Արոն Տամաշի հունգ.՝ Tamási Áron | |
---|---|
Ծննդյան անուն | հունգ.՝ Tamás János |
Ծնվել է | սեպտեմբերի 20, 1897[1][2] |
Ծննդավայր | Lupeni, Harghita County, Ռումինիա |
Վախճանվել է | մայիսի 26, 1966[3][1][2] (68 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Բուդապեշտ, Հունգարական Ժողովրդական Հանրապետություն[3] |
Մասնագիտություն | քաղաքական գործիչ և գրող |
Լեզու | հունգարերեն |
Քաղաքացիություն | Հունգարիա և Ռումինիա |
Կրթություն | Ֆրանց Յոզեֆի համալսարան (1921) և Academy of Commerce? (1922) |
Անդամակցություն | Հունգարիայի գիտությունների ակադեմիա |
Կուսակցություն | Ազգային գյուղացիական կուսակցություն |
Աշխատավայր | Նյուգաթ |
Պարգևներ | |
Áron Tamási Վիքիպահեստում |
Արոն Տամաշի (սեպտեմբերի 20, 1897[1][2], Lupeni, Harghita County, Ռումինիա - մայիսի 26, 1966[3][1][2], Բուդապեշտ, Հունգարական Ժողովրդական Հանրապետություն[3]), հունգարացի գրող։ Հայրենի Տրանսիլվանիայում և Հունգարիայում հայտնի է դարձել սեկե ոճի ստեղծագործությունների շնորհիվ։
Ծնվել է սեկեական ընտանիքում, Ֆարկաշլակում (այժմ Լուպենի, Հարգիտա)։ 1912 թվականին Արոնին գրանցում են Սեկեյուդվարհեյ կաթոլիկ գիմնազիայում։ Նույնիսկ երբ գիմնազիստ էր սկսել էր գրել պատմություններ։ 1918 թվականի հուլիսին մասնակցում է Պյավայի ճակատամարտին։ Ընդունվել է Կլուժի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, սակայն շատ կարճ ժամանակ է այնտեղ սովորել, քանի որ այնտեղ դասավանդում էին ռումիներենով։ Ընդունվել է Առևտրային ակադեմիա, որը և ավարտել է երկու տարի անց։
1923 թվականին արտագաղթում է ԱՄՆ, այնտեղ ակտիվ աշխատում է և պատմվածքները ուղարկում է հայրենիք։ 1925 թվականին Կլուժում լույս է տեսնում նրա առաջին ժողովածուն «Հոգին ճանապարհվում է»։ 1926 թվականին վերադառնում է ԱՄՆ-ից, արդեն բավականին հայտնի լինելով հայրենիքում։ 1926 թվականի հուլիսին մասնակցում է Ռումինիայի հայտնի հունգարացի գրողների հավաքին, որը հիմնադրել է «Էրդեն Հելիկոն»՝ «Գրողների ազատ համայնք»։ Այդ կազմակերպության շնորհիվ հրատարակվում են Տամշինի առաջին ստեղծագործությունները, որոնք գրվել էին հայրենիքում։
1932 թվականին Տամաշինը հրատարակում է իր լավագույն ստեղծագործություններից մեկը՝ «Աբելը խուլ անտառում»։ Դրան հետևում են ևս երկու վեպ-շարունակություններ։ Տամաշին ճանաչում է ձեռք բերում՝ Հունգարիայում, ստանում է Բաումգարտենի մրցանակ։ Ամբողջ կյանքի ընթացքում Տամաշինը հրատարակել է հեքիաթների 10 ժողովածու։
1945 թվականին Տամաշինը դառնում է հունգարական պառլամենտի պատվավոր պատգամավոր, 1954 թվականին՝ Հունգարիայի Հայրենական Միության Խորհրդի անդամ։ Նրան շնորհվում է հայենական բարձր մրցանակ՝ Կոշուտի մրցանակ։ 1963 թվականին Արնո Տամաշին դառնում է Խաղաղության Խորհրդի նախագահության անդամ։ Գրողի վերջին ստեղծագործությունը՝ «Մասուրի ճյուղ» գրվել է գրողի կնոջ կողմից, բայց այդպես էլ ավարտին չի հասցրել։ Արոն Տամաշին ըևական հիվանդությունից հետո մահացել է 1966 թվականի մայիսի 26-ին, Բուդապեշտում։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Արոն Տամաշի» հոդվածին։ |
|