Բիոնիկ ճարտարապետություն կամ Բիո-թեք, ժամանակակից նեոօրգանիկ ճարտարապետական ոճ, որտեղ կառույցի արտահայտչականությունն արտահայտվում է բնական ձևերի փոխկապակցվածությամբ։ Հաճախ այն հակադրվում է հայ-թեք ոճին։
Բիոնիկայի տարրերը բնորոշ են 1920-ական թվականների գերմանական էքսպրեսիոնիզմին և 1960-ական թվականների ստրուկտուրալիզմին։ Ինչպես էքսպրեսիոնիստներն էին ընդունում, բնական ձևերի ուղղակի պատճենումը դրական արդյունքների չի հանգեցնում, քանի որ ճարտարապետական կառույցում ի հայտ են գալիս ոչ ֆունկցիոնալ տարածություններ։ Բիոուրբանիստիկայի դրույթը ենթադրում է բնական ձևերի կիրառումը ճարտարապետության մեջ (բույսերի, բնական լանդշաֆտի տարրերի միջոցով)։
Ճարտարապետական այս ոճը գտնվում է զարգացման ակտիվ փուլում, ինչի արդյունքում տեսական ու հետազոտական բաղադրիչները գերիշխում են քաղաքաշինական պրակտիկայում։ Ճարտարապետական բիոնիկայի գլխավոր հակասությունը ավանդական ուղղանկյուն նախագծման հետ է, երբ շինության կառուցողական սխեման հակադրվում է թեք և ինքնատիպ ֆրակտալ ձևերին։ Բիո-թեքի հիմնական խնդիրներից է այս հակասությանը գեղագիտական ու տնտեսական արդարացված լուծումներ տալը։