«Ժուրավուշկա», խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ, որը բեմադրվել է Մոսկվայի Լենինի շքանշանի «Մոսֆիլմ» կինոստուդիայում 1968 թվականին ռեժիսոր Նիկոլայ Մոսկալենկոյի կողմից Միխայիլ Ալեքսեևի «Հացը գոյական է» պատմվածքի հիման վրա[1][2][3]։
Մարֆայի ամուսինը (Լյուդմիլա Չուրսինա), ինչպես շատերը պատերազմի ժամանակ, գնաց ռազմաճակատ և չվերադարձավ։ Նա ոչ միայն միայնակ է կրել պատերազմական տարիները, այլև հետպատերազմյան խաղաղ ժամանակաշրջանում մնում է միայնակ։ Չնայած երկրպագուների մեծ թվին, Մարֆան շարունակում է հավատարիմ մնալ ամուսնուն, ով ժամանակին նրան Կռունկ էր անվանում…
- Ինգա Բուդկևիչ — Մարինկա, կթվորուհի
- Սերգեյ Կալինին — Մարկելի պապը
- Լարիսա Կրոնբերգ — Նյուրա, Զուլիի կինը
- Էմիլիա Կրոլ — Սերգեյի հարսնացուն
- Վլադիմիր Տիխոնով — Սերգեյ Պետրովիչ Լունին, փեսան, Մարթայի հասուն որդին
- Բորիս Յուրչենկո — վարորդ
- Կոլյա Ժդանով — Սերյոժա Լունին, Մարթայի որդին մանկության տարիներին
- Սերգեյ Բոնդարչուկ — կադրից դուրս կարդում է Պյոտր Լունինի նամակը Մարթային (տիտրերում նշված չէ)
- Ելենա Վոլսկայա — Բաբան դատարանում (տիտրերում նշված չէ)
- Պյոտր Կիրյուտկին — մորուքավոր ծերունին դատարանում (տիտրերում նշված չէ)
- Վալենտինա Տելեգինա — կթվորուհի (տիտրերում նշված չէ) (դերը հնչեց ' Նադեժդա Ժիվոտովա) (տիտրերում նշված չէ)
- Ալեքսանդրա Խարիտոնովա — կինը դատարանում (տիտրերում նշված չէ)
- Բորիս Խմելնիցկի — դրվագ (տիտրերում նշված չէ)
- Սցենարի հեղինակ — Դմիտրի Վասիլիու
- Բեմադրությունը — Նիկոլայ Մոսկալենկոյի
- Գլխավոր օպերատոր — Նիկոլայ Օլոնովսկի
- Գլխավոր նկարիչ — Վասիլի Շչերբակ
- Կոմպոզիտոր — Յուրի Լևիտին
- Ձայնային Օպերատոր — Յուլիա Բուլգակովա
- Դիրիժոր — Վերոնիկա Դուդարովա
- Կոստյումներ — Գ. Մալչենկո-Ժեկուլինա
- Մոնտաժ — Անտոնինա Կամագորովա
- Խմբագիր — Նադեժդա Ուշակովա
- Օպերատոր — Վիկտոր Պիշալնիկով
- Համակցված նկարահանում — Վ. Պոտեխինա
- Ասիստենտներ․ ռեժիսոր — Գ. Վորոնին օպերատոր — Վալերի Կուրակին
- Ֆիլմի ռեժիսոր — Ալլա Ժավորոնկովա
- Федь Н. Человек для людей // Искусство кино. — 1969. — № 7. — С. 57-68.