Էդ Յոնգը (դեկտեմբեր 1981[1], Մալայզիա) The Atlantic-ի գիտական լրագրող, որը մասնագիտանում է միկրոօրգանիզմների և կենսաբանական թեմաների մեջ։ 2021 թվականին Յոնգը դարձել Է Պուլիտցերյան մրցանակի դափնեկիր՝ COVID-19 համաճարակի ընթացքի և զարգացման վերաբերյալ հոդվածների շարքի համար։
Էդ Յոնգ անգլ.՝ Ed Yong | |
---|---|
Ծննդյան անուն | անգլ.՝ Edmund Soon-Weng Yong |
Ծնվել է | դեկտեմբեր 1981[1] (43 տարեկան) |
Ծննդավայր | Մալայզիա |
Մասնագիտություն | լրագրող, գիտության մասսայականացնող և գիտնական |
Քաղաքացիություն | Միացյալ Թագավորություն |
Կրթություն | Լոնդոնի համալսարանի քոլեջ և Քեմբրիջի համալսարան |
Գիտական աստիճան | մագիստրոս |
Ուշագրավ աշխատանքներ | Հսկայական աշխարհ |
Պարգևներ | |
Ամուսին | Լիզ Նիլի |
Կայք | edyong.me |
Ed Yong Վիքիպահեստում |
Մալայզիական ծագմամբ գիտական լրագրող էդ Յոնգը Մեծ Բրիտանիա է գաղթել 1994 թվականին։ 2002-ում ավարտել է Քեմբրիջի համալսարանի Pembroke քոլեջի բակալավրիատը եւ մագիստրատուրան[6]։ Ավելի ուշ երիտասարդը նաեւ ավարտել է Լոնդոնի Համալսարանական քոլեջի կենսաքիմիայի գծով ասպիրանտուրան[7]։
Էդ Յոնգը իր կարիերան սկսել է 2006 թվականին՝ աշխատելով չարորակ ուռուցքների հետազոտման բարեգործական կազմակերպությունում։ Զուգահեռաբար նա սկսել է վարել սեփական ոչ Exactly Rocket Science գիտահանրամատչելի բլոգը, որը մինչև 2010 թվականը ստացել է երեք մրցանակ Research Blogging Awards տարբեր անվանակարգերում, 2014 թվականին՝ բրիտանական գիտական գրողների ասոցիացիայի մրցանակը։ 2016 թվականի դրությամբ պորտալը National Geographic Phenomen բլոգային ցանցի մի մասն էր[8][9][10]։
Տարբեր ժամանակներում լրագրողի աշխատանքը հայտնվել է National Geographic, Նոր Yorker, Wired, Nature, Նոր Scientist, Scientific American, Scientific American, ԲԲԿ, Slate, թե Guardian, թե նոր Յորք Times և շատ այլ պարբերականներում։ Որպես գիտական լրագրող ՝ նա լուսաբանել է բնական աշխարհի մասին թեմաներ, ներառյալ Բադերի սեռական օրգանների և սատկած ֆլամինգոների էվոլյուցիայի վերաբերյալ հետազոտությունները։ 2015 թվականից Յոնգը the Atlantic-ի լիաժամկետ աշխատակից է[11][12]։
Յոնակն ամուսնացած է The Story Collider Ոչ գեղարվեստական շոուի և փոդքասթի գործադիր տնօրեն Լիզ Նիլիի հետ[11]։ Զույգը միասին դասախոսություններ է կարդում գիտական լրագրության կարևորության և ոլորտի զարգացման մասին[13][14]։ Յոնգը ինքնուրույն ելույթ ունեցավ TED (համաժողովներ)[15]։ 2017 թվականին լրագրողը դասախոսել է Վիսկոնսին-Մեդիսոն համալսարանում[11]։
Յոնգը արժանացել է մի շարք մասնագիտական մրցանակների, այդ թվում՝ 2010 թվականին Ուիլյամ Կեկի գիտական հաղորդակցության ազգային ակադեմիայի մրցանակը, 2016 թվականին կենսաբժշկական ռեպորտաժի համար Լրագրության Մայքլ Դեբեյկի մրցանակը, Բայրոն X. Waxman մրցանակը հանրային հաղորդակցության գերազանցության համար և այլն[11]։ Նա նաև պորտալի երեք մրցանակների դափնեկիր է ResearchBlogging.org, որն աջակցում է գրախոսվող գիտական ամսագրերի հոդվածների հարմարեցմանը ավելի լայն հասարակության համար։ 2012 թվականին Լրագրողների ազգային միության կողմից արժանացել է Սթիվեն Ուայթի մրցանակի[են[8][12]։ Յոնգը նաև Seed Media Group մրցանակի հավակնորդ էր ՝ որպես Twitter-ի լավագույն բլոգեր։
COVID-19 համաճարակի վերաբերյալ 2020 թվին մի շարք հոդվածներում Յոնգը կանխատեսեց համաճարակի ընթացքը, բացատրեց դրա վտանգները բնակչության համար, խոսեց առողջապահական խնդիրների և ամերիկյան կառավարության միջոցառումների համարժեքության մասին։ Աշխատանքները Պուլիտցերյան մրցանակի են արժանացել բացատրական լրագրության համար։ Ժյուրին նրան նշել է" covid-19 համաճարակի վերաբերյալ հասկանալի, անզիջում հոդվածների շարքի համար, որոնք նախազգուշացրել են հիվանդության ընթացքը, ամփոփել են երկրի առջև ծառացած բարդ խնդիրները, լուսաբանել են ԱՄՆ կառավարության ձախողումները և հստակ և մատչելի համատեքստ են տրամադրել իրենց առաջացրած գիտական և կլինիկական փորձարկումների համար": Twitter-ում իր շնորհակալական գրառման մեջ լրագրողը շնորհակալություն է հայտնել շուրջ 300 աղբյուրների, որոնք «ժամանակ են տրամադրել իր հետ իրենց փորձը կիսելու համար»[11]։ Աշխատությունները Յոնգին բերել են նաև Ջորջ պոլկի մրցանակ գիտական հրատարակությունների համար, Վիկտոր Կոնի մրցանակ բժշկական գիտական ռեպորտաժների համար, Նիլի և Սյուզան Շիհանի մրցանակ լրագրողական հետաքննությունների համար, Ջոն Պ. Մաքգովերնի մրցանակ, բժշկական գրողների ամերիկյան ասոցիացիայի մրցանակ, գիտության զարգացման աջակցության ամերիկյան ասոցիացիայի գիտական լրագրության մրցանակ[16][17]։
Լրագրողի աշխատանքը կենդանիների կյանքի վրա միկրոօրգանիզմների ազդեցության մասին հիմք է հանդիսացել «ես շատ եմ պահում» (անգլ.՝ I Contain Multitudes), որը դարձել Է New York Times-ի բեսթսելլերը և ընդգրկվել է 2016 թվականի լավագույն հրատարակությունների ցանկում ՝ ըստ National Public Radio-ի, The Economist-ի, The Guardian-ի և շատ այլ հրատարակությունների[11][12]։ Նա նաև ընդգրկվել է 2017 թվականի Welcome Book Prize մրցանակի կարճ ցուցակում[18] հրապարակվել Է Բիլ Գեյթսի բլոգը[11]։ 2021 թվականի դրությամբ լրագրողն աշխատել է «անսահման աշխարհ» երկրորդ գրքի վրա (անգլ.՝ An Immense World), որը նաև ուսումնասիրում է կենդանիներին[19]։