Թամար Զանդբերգ եբրայերեն՝ תמר זנדברג | |
---|---|
Ծնվել է | ապրիլի 29, 1976[1] (48 տարեկան) |
Ծննդավայր | Ռամատ Գան, Թել Ավիվի մարզ, Իսրայել[1] |
Քաղաքացիություն | Իսրայել |
Կրթություն | Թել Ավիվի համալսարան, Բեն-Գուրիոնի համալսարան և Երուսաղեմի հրեական համալսարան |
Մասնագիտություն | քաղաքական գործիչ, ակտիվիստ, իրավապաշտպան և դաստիարակ |
Աշխատավայր | Sapir Academic College? |
Զբաղեցրած պաշտոններ | Քնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր և Minister of Environmental Protection? |
Կուսակցություն | Մերեց |
Կայք | tamarzandberg.co.il tamarzandberg.co.il/english |
Tamar Zandberg Վիքիպահեստում |
Թամար Զանդբերգ (եբրայերեն՝ תָּמָר זַנְדְבֵּרְג, ապրիլի 29, 1976[1], Ռամատ Գան, Թել Ավիվի մարզ, Իսրայել[1]), իսրայելցի քաղաքական գործիչ, ով 2021-2022 թվականներին զբաղեցրել է շրջակա միջավայրի պաշտպանության նախարարի պաշտոնը։ Զանդբերգը նաև 2013-2021 թվականներին ծառայել է որպես Մերեցի Քնեսեթ անդամ, իսկ 2018-ից 2019 թվականներին՝ որպես կուսակցության առաջնորդ։
Զանդբերգը ծնվել է Ռամատ Գանդում 1976 թվականին։ Լրագրող Էսթեր Զանդբերգի և Յոել Զանդբերգի դուստրը՝ իսրայելցի ֆուտբոլիստ Մայքլ Զանդբերգի քույրը[2]։ Նա սովորել է Բլիչի միջնակարգ դպրոցում և ծառայել է Իսրայելի պաշտպանության բանակի ուսումնական կորպուսում։ Նա ստացել է հոգեբանության և տնտեսագիտության բակալավրի աստիճան Երուսաղեմի Հրեական համալսարանից, Սոցիալական հոգեբանության մագիստրոսի կոչում Նեգևի Բեն Գուրիոն համալսարանից և իրավագիտության մագիստրոսի կոչում Թել Ավիվի համալսարանից, իսկ մինչ Քնեսեթ ընդունվելը դասավանդել է Սապիրի ակադեմիական քոլեջում կառավարման և հանրային քաղաքականության բաժնում։ Նա Բեն Գուրիոնի համալսարանի քաղաքականության և կառավարման թեկնածու է, ուսումնասիրում է տարածքային պլանավորման և մարդու իրավունքների հարցերը։
Նա սկսել է իր քաղաքական կարիերան 2003 թվականին, երբ սկսել է աշխատել որպես «Մերեց» կուսակցության պատգամավոր Ռան Կոենի օգնական և այդ պաշտոնը զբաղեցրել է մինչև 2008 թվականը։ Նույն թվականին նա ընտրվել Է Թել Ավիվի քաղաքային խորհրդի անդամ՝ «Մերեց» կուսակցության ցուցակում զբաղեցնելով երկրորդ տեղը[3]։ Խորհրդի կազմում գտնվելու ընթացքում Նա ղեկավարել է կանանց քաղաքային կոմիտեն և եղել է ֆինանսական կոմիտեի և մատչելի բնակարանների հանձնաժողովի անդամ։ Նա կանգնած էր Շաբաթում[4] հասարակական տրանսպորտ մտցնելու նախաձեռնության հիմքում, ինչպես նաև կողմ էր ստրիպտիզ ակումբների[5] բացման դեմ պայքարին, քաղաքացիական և նույնասեռ ամուսնությունների խթանմանը և փոքր բիզնեսի զարգացմանը, որոնք ղեկավարվում են կանանց կողմից[6]։
Զանդբերգը 2011 թվականի ամառային սոցիալական բողոքի շարժման հիմնական ակտիվիստն էր և փորձագետների խմբի անդամ, որը ներկայացրեց շարժման բնակարանային և տրանսպորտային հարթակը։ Բողոքի ցույցերի ընթացքում Զանդբերգը, Մերեց քաղաքի խորհրդի այլ անդամների հետ միասին, գլխավորեց Մերեցի դուրս գալը քաղաքապետ Ռոն Հուլդաի գլխավորած խորհրդի կոալիցիայից՝ բողոքի ցույցերը բռնի ճնշելու պատճառով[7]։ Նա իրեն համարում է ֆեմինիստ, քաղաքային բնապահպան և սոցիալ-դեմոկրատ։ Նա ղեկավարում է ընդդիմադիր «Սոցիալական տուն» խմբակցությունը Նաամաթում, որը Իսրայելի աշխատող կանանց առաջատար միությունն է։
2013 թվականի ընտրություններից առաջ նա զբաղեցրել է «Մերեց» կուսակցության[8] ցուցակի վեցերորդ հորիզոնականը, երբ իր քարոզարշավի համար ֆինանսավորում է հավաքել Քրաուդսորսինգ կայքի միջոցով, որը մարդկանց հնարավորություն էր տալիս փոքր գումարներ նվիրաբերել մինչև 1000 շեկել[9]։ Նա մտավ Քնեսեթ, երբ կուսակցությունը վեց մանդատ ստացավ։ Իր առաջին նախագահության ընթացքում Նա հիմնադրել և համանախագահել է Կայուն տրանսպորտի լոբբին, մասնակցել է քաղաքների նորացման լոբբիի ստեղծմանը և ղեկավարել է Իսրայելի լողափերի ենթահանձնաժողովը[10]։ Նա առաջ քաշեց օրենքներ հայրության արձակուրդի և կանեփի անձնական օգտագործման ապաքրեականացման մասին[11][12]։
2015 թվականի ընտրություններում նա ցուցակում հինգերորդն էր, և նախնական արդյունքներով, որոնք Մերեցին տվեցին ընդամենը չորս մանդատ, թվում էր, թե կորցնում է իր պատգամավորական մանդատը։ Կուսակցության առաջնորդ Զահավա Գալյոնը հայտարարեց, որ կհրաժարվի «Մերեցի» -ի նախագահի և Քնեսեթի անդամի պաշտոնից, որպեսզի թույլ տա Զանդբերգին՝ կուսակցության ծագող աստղին, մնալ խորհրդարանում (չնայած նա համաձայն չէ որոշման հետ և խնդրել է վերանայել աայն)[13]։ Այնուամենայնիվ, զինվորների համար բաց թողնված վկայականների և քվեաթերթիկների հաշվարկից հետո Մերեցը անսպասելիորեն ստացավ հինգերորդ տեղը, ինչը հերքեց Գալիոնի հրաժարականի[14] նախադրյալները և թույլ տվեց նրան շարունակել աշխատել որպես կուսակցության առաջնորդ[15]։
Վերընտրվելուց հետո նա դարձել է ներքին գործերի և շրջակա միջավայրի հանձնաժողովի անդամ և թմրամիջոցների և ալկոհոլի չարաշահման հանձնաժողովի նախագահ, ինչպես նաև սոցիալական և բնապահպանական լոբբիի համանախագահ, կայուն տրանսպորտի լոբբիի և քաղաքների նորացման լոբբիի համանախագահ։ Նա արժանացել է «Կանաչ Գլոբուս» մրցանակին՝ որպես բնապահպանական և կայուն օրենսդրությունը խթանող պետական ծառայող իր աշխատանքի համար[16]։
Զանդբերգը հաղթել է 2018 թվականի մարտի 22-ին Մերեցի ղեկավարության ընտրություններում՝ քվեարկած ձայների 71%-ով[17]։ Նա վերընտրվել է Քնեսեթում 2019 թվականի ապրիլին կայացած ընտրություններում՝ որպես Մերեց-ի ցուցակի առաջատար թեկնածու[18]։
Սեպտեմբերյան ընտրությունների նախաշեմին նա պարտվեց կուսակցության ղեկավարության ընտրություններում Նիցան Հորովիցին[19]։ Մերեցը միացել է ընտրությունների համար «Դեմոկրատական միություն» դաշինքին, որտեղ Զանդբերգը վերընտրվել է ցուցակի չորրորդ տեղում։
2021 թվականին նա դարձել է շրջակա միջավայրի պահպանության նախարար Իսրայելի երեսունվեցերորդ կառավարությունում[20]։ Նորվեգական օրենսդրությամբ նա հրաժարական տվեց Կնեսետի իր աթոռից և նրան փոխարինեց Գաբի Լասկին[21]։
Զանդբերգն ամուսնալուծված է և ունի մեկ դուստր իր նախորդ ամուսնությունից և երկրորդ դուստրը իր զուգընկերոջից՝ Ուրի Զաքիից՝ ԱՄՆ-ի նախկին գլխավոր գործադիր տնօրեն, որի հետ նա ապրում էր Թել Ավիվում։
Զանդբերգը աթեիստ է[22] և բուսակեր[23][24]։