Ուկրաինայի ուղղափառ եկեղեցու կողմից։
  • Սոլենազարի ինստիտուտի Գրան Պրի (մրցանակ գրականության բնագավառում, որը հիմնադրվել է 1982 թվականին Ֆրանսիական ակադեմիայի մի շարք ակադեմիկոսների, Սորբոնի պրոֆեսորների կողմից։ Մրցանակի հիմնադիրների թվում են ֆրանսիացի հայտնի քաղաքական, հասարակական, մշակութային գործիչներ) «Աղջիկը և նկարիչ ձևավորողները» գրքի համար, որը հրատարակվել է ֆրանսերեն լեզվով (2014)[9]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Анна Герман назначена советником президента
  2. ↑ «В парламенте создано межфракционное объединение «За содействие свободе совести»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ ապրիլի 9-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 4-ին.
  3. ↑ «Анна Герман (Стецив Галина Николаевна)».
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 Анна Герман в Лентапедии
  5. ↑ Указ президента України № 270/2010 «Про призначення Г. Герман заступником Глави Адміністрації Президента України» Արխիվացված 2013-12-11 Wayback Machine(ուկր.)
  6. ↑ «Янукович уволил Анну Герман». РИА Новости – Украина. 2012 թ․ նոյեմբերի 23. Վերցված է 2012 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
  7. ↑ 7,0 7,1 Народный депутат Украины, бывший советник Виктора Януковича Анна Герман больше никогда не вернется в политику. «Эхо Москвы», 26.10.2014
  8. ↑ Andrii Drozda коментує. «Ганна Герман презентувала книгу про космітів у Брюсселі (оновлено)». ЛітАкцент. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Книжка Ганни Герман отримала престижну літературну премію у Франції // Hanna Herman's book received a prestigious literary award in France». Hanna Herman. 2014 թ․ նոյեմբերի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
  10. ↑ «Книжка Ганни Герман з'явилася у книгарнях на Заході в перекладі на англійську мову // Hanna Herman's book appeared in bookstores in Europe translated into English». Hanna Herman. 2015 թ․ նոյեմբերի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
  11. ↑ «Анна Герман на Книжном Арсенале презентовала свою книгу "Девочка и космиты"». 112ua.tv.(չաշխատող հղում)
  12. ↑ «Ораторы Украины:30 лучших за 25 лет». ICTV. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 9-ին.
  13. ↑ «Анонс пресс-конференции: Создание Благотворительного фонд защиты свободы слова». Golos.ua. 2021 թ․ ապրիլի 16.
  14. ↑ Ганна Герман стала ведучою на телеканалі NewsOne «Детектор Медиа», 03.07.2016
  15. ↑ «Мужчины «железных украинок»: Патриот Анны Герман». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 26-ին. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 25-ին.
  16. ↑ От инфаркта скончался старший сын Анны Герман Николай / Гордон
  17. ↑ Gazeta.ua, Сын Анны Герман перешел на фамилию отчима
  18. ↑ Міністр МНС Нестор Шуфрич представив заступників Արխիվացված 2010-03-23 Wayback Machine(ուկր.)
  19. ↑ «Сын Герман ехал с пьяным родственником за рулем?». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ օգոստոսի 21-ին. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 25-ին.
  20. ↑ «Korrespondent.net». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ դեկտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 25-ին.
  21. ↑ Герман получила Орден Святой Варвары Великомученицы

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Աննա Հերման» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
BNF: 16964658q · ISNI: 0000000449475269 · LCCN: n2015041947 · VIAF: 315950250 · WorldCat VIAF: 315950250