Խայեք, Հայեք, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Էրզրումի վիլայեթի Բաբերդի գավառակում, նույնանուն քաղաքից 8 կմ հյուսիս-արևմուտք, Ճորոխ գետի ձախ ափին տարածքում, Խայեք գետակի ափին, Բալախոռի դաշտում։
Գյուղը նախկինում անվանվել է Խայիք և ունեցել է 3 եկեղեցի։
Բնակիչները բռնությամբ տեղահանվել են 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։
XIX դարի վերջին ուներ 30 տուն հայ և 15 տուն այլազգի, իսկ 1914 թ․-ին` 52 տուն հայ և 18 տուն այլազգի բնակիչ։
Զբաղվում էին երկրագործությամբ և անասնապահությամբ։
Խայեքն ուներ Ս. Աստավածածին և Ս. Աստվածամայր անուներով եկեղեցիներ։ 1404 թվականին գյուղը եկեղեցուն նվիրել է մի ավետարան։ Խայեքում կար ուխտավայր (Խաչի լույս)։
Գյուղում գործում էր վարժարան[1]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 10)։ ![]() |