Ելենա Միզուլինա | |
Կուսակցություն՝ | Արդար Ռուսաստան |
---|---|
Կրթություն՝ | Yaroslavl State University? (1977) և Ռուսաստանի պետական ծառայության ակադեմիա (2005) |
Գիտական աստիճան՝ | իրավաբանական գիտությունների դոկտոր |
Մասնագիտություն՝ | իրավաբան, քաղաքական գործիչ, պետական գործիչ և Պետական Դումայի անդամ |
Ծննդյան օր | դեկտեմբերի 9, 1954 (69 տարեկան) |
Ծննդավայր | Բույ, Կոստրոմայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Ռուսաստան |
Ամուսին | Q124758178? |
Զավակներ | Ekaterina Mizulina? |
Կայք՝ | elenamizulina.ru |
Պարգևներ | |
Ելենա Բորիսովնա Միզուլինա (ռուս.՝ Елена Борисовна Мизулина, դեկտեմբերի 9, 1954, Բույ, Կոստրոմայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ։ 2015 թվականի սեպտեմբերի 23-ից Օմսկի շրջանի գործադիր իշխանության ներկայացուցիչ։ Իրավագիտության դոկտոր (1992), պրոֆեսոր, Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր իրավաբան։
ՌԴ Պետական դումայի 6-րդ գումարման պատգամավոր «Արդար Ռուսաստան» կուսակցությունից, Պետդումայի ընտանիքի, կանանց և երեխաների հարցերով հանձնաժողովի նախագահ։ 2-րդ, 3-րդ և 5-րդ գումարումների Պետդումայի պատգամավոր։
Եղել է տարբեր քաղաքական կուսակցությունների՝ «ԽԱՊԿ», «Յաբլոկո», «Աջ ուժերի միություն» և «Արդար Ռուսաստան» անդամ։
Հայտնի է որպես ռեզոնանսային նախաձեռնությունների և օրինագծերի հեղինակ և համահեղինակ, որոնք ոչ միանշանակ հասարակական արձագանք են առաջացրել և հաճախ ուղեկցվել են սկանդալներով։ Դրանց թվում են «գեյ-քարոզչությունը», ամուսնալուծությունների և ռուս որբերի օտարերկրյա որդեգրողների դեմ պայքարը[1][2][3]։
Ծնվել է 1954 թվականի դեկտեմբերի 9-ին Կոստրոմայի մարզի Բուի քաղաքում։ Նրա հայրը՝ Բորիս Միխայլովիչ Դմիտրիևը զինծառայող էր[4]։
Դպրոցում նա երազում էր ընդունվել Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտ նախապատրաստվելով «դիվանագետի գործունեության», բայց 1972 թվականին ընդունվել է Յարոսլավլի պետական համալսարանի պատմության և իրավագիտության ֆակուլտետ[5]։ Նա նույն խմբում էր սովորում ապագա ամուսնու՝ Միխայիլ Միզուլինի հետ, չորս տարի սովորելուց հետո ամուսնացել է նրա հետ[6][7]։ 1977 թվականին ավարտել է համալսարանը՝ ստանալով իրավաբանի որակավորում[8][9]։
1977 թվականից մինչև 1984 թվականը աշխատել է նախ որպես խորհրդատու, ապա՝ 1984 թվականից մինչև 1985 թվականը՝ եղել է Յարոսլավլի շրջանային դատարանում ավագ խորհրդատու։ Միևնույն ժամանակ, նա հեռակա ուսում է ստացել Յարոսլավլի պետական համալսարանի ասպիրանտուրայում[7], 1983 թվականին պաշտպանել է իր թեկնածուական ատենախոսությունը՝ «Քրեական դատավարության վերահսկողության ստուգման բնույթը (Յարոսլավլի շրջանի դատարանի նյութերի հիման վրա)» իրավաբանական գիտությունների թեկնածուի աստիճանի համար[8][9][10]։
1987 թվականին Միզուլինան ստացել է ազգային պատմության բաժնի պետի պաշտոնը, գլխավորել է բաժինը մինչև 1990 թվականը[9][11][12][13]։
1992 թվականին, Ռուսաստանի Գիտությունների ակադեմիայի պետական և իրավունքի ինստիտուտում, պաշտպանել է դոկտորական ատենախոսությունը «Քրեական գործընթաց. պետական ինքնակարգավորման սահմանը» թեմայով[10]։ 1992 թվականից մինչև 1995 թվականը եղել է՝ Յարոսլավլի պետական համալսարանի պրոֆեսոր[8]։
1993 թվականին «Ռուսաստանի ընտրություն» դաշինքից ընտրվել է ՌԴ ԴԺ Դաշնության խորհրդի առաջին կազմում, որտեղ եղել է սահմանադրական օրենսդրության և դատաիրավական հարցերի հանձնաժողովի նախագահի տեղակալ, կանոնակարգի և խորհրդարանական ընթացակարգերի հանձնաժողովի անդամ։ 1995 թվականին ընդգրկվել է «Յաբլոկո» միավորման և «Բարեփոխումներ-նոր կուրս» շարժման մեջ։ 1995 թվականից ի վեր նա ղեկավարում էր Յարոսլավլի տարածաշրջանային «Հավասարակշռություն» հասարակական կազմակերպությունը[9]։
1995 թվականի դեկտեմբերին Միզուլինան ընտրվել է 2-րդ գումարման Պետական դումայի պատգամավոր, 1996 թվականի հունվարին վաղաժամկետ վայր է դրել Դաշնության խորհրդի պատգամավորի լիազորությունները[9][14]։ Երկրորդ գումարման Պետդումայում նա եղել է «Յաբլոկո» խմբակցության անդամ, եղել է օրենսդրության և դատական բարեփոխումների հանձնաժողովի նախագահի տեղակալ, պետականաշինության և քաղաքացիների սահմանադրական իրավունքների հարցերով ենթահանձնաժողովի նախագահի տեղակալ։
1999 թվականի դեկտեմբերին «Յաբլոկոից» ընտրվել է 3-րդ գումարման Պետական դումայի պատգամավոր[9]։ 2000 թվականին հուլիսին գլխավորել է «Յարոսլավլի ժողովրդավարական ուժերի միությունը», որում ընդգրկվել են «Յաբլոկոյի» և «Աջ ուժերի միության» ներկայացուցիչները[15]։ 2001 թվականի փետրվարին նա հայտարարել է, որ չի պատրաստվում հաստատել իր անդամակցությունը «Յաբլոկոյում»[16]։ Նույն թվականի հունիսին նա միացել է «Աջ ուժերի միությանը»[17]։ Միզուլինը իր հեռացումը «Յաբլոկոյից» բացատրել է նրանով, որ ինքը «անձամբ ամաչում է լինել մի կուսակցության կազմում, որը ընտրություններում միայն 5 % ձայն է հավաքել»։ «Դա ինձ համար բարոյական խնդիր է»- ասել է նա[18][19]։
2004 թվականի փետրվարին Միզուլինան աշխատել է Պետդումայի ներկայացուցչի կողմից Սահմանադրական դատարանում։ Ինքը՝ Միզուլինան, չի բացառել հավանականությունը, որ նա այդ նշանակումը ստացել է ընտրություններում «Աջ ուժերի միության» տապալման պատճառով[20]։ Որպես Պետդումայի ներկայացուցիչ Սահմանադրական դատարանում, 2005 թվականին պաշտպանել Է Ռուսաստանի նահանգապետի ուղղակի ընտրությունները չեղյալ հայտարարելու մասին որոշման իրավաչափությունը[21]։ Սահմանադրական դատարանում իր աշխատանքը համատեղել է Պետդումայի աշխատակազմի իրավական վարչության պետի տեղակալի պարտականությունների կատարման հետ[22]։ 2005 թվականին ավարտել է Ռուսաստանի Դաշնության նախագահին առընթեր պետական կառավարման ակադեմիան։
2007 թվականի սեպտեմբերի 23-ին «Արդար Ռուսաստան. Հայրենիք/կյանք» կուսակցության նախընտրական համագումարը հաստատել է հինգերորդ գումարման Պետդումայի ընտրությունների թեկնածուների ցուցակը։ Ելենա Միզուլինան առաջին համարն էր Օմսկի № 60 տարածաշրջանային խմբում։ 2007 թվականի դեկտեմբերյան ընտրություններում «Արդար Ռուսաստան»-ը հավաքել է ձայների 7.74%-ը և ստացել է 38 մանդատ։ Մանդատ է ստացել նաև Միզուլինան։ Պետդումայի հինգերորդ գումարումում նա միացել է «Արդար Ռուսաստան» խմբակցությանը։ 2008 թվականի հունվարին նա դարձել է Պետդումայի ընտանիքի, կանանց և երեխաների հարցերով կոմիտեի նախագահ։ Միևնույն ժամանակ, «Արդար Ռուսաստանը» ի սկզբանե առաջադրել է այս պաշտոնի համար Սվետլանա Գորյաչևային, ինչը դժգոհություն է առաջացրել, Միզուլինան ղեկավարել է հանձնաժողովը որպես փոխզիջումային գործիչ[23]։
2011 թվականի սեպտեմբերի 24-ին «Արդար Ռուսաստան» համագումարը հաստատել է Պետդումայի վեցերորդ գումարման վեցերորդ գումարման թեկնածուների ցուցակը։ Ելենա Միզուլինան առաջին համարն էր Օմսկի № 52 տարածաշրջանային խմբում։ Ընտրություններում «Արդար Ռուսաստանը» Օմսկի մարզում հավաքել է ձայների 16,45 % -ը, իսկ երկրում ընդհանուր առմամբ 13,25 %-ը և ստացել է 38 մանդատ։ Մանդատ է ստացել նաև Միզուլինան։
2015 թվականի հուլիսին Օմսկի մարզի նահանգապետի ժամանակավոր պաշտոնակատար Վիկտոր Նազարովը, գրանցվելով որպես Օմսկի մարզի նահանգապետի թեկնածու, ընտրական հանձնաժողով է ներկայացրել Դաշնության խորհրդի երեք թեկնածուներից բաղկացած ցուցակը, որոնց թվում եղել է նաև Ելենա Միզուլինան[24]։ Նազարովը հաղթել է ընտրություններում և 2015 թվականի սեպտեմբերի 23-ին Ելենա Միզուլինը ստանձնել է Դաշնության խորհրդի անդամի՝ Օմսկի շրջանի նահանգապետի լիազորությունները[25]։ Պետդումայի պատգամավորի մանդատը փոխանցվել է Ալեքսանդր Կրավցովին[26]։
2017 թվականի հունվարի 23-ին «Արդար Ռուսաստան» կուսակցության տարածքային բաժանմունք դիմում է ներկայացրել կուսակցությունից դուրս գալու մասին[27]։ Հնարավոր պատճառներից են եղել ԶԼՄ-ների և «Արդար Ռուսաստանի» առանձին անդամների դժգոհությունը կուսակցության Օմսկի բաժանմունքի ղեկավար Վլադիմիր Գուսելետովի նկատմամբ[28]։
{{cite web}}
: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ելենա Միզուլինա» հոդվածին։ |
|