Դեբյուտը կինոյում տեղի է ունեցել 1914 թվականին Վլադիմիր Գարդինի «Աննա Կարենինա» ֆիլմում Կիտիի դերով[3]։ Դրանից հետո դերասանուհին անմիջապես ձեռք է բերել հանրաճանաչություն։ Խաղացել է հիմնականում երիտասարդ աղջիկների դերեր, որոնք հակված են անձնազոհության և առեղծվածային տրամադրությունների։
14-ամյա կինոկարիերայի ընթացքում Զոյա Բարանցևիչը նկարահանվել է այն ժամանակվա լավագույն ռեժիսորների նկարահանած ավելի քան քառասուն ֆիլմերում, այդ թվում էին Պյոտր Չարդինինը, Եվգենի Բաուերը, Ալեքսանդր Խանժոնկովը, Բորիս Չայկովսկին, Ալեքսանդր Չարգոնինը, ինչպես նաև Պ. Թիմանի և «Ռուս» առևտրի տան կինոբեմադրություններում։
Բացի կինոյում խաղալուց՝ Զոյա Բարանցևիչը հանդես է եկել նաև որպես կինոդրամատուրգ, զբաղվել է գրական գործունեությամբ, գրել է սցենարներ, բանաստեղծություններ և արձակ։ Նա ստեղծել է մի քանի սցենար (կեղծանունը՝ Լյուդմիլա Սլուչայնայա), այդ թվում՝ այնպիսի յուրօրինակ, բանաստեղծական ստեղծագործություններ, ինչպիսիք են՝ «Ո՞վ կործանեց» (ռեժիսոր՝ Ն. Տուրկին), «Մեռնող կարապը», «Օ՜, եթե ես կարողանայի արտահայտել հնչյուններով...»: Վերջին երկու սցենարներն իրականացվել են Եվգենի Բաուերի կողմից։ Ֆիլմերը բավականին մեծ հաջողություն ունեցան։ Գրել է «Կարմիրը և սևը. (19-րդ դարի երիտասարդի պատմ.)» դրաման, որը հիմնված է Ստենդալիվեպի վրա։ Հեղինակել է նաև անավարտ հիշողություններ «Մարդիկ և հանդիպումները կինոյում» (գրքում՝ «Կինո և ժամանակ», Մ., 1965: Հր. 4, էջ 153-162)։
1928-ին նա ստիպված հեռացել է մասնագիտությունից և ծառայել որպես տեխնիկ Համառուսաստանյան թատերական ընկերության խորհրդում։
1939 թվականին Սերպուխովի դրամատիկական թատրոնի դերասանուհի էր։
«Դերասանի և կինոռեժիսորի նոթեր» (1965) հուշերի գրքում Համո Բեկնազարյանը Զոյա Բարանցևիչի մասին գրում է.
Նրա խաղը միշտ մտածված է եղել և ճշտված, կատարողական տեխնիկան՝ միշտ անթերի։ Նրա հնարամտությունն ու հնարագիտությունն անսպառ էին։ Բայց միևնույն ժամանակ Զոյա Ֆյոդորովնան առանձնանում էր մեծ համեստությամբ և մտքերի ու հայացքների ինչ-որ աննախադեպ մաքրությամբ։ Նրա հետ աշխատելը հաճելի էր։ Ես դա հասկացա մեր առաջին համատեղ ֆիլմի վրա աշխատելիս (այն կոչվում էր «Խորհրդավոր աշխարհ» և պատմում էր ոմն Պաննա Վանդայի, որի դերակատարն էր Բարանցևիչը, սենտիմենտալ սիրո մասին էսթետների ակումբի նախագահի հանդեպ, որին ես էի մարմնավորում)։
- Հ. Բեկ-Նազարով «Դերասանի և կինոռեժիսորի նոթեր» (Մ., 1965)
Кино: Энциклопедический словарь/Гл. ред. С. И. Юткевич; Редкол.: Ю. С. Афанасьев, В. Е. Баскаков, И. В. Вайсфельд и др.- М.: Сов. энциклопедия, 1987.- 640 с.
Бек-Назаров, А. И. «Записки актёра и кинорежиссёра» (М., 1965)
Баранцевич З. Люди и встречи в кино // Кино и время. М., 1965. Вып. 4