Գրաքննությունն ԱՄՆ-ում, իշխանության վերահսկողությունը տեղեկատվության բովանդակության և տարածման նկատմամբ՝ նպատակ ունենալով սահմանափակել կամ թույլ չտալ գաղափարների և տեղեկությունների տարածումը, որոնք այդ իշխանությունն անցանկալի է համարում։
Սահմանադրության առաջին փոփոխությամբ պատմականորեն ամրագրված խոսքի ազատությունն ու ամերիկյան սովորույթները թույլ էին տալիս ազատորեն քննարկել գրեթե ցանկացած թեմա[1]։
Արդեն 1798 թվականին ԱՄՆ Կոնգրեսի կողմից ընդունվել է քայքայիչ գործունեության մասին օրենք (Sedition act of 1798), որն արգելել է «գրել, տպել, խոսել կամ հրապարակել ցանկացած կեղծ, սկանդալային կամ չար» շարադրություն կառավարության, նախագահի և Կոնգրեսի մասին (բայց ոչ փոխնախագահի մասին) մինչև 2 տարվա բանտարկությունը խախտելու համար պատժով։ Օրենքը դադարել է գործել 1801 թվականի մարտի 3-ին, երբ իշխանության եկավ Թոմաս Ջեֆերսոնը, որը մինչ այդ ԱՄՆ փոխնախագահն էր[2]։
1800-ական թվականների սկզբից ի վեր նահանգների մեծ մասում գոյություն են ունեցել օրենքներ, որոնք արգելում են անպարկեշտ նյութերի առաքումը փոստով։ 1873 թվականին ընդունվել է դաշնային օրենք, որն արգելում է անպարկեշտ նյութերի առաքումը փոստով և ստացել է Կոմստոկի օրենք անվանումը (Comstock law): Տարբեր ժամանակներում առաքման համար արգելված «անպարկեշտ գրականության» սահմանման ներքո հայտնվել են այնպիսի գրքեր, ինչպիսիք են Դանիել Դեֆոյի «Մոլլ Ֆլանդերսը», Ջեյմս Ջոյսի «Ուլիսես», Վոլտերի «Կանդիդը», Բոկաչոյի «Դեկամերոնը», «Հազար ու մի գիշեր» և շատ ուրիշներ[3]։
Ամերիկյան գրադարանային ասոցիացիան ամեն տարի կազմում է տասը գրքերի ցուցակ, որոնք առավել հակազդեցություն են առաջացրել, դրանք չափվում են գրադարաններ և դպրոցներ ուղարկված գրավոր բողոքների թվով՝ գրադարանից որոշակի գիրք հեռացնելու պահանջով։ 2011 թվականին տասնյակում հայտնված Լորեն Միրաքլի վեպերի թվում են՝ «Սոված խաղեր», «Հրաշալի նոր աշխարհ», «Բամբասանք», Ծաղրասարյակ սպանելը[4]։
Ոչ կաբելային հեռուստատեսության ընկերությունները (ABC, CBS, NBC) սահմանափակում են հեռուստահաղորդումների բովանդակությունը, թույլ չտալով էրոտիկ տեսարաններ և աննորմալ բառապաշար։ Սակայն սահմանափակումները չեն տարածվում կաբելային (վճարովի) հեռուստատեսության վրա[5]։
Որոշ երկրների նկատմամբ գործում են պատժամիջոցներ։ 2010 թվականին ԱՄՆ-ի իշխանությունները պարտավորեցրել են ազատ ծրագրային ապահովման մշակողների SourceForge.net և Google Code խոշորագույն կայքերը փակել Կուբայից, Իրանից, Սուդանից, Լիբիայից, Սիրիայից և Հյուսիսային Կորեայից օգտվողների համար[6]։
Google Transparency Report-ի վերջին զեկույցի համաձայն (2011 թվականի հուլիսից դեկտեմբերը)՝ ԱՄՆ իշխանություններն աշխարհում առաջին տեղն են զբաղեցնում ցանցից տեղեկատվության հեռացման հարցումների քանակով, աճը նախորդ ժամանակաշրջանի համեմատությամբ կազմել է 103 %[7]։
ԱՄՆ պաշտպանության նախարարությունը 2007 թվականին արգելել է իր ցանցերից մուտք գործել մի շարք ժամանցային կայքեր, այդ թվում՝ youtube.com, 1.fm, pandora.com, photobucket.com, myspace.com, live365.com, hi5.com, metacafe.com, mtv.com, ifilm.com, blackplanet.com, stupidvideos.com и filecabi.com[8]
Ըստ «Խոսքի ազատության ինդեքսն աշխարհում» 2008 թվականի վարկանիշի ԱՄՆ-ն 173-ից զբաղեցնում է 36-րդ տեղը[9]։ Ինքնագրաքննության անպարկեշտ դեպքեր կան[10]։
Ընդհանուր առմամբ, ԱՄՆ-ում խոսքի ազատության սկզբունքն ավելի լավ է պահպանվել, քան աշխարհի երկրների ճնշող մեծամասնությունում[11][12]։