Բնակարանային ապահովագրությունը գույքի ապահովագրության տեսակ, որն ընդգրկում է անհատական ապահովագրության տարբեր տեսակներ, որոնք կարող են ներառել բնակարանի հետ կապված կորուստներ, օգտագործման հետ կապված կորուստներ (կեցության հետ կապված լրացուցիչ ծախսեր) կամ տանտիրոջ անձնական իրերի կորուստ, ինչպես նաև տանը պատահած դժբախտ պատահարի փոխհատություն։ Բացի դրանից` բնակարանի ապահովագրությունը ապահովում է նաև ֆինանսական փոխհատություն բնական աղետների դեպքում։
Բնակարանի ապահովագրությունը ներառում է ինչպես գույքի ապահովագրություն, այնպես էլ անբաժանելի պարգևավճարով պարտավորությունների վճարում, որը նշանակում է, որ բոլոր ռիսկերի համար վճարում է մեկ ապահովագրավճար (պոլիս)։ Դա նշանակում է, որ ապահովագիրը ներառում է ինչպես ունեցվածքի վնասը, այնպես էլ ցանկացած վնասվածքների, ինչպես նաև սեփականատիրոջը կամ նրա անդամներին այլ անձանց կողմից պատճառած վնասների հատուցում։ Սրա մեջ ներառվում է նաև տնային կենդանիներին հասցրած վնասները։ Միացյալ Նահանգներում, օրինակ, կիրառվում են ապահովագրավճարի ստանդարտ ձևեր, որոնք ապահովագրական վճարները բաժանում են մի քանի կատեգորիայի։ Չափագրման լիմիտը, որպես օրենք, հաստատվում է չափագրման հիմնական տոկոսներից, որը հանդիսանում է հիմնական ապրելավայրի չափագրումը։
Տանտիրոջ ապահովագրության արժեքը հաճախ կախված է նրանից, թե ինչքան կարժենա բնակարանի վերականգնումը և ինչքան լրացուցիչ փոխանցագիր կամ ինչ պայմաններ կառաջարկվեն ապահովագրավճարին։ Ապահովագրական վճարը իրավաբանական պայմանագիր է ապահովագրական ընկերության և նշված ապահովագրված անձի (անձերի) միջև։ Սա վնասների հատուցման պայմանագիր է, ըստ որի պետք է վերադարձվի ապահովագրվածը այն վիճակում, ինչպես եղել է մինչև կորուստը։ Որպես կանոն` ջրհեղեղի կամ պատերազմի, ինչպես նաև այլ ստանդարտների հետ կապված վնասների պահանջները ցանկում ներառված չեն։ Նման դեպքերի համար կարելի է գնել հատուկ ապահովագրություն, այդ թվում և ջրհեղեղի ապահովագրություն։
Գնի որոշման հիմնական գործոններն են գտնվելու վայրը, տարածությունը և ապահովագրության չափերը, որը հիմնված է բնակարանի վերականգնման հավանական ծախսերի հիման վրա[1]։
Եթե բնակարանի վերականգնման համար ձեռք բերվածը ոչ բավարար տարածություն է, ապահովագրությունից հայցով վճարման համար կարող է հարկվել տուգանք։ Այդ դեպքում ապահովագրվածը կենթարկվի տույժի իր գրպանից։ ԱՄՆ–ում ապահովագրողները վարձում են ծախսերը գնահատող մատակարար, ներառյալ CoreLogic Marshall Swift-Boeckh, Verisk PropertyProfile и E2Value դուստր ձեռնարկությունները, բայց ի վերջո, պատասխանատվությունը սպառողինն է։ 2013 թվականի հարցումները ցույց տվեցին, որ տների մոտ 60%–ը թերագնահատվում է մոտ. 17 % –ով[2]։ Որոշ դեպքերում գնահատումը կարող է շատ ցածր լինել աղետի հետևանքով պահանջարկի աճի պատճառով[3]։ Որպես սխալ գնահատման երաշխիք` որոշ ապահովագրողներ առաջարկում են «ընդլայնված վերականգնման արժեք»(«փոխանցագիր»)հավելումները, որոնք ապահովում են լրացուցիչ ներառումներ լիմիտի լրացման դեպքում։
Արժեքը կարող է ցածր լինել, եթե տունը գտնվում է հրժեջկայանի հարևանությամբ կամ հագեցած է հրդեհաշեջ սարքավորումներով և հրդեհային ազդասարքերով, եթե տանը կա քամին մեղմացնող միջոցներ, ինչպիսիք են փոթորկի փակիչները կամ եթե տանը տեղադրված են անվտանգության համակարգ և տեղադրված ենև ապահովագրողի կողմից հաստատված կողպեքներ։
Սովորաբար վճարումը կատարվում է տարեկան[4][5]: