Գաո Մինգ | |
---|---|
Ծնվել է | 1305 |
Ծննդավայր | Վենչժոու, Չժեցզյան, Չինաստան |
Մահացել է | 1370 |
Մահվան վայր | Նինբո, Չինաստան |
Քաղաքացիություն | Յուան |
Մասնագիտություն | դրամատուրգ և բանաստեղծ |
Գաո Մինգ (չինարեն :高明, 1305, Վենչժոու, Չժեցզյան, Չինաստան - 1370, Նինբո, Չինաստան) նաև հայտնի է որպես Կաո Մինգ, Գաո Ցեզենգ, չինացի բանաստեղծ և դրամատուրգ Յուանի ժամանակաշրջանում:
Գաոն ծնվել և մեծացել է Վենչժոու քաղաքում[1]։ 1345 թվականին, կարիք ունենալով գտնել իր այրի մորը աջակցելու միջոց, նա հանձնել է կայսերական քննությունները և պաշտոն ստացել Չժեցզյանում ( Չոուչժոու) որպես փոքր շրջանի պաշտոնյա[2][3]։ Այս պաշտոնում նա ծառայել է գրող Սու Տյանջուեի օրոք և օգնել խմբագրել Սուի որոշ գործեր։ 1348-1351 թվականներին Գաոն ներգրավված էր Կարմիր չալմա ապստամբությունը ճնշելու մեջ՝ ռազմական գործողություններ ձեռնարկելով վաղ Հանի ապստամբ Ֆանգ Գուոժենի դեմ: Ֆանգի պարտությունից հետո Գաոն ստացել է Շաոքսինի գնահատողի պաշտոն։ Հետագայում Ֆանգը փորձել է Գաոյին որպես ուսուցիչ ընդունել, առաջարկ, որը Գաոն մեղմաբար մերժել է[2][4]։
Դժգոհ լինելով պետական ծառայությունից՝ նա թոշակի է անցել 1356 թվականին և տեղափոխվել Նինգբո (Յինսյան)՝ ստեղծագործելու թատրոնի համար՝ կենտրոնանալով նանսի ժանրի վրա[5][6]։ Նրա ընկեր Լյու Ջին փորձել է նրան թոշակից հանել՝ համոզելով Հոնգվուի կայսրին ներգրավել Գաոյին Յուանի պաշտոնական պատմության գրման մեջ։ Գաոն, սակայն, հրաժարվել է՝ պատճառաբանելով հոգեկան հիվանդությունը[4]։
Գաոյի ամենահայտնի գործը և միակ պիեսը, որը պահպանվել է, Պիպայի հեքիաթն է ( Pipa ji琵琶记; թարգմանվել է նաև որպես Լյուտի պատմություն կամ Լյուտա ): Ամբողջական անգլերեն թարգմանությունը հայտնվել է 1980 թվականին[7]։
1946 թվականին Բրոդվեյում թողարկվել է «Լյուտի երգը» ադապտացիան՝ «Պիպայի հեքիաթը» վերնագրով։ Գլխավոր դերերում հանդես են եկել Յուլ Բրայները և Մերի Մարտինը[4]։
|