Եղջյուրավոր նապաստակ (անգլ. jackalope՝ jackalope, «նապաստակ» և այծքաղ՝ «antelope»), կամ հորինված կենդանի՝ քիմեռ, տարբեր բանահյուսական, գրական և լրագրողական աղբյուրներում ներկայացված որպես միստիկական կամ փոխաբերական կերպար։
Ամենայն հավանականությամբ, հին ժամանակներում եղջյուրավոր նապաստակի գոյությունը հնարավոր էր. նրա պատկերը հանդիպում է, մասնավորապես, Իյորիսի կամ Գեորգի Հուֆնագելի փորագրության մեջ՝ «Քառոտանիներ և սողուններ» գրքից (լատին․՝ Animalia Qvadrvpedia et Reptilia; 1575) և «Հանրագիտարանային նկարներ» (ֆր.՝ Tableau encyclopédique et méthodique; 1789) Պիեռ Ժոզեֆ Բոննատերեի կազմած «Կաթնասուններ» բաժնում, ինչպես նաև եվրոպական մի շարք այլ աղբյուրներում ընդհուպ մինչև 18-րդ դարը[1]։
Ենթադրվում է, որ նման նկարների հիմք կարող են հանդիսանալ նապաստակների և ճագարների տեսակները՝ ճագարներին հատուկ պապիլոմավիրուսով ախտահարված, որոնք ունակ են կենդանու գլխին տարօրինակ գոյացություններ ձևավորել[2][3]։
Եղջյուրավոր նապաստակի կերպարը հանդիպում է բուդդայական դասական տեքստերում որօես օրինակ նրա, որ միտքն ընդունակ է պատկերացնել մի բան, որը ոչ հարաբերական, ոչ բացարձակ իրականության մեջ չկա։ Օրինակ՝ Մադհյամակա-պրասանգական փիլիսոփայության դպրոցի առաջնորդ Բուդդապալիտան գրել է. «Մենք տեսնում ենք, որ սվաբախան (հասկացություն հնդկական մտածողության մեջ, որը ցույց է տալիս իրերի բնույթը բնականության տեսանկյունից և անկախ է արտաքին գործոններից) գոյություն չունի, ինչպես և նապաստակի եղջյուրները»[4]։
ԱՄՆ-ում եղջյուրավոր նապաստակն առանձնահատուկ ժողովրդականություն է ձեռք բերել 20-րդ դարում։ Ենթադրվում է, որ այս ժողովրդականության սկզբնաղբյուրը Դուգլաս Հերիքն է (անգլ.՝ Douglas Herrick; 1920—2003), ով 1932 թվականին պատրաստել է եղջյուրներով նապաստակի առաջին գլուխը[5]։
Հետագայում նման հուշանվերների արտադրությունը Հերիքի ընտանեկան արհեստանոցում տարեկան կազմում էր հազարավոր օրինակ, և Վայոմինգ նահանգի նրանց հայրենի Դուգլաս քաղաքը պաշտոնապես հայտարարվեց եղջյուրավոր նապաստակների մայրաքաղաք. Դուգլասում տրվել են նաև եղջյուրավոր նապաստակներին կրակելու հուշանվերների լիցենզիաներ, որոնք ուժի մեջ են հունիսի 31-ի կեսգիշերից հետո երկու ժամվա ընթացքում, ընդ որում արտոնագիր ստանալու համար պետք է ցույց տալ 72 միավորից ոչ բարձր IQ[6]։ ԱՄՆ նախագահ Ռոնալդ Ռեյգանը եղել է եղջյուրավոր նապաստակի գլուխն ունեցողներից և այն ցույց է տվել Կալիֆոռնիայի իր ռանչոյի հյուրերին[7]։
Եղջյուրավոր նապաստակն այս կամ այն կերպ հանդիպում է ամերիկյան մշակույթի բազմաթիվ ստեղծագործություններում, այդ թվում՝ Բադ Լաքիի հայտնի կարճամետրաժ անիմացիոն ֆիլմում «The Lamb» (անգլ.՝ Boundin', ստուդիա՝ Pixar), 2003 թվականին այն առաջադրվել է «Օսկար»-ի։ Ռուսերեն թարգմանության մեջ այս կերպարը կոչվում է кроле́нь ( անգլերեն jackalope բառից, «ճագար» и «եղջերու»)։
Եղջյուրավոր նապաստակի գերմանական տեսակը կոչվում է Վոլպերթինգեր (գերմ.՝ Wolpertinger) և հանդիպում է Բավարիայի Ալպերում, ի դեպ, այս դեպքում նապաստակի և եղնիկի հիբրիդը մասնավոր դեպք է. այս անունով կարող են լինել նաև այլ քիմեռ կենդանիներ, որոնց առանձին մասերը կարող են պատկանել սովորական աղվեսի, հավի և տեղական կենդանական աշխարհին բնորոշ շատ այլ ներկայացուցիչների[8]։ Wolpertingers-ի մշտական ցուցադրությունը հասանելի է Մյունհենի որսի և ձկնորսության թանգարանում։ Գերմանական գրավոր աղբյուրներում Վոլպերթինգերի մասին առաջին հիշատակումը հանդիպում է Գրիմ եղբայրների հեքիաթների 1753 թվականի առաջին հրապարակման մեջ։
Ռուսական մշակույթում եղջյուրավոր նապաստակի կերպարը լայն տարածում է գտել հրապարակախոս Ալեքսանդր Զինովևի կողմից, ով մասնավորապես, գրել է.
Փիլիսոփա, գրող, սոցիոլոգ, հրապարակախոս Ալեքսանդր Զինովև[9]։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Եղջյուրավոր նապաստակ» հոդվածին։ |