Արևելաեվրոպական խոհանոց, միավորում է Արևելյան Եվրոպայի բազմաթիվ երկրների խոհանոցային ավանդույթները, կերակրատեսակները։ Արևելյան Եվրոպայի խոհանոցի վրա մեծ ազդեցություն ունի կլիման՝ կախված տարածաշրջանից։ Արևելաեվրոպական հարթավայրի երկրների խոհանոցները (բելառուսական, ռուսական և ուկրաինական խոհանոցներ) շատ ընդհանրություններ ունեն։ Իսկ Կովկասի ժողովուրդների խոհանոցներն ունեն իրենց առանձնահատկությունները։
«Էթնիկ սննդի սիրահարների ուղեկիցը» գրքի հեղինակ Է. Զիբարթի խոսքերով՝ Արևելյան Եվրոպայի խոհանոցների բոլոր փոփոխությունները սերտորեն կապված են պատմական ցնցումներից հետո տարածաշրջանների քաղաքական, սոցիալական և տնտեսական վերածննդի հետ։
Սա սննդարար խոհանոց է՝ մսի ու արմտիքի առատությամբ, ծխի համով, մասամբ կենցաղային սնունդ, երբեմն՝ շքեղություն։ - Է. Զիբարթի.[1]
|
Արևելաեվրոպական խոհանոցի հիմնական բաղադրիչներն են՝
Ավանդական ճաշատեսակների սննդային ինդեքսը աչքի է ընկնում խոլեստերինի և ճարպի բարձր ցուցիչներով[1]։
Արևելյան Եվրոպայի խոհանոցի ձևավորման գործում էական դեր է խաղացել կրոնական գործոնը։ Ռուսաստանում, Ուկրաինայում, Բելառուսում և այլ երկրներում գերիշխում էր ուղղափառ եկեղեցին, Լիտվայում, Լեհաստանում և այլ երկրներում՝ կաթոլիկ եկեղեցին; Եկեղեցական կյանքը թելադրում էր որոշակի ավանդույթներ և սննդի արգելքներ (այդ թվում՝ պահքի ժամանակ)[2]։ Չնայած այն հանգամանքին, որ, տեսականորեն, ծոմը պետք է զբաղեցներ տարվա մեծ մասը, Արևելյան Եվրոպայի խոհանոցին բնորոշ է մսային ուտեստների հանդեպ սերը։ Միևնույն ժամանակ, ծոմապահությունը հանգեցրեց հացահատիկային և օսլա պարունակող կերակրատեսակների մշակմանը, ինչպիսիք են շիլաները, կարտոֆիլով տարբեր ուտեստները, կենդանական ճարպերի և համեմունքների փոխարեն բուսական մթերքների օգտագործումը (բուսական յուղ, վարդաջուր, կակաչի սերմեր)[2]։
Արեւելյան Եվրոպայի բոլոր երկրներում տարածված են տարբեր տեսակի շիլաներ։
Իսլամ և այլ կրոն դավանող ժողովուրդներով բնակեցված շրջաններում ավանդական սնունդն ունի իր առանձնահատկությունները. օրինակ՝ թաթարներն ուտում էին ձիու մսից պատրաստված տարբեր ուտեստներ, ֆիննաուգրական ժողովուրդները հաճախ համադրում են տարբեր տեսակի միս, իսկ երբեմն՝ միսն ու ձուկը մեկ ճաշատեսակի մեջ[2]։
Արեւելյան Եվրոպայի սլավոնական երկրներում շիլաները պատրաստվում են գրեթե բոլոր տեսակի հացահատիկներից։ Լատվիայում տարածված է գարեձավարի շիլան (pugra), Լիտվայում՝ կարտոֆիլից, հատիկաընդեղենից և խոզի մսից պատրաստված շիլան։ Բացի այդ, հացահատիկից պատրաստվում են տարբեր դոնդողներ, կիսել, այդ թվում՝ ֆերմենտացված[3].։
Հացը վաղուց եղել է հիմնական սննդամթերք Արևելյան Եվրոպայի շատ երկրներում և նրան վերագրել են կախարդական հատկություններ։ Կլոր հացի տեսակները (կալաչի, բոքոն և այլն) բնորոշ են մի շարք երկրների, ինչպես՝ Ռուսաստան, Ուկրաինա, Բուլղարիա, Ռումինիա։ տարեկանի հացը տարածված է Լատվիայում, հանդիպում են սև հացից պատրաստված տարբեր ուտեստներ՝ ապուր, ժելե և նույնիսկ պաղպաղակ։
Արևելյան Եվրոպային բնորոշ են խմորից պատրաստված տարբեր տեսակի ուտեստներ՝ հաճախ լցոնված՝ պելմեններ (Ռուսաստան), վարենիկի (Ուկրաինա), կոլդուն (Լիտվա, Բելառուս), ցեպելին (Լիտվա), գալուշկի (Ուկրաինա)։ Նման մի շարք ուտեստներ հայտնի են նաև Ռուսաստանի արևելյան շրջանների թաթարական և այլ խոհանոցներում՝ էչպոչմակ և այլն։
18-րդ դարից սկսած կարտոֆիլը տարածվեց ամբողջ Արևելյան Եվրոպայում և դարձավ հիմնական ապրանքներից մեկը։ Բազմաթիվ կարտոֆիլով ուտեստներ առաջացան, այդ թվում՝ բելառուսական նրբաբլիթներ (դրանիկի)։
Արևելաեվրոպական խոհանոցն ունի տարբեր տեսակի բանջարեղենային ապուրներ, այդ թվում՝ բորշչը, որը տարածված էՌուսաստանում, Ուկրաինայում, Հայաստանում, Մոլդովայում (չորբա)։ Սկզբում ճակնդեղը ներառված չէր բորշ9ի բաղադրատոմսում. ճակնդեղը և կաղամբը բորշ9ի մեջ հայտնվեցին միայն 17-րդ դարից։ Բորշ9ի տարբեր բաղադրատոմսեր հանդիպում են ռուսական, ուկրաինական և շատ այլ խոհանոցներում[2]։
Արևելյան Եվրոպայում շատ ուտեստներ ներառում են թթվասերի և կաթնաշոռի տարբեր տեսակներ։
Արևելյան Եվրոպայում կան տնական ալկոհոլային խմիչքների բազմաթիվ տեսակներ, այդ թվում՝ գիհի հատապտուղներից պատրաստված գարեջուր (Լեհաստան), կեչու հյութից (Ռուսաստան, Բելառուս, Էստոնիա, Լեհաստան, Հունգարիա), հացահատիկային ըմպելիքներ, ինչպիսիք են կվասը, բուզան, էստոնական թաար[3]։