Զագորե (բուլղար․՝ Загоре բուլղարերեն արտասանություն՝ zɐˈɡɔrɛ), նաև Զագորիե (բուլղար․՝ Загорие), Զագորա (բուլղար․՝ Загора), ներկայիս Բուլղարիայի տարածքում գտնվող անորոշ սահմաններով պատմական շրջան միջնադարում։ Անվանունը սլավոնական ծագում ունի և նշանակում է «լեռներից հարավ»՝ այսինքն ՝ բալկանյան ։ Տարածաշրջանն առաջին անգամ հիշատակվել է հունարեն որպես Ζαγόρια (հին բուլղարական թարգմանության մեջ այն թարգմանվել է որպես Զագորիա), 8-րդ դարի սկզբին Բուլղարիայի Տերվելի իշխանության օրոք շրջանը Բյուզանդական 716 թվականի բուլղարական պայմանագրով Բյուզանդական կայսրությունը փոխանցել է Բուլղարական առաջին կայսրությանը[1]։ Համատեքստից ելնելով ՝ Զագորեն կարող է սահմանվել որպես տարածաշրջան հյուսիսարևելյան Թրակիայում[2]։
Բուլղարական երկրորդ կայսրության ժամանակ շրջանը հիշատակվել է նաև Բուլղարիայի ցար Իվան Ասեն Երկրորդի` 1230 թվականի Դուբրովնիկյան կանոնադրության մեջ, որը թույլ էր տալիս ռագուզացի վաճառականներին առևտրով զբաղվել բուլղարական հողերում, որոնց թվում «ամբողջ Զագորեում»[3]։
14-րդ դարի վենետիկյան փաստաթղթերում Զագորան հիշատակվում է որպես Բուլղարիայի հոմանիշ (օրինակ ըստ 1384 թվականի փետրվարի 14-ի մի փաստաթղթի՝ partes del Zagora, subditas Dobrotice)[4]: Նմանապես, հետագայում Ռագուզանի աղբյուրները պարբերաբար ապացուցում են բարձրորակ զագորայի մոմի (կերա զագորա, զախորին, զաուրա, զախորի, զակորա) ակտիվ ներմուծումը Բուլղարիայից, որը հաճախ գնում էին Սոֆիայից[5]։
Այսօր տարածաշրջանի անունը օգտագործվել է Ստարա Զագորա («Ստարա Զագորա», հյուսիսարևելյան Թրակիայի խոշոր քաղաքի և Ստարա Զագորա մարզի մայրաքաղաք) և Նոր Զագորա («Նոր Զագորա» քաղաք Սլիվեն մարզում) տեղանուններում։ Անտարկտիկայի Հարավային Շետլանդյան կղզիների Լիվինգսթոն կղզում գտնվող Զագորե լողափը նույնպես անվանվել է Բուլղարիայի Անտարկտիկայի տեղանունների հանձնաժողովի կողմից[6]։