Ավիացիայի մեծ շաբաթ Շամպանում (ֆր.՝ Grande Semaine d'Aviation de la Champagne), 1909 թվականին Ֆրանսիայում Ռեյմսի մերձակայքում անցկացված 8-օրյա ավիացիոն հանդիպում։ Այդպես է կոչվել, քանի որ այն հովանավորվել է տեղական խոշոր շամպայն արտադրողների կողմից։ Այն նշվում է որպես առաջին միջազգային հանրային թռիչքային իրադարձություն, որն ապացուցում է օդից ծանր թռիչքի կենսունակությունը։
Այն նշանավորվեց հեղինակավոր մրցանակի «Գորդոն Բեննեթի գավաթ» մրցանակի առաջին մրցաշարով, որը հովանավորում էր «New York Herald»-ի հրատարակիչ Գորդոն Բեննեթին, մրցույթի հաղթող դարձավ ամերիկացի Գլեն Կյորտիսը՝ Լուի Բլերիոյի հետ մրցապայքարում։ Միջոցառման ժամանակ սահմանվեց հեռավորությունը համաշխարհային ռեկորդ, Անրի Ֆարմանի կողմից 180 կմ (110 մղոն) թռիչքով և Gnome թեթև շարժիչի դեբյուտով, որը մեծ ճանաչում ստացավ։
1909 թվականի օգոստոսի 22-ից օգոստոսի 29-ը անցկացված Մեծ ավիացիայի շաբաթը հովանավորվում էր շամպայն արտադրող առաջատար արտադրողների, այդ թվում՝ Moët & Chandon-ի և Mumm-ի կողմից[1], իսկ միջոցառումը կազմակերպել էր մարկիզ դե Պոլինյակի կողմից ղեկավարվող կոմիտեն։ Դա առաջին միջազգային հանրային թռիչքային միջոցառումն էր, որն այդ ժամանակի[2] և հետագա պատմաբանների կողմից[3] դիտարկվում էր որպես ծանր ավիացիայի դարաշրջանի մուտքն ազդարարող։ Դրան մասնակցում էին ժամանակի գրեթե բոլոր նշանավոր ավիատորները, իսկ 500,000[4] այցելուների թվում էին Ֆրանսիայի Հանրապետության նախագահ Արման Ֆալյերն և Բրիտանիայի ֆինանսների կանցլեր Դեյվիդ Լլոյդ Ջորջը։ Շաբաթն անցավ Բետենիի հարթավայրում, Ռեյմսից մոտ 5 կմ հյուսիս, որը հետագայում դարձավ Ռեյմս-Շամպայն ավիաբազա։ Այս իրադարձության համար կառուցվեց մեծ տրիբունա, ինչպես նաև մի շարք ծածկեր օդանավերի կայանման համար։ Տրիբունաների հարևանությամբ էր գտնվում Հանրաճանաչ մասնաշենքը՝ հսկայական ցուցատախտակների հավաքածուով։ Հանդիսատեսի համար գործում էր ռեստորան, որտեղ կարող էին տեղավորվել 600 մարդ[5], հատուկ կառուցված բեմական սիզամարգեր և ծաղկաթմբեր և փոստային բաժանմունք, որտեղից օրական ուղարկվում էր 50,000 բացիկ, իսկ լրագրողների կողմից օգտագործվում էր գրեթե մեկ միլիոն բառ[6]։ Տրիբունաների տարածքը Լաոն-Ռեյմս երկաթուղային գծից գտնվում էր ընդամենը մի քանի հարյուր մետր հեռավորության վրա և ստեղծվել էր ժամանակավոր կայարան[7]։
10 կմ (6,2 մղոն) երկարություն ունեցող ուղղանկյուն մրցուղու եզրին տեղադրված են չորս հենասյուններ, տարբեր մրցույթների համար, տրիբունաների առջև կառուցված թռիչքային և վայրէջքային գոտիով, որի դիմաց տեղադրված է ժամաչափորդի տաղավարը, այն հագեցած է տագնապի ազդանշանային համակարգով, որը հանդիսատեսին ցույց է տալիս, թե որ մրցույթն է այդ պահին ընթանում։ Թռիչքի պայմանները պարզունակ են` տարածքը, որի վրա իրականացվում են թռիչքների մեծ մասը, գյուղատնտեսական նշանակության հողեր են, որոշ մշակովի տարածքներում բերքահավաքն ավարտված չի լինում, իսկ որոշ տեղերում էլ գտնվում են խոտի դեզեր[8]։
Դա հանդիպման ամենահեղինակավոր իրադարձությունն էր և առաջին անգամ անցկացվում էր ազգային հավաքականների մրցույթ, որը հովանավորում էր New York Herald-ի հրատարակիչ Գորդոն Բեննեթը։ Գավաթը բաղկացած էր ժամանակավոր փորձարկումից ոչ թե ուղիղ մրցարշավից 10 կմ (6 մղոն) շրջանի երկու պտույտներից և յուրաքանչյուր երկրին թույլատրվում էր երեք մրցակից ներկայացնել։ Կիրակի առավոտյան ֆրանսիական թիմի որակավորման ստուգումներին խոչընդոտում էին եղանակային պայմանները։ Ամենահաջողակ մրցակից Էժեն Լեֆևրը, ղեկավարելով ֆրանսիական Ռայթ երկնաթև ինքնաթիռը, գրեթե ավարտեց մրցույթի երկու շրջանը, հաջող թռիչք կատարած մյուս օդաչուն Լուի Բլերիոն էր, իսկ երրորդ տեղը հետագայում գրավեց Հյուբերտ Լետեմը, ով թռչում էր Անտուանետա մոնոպլանով։ Այդ օրն ավելի ուշ նա մասնակցում է դե լա Վիտեսի մրցանակի փորձնական թռիչքներին, որի ընթացքում հանդիսատեսը ականատես եղավ «օդում յոթ ինքնաթիռների միաժամանակյա ուշագրավ և աննախադեպ ներկայացմանը»[9]։
Մյուս երկրներից մասնակցում էին ամերիկացի օդաչուներ Գլեն Կյորտիսը և Ջորջ Կոկբեռնը, ովքեր ներկայացնում էին Մեծ Բրիտանիան և թռչում էին ֆրանսիական Farman III երկթևանի ինքնաթիռով։ Հայտագրված իտալացի և ավստրիացի օդաչուները չմասնակցեցին մրցույթին[10]։