Ծառայում էին երկու ընկեր ռուս.՝ Служили два товарища | |
---|---|
![]() | |
Երկիր | ![]() |
Ժանր | ռազմական ֆիլմ[1], հումորային դրամա և դրամա |
Թվական | 1968 |
Լեզու | ռուսերեն |
Ռեժիսոր | Եվգենի Կարելով |
Սցենարի հեղինակ | Յուլի Դունսկի և Վալերի Ֆրիդ |
Դերակատարներ | Օլեգ Յանկովսկի, Ռոլան Բիկով, Անատոլի Պապանով, Վլադիմիր Վիսոցկի, Նիկոլայ Բուրլյաև[2], Յուոզաս Բուդրայտիս[2], Իա Սավվինա[2], Վենիամին Սմեխով[2] և Վալենտինա Սպերանտովա[2] |
Երաժշտություն | Եվգենի Պտիչկին |
Պատմվածքի վայր | Ուկրաինա |
Կինոընկերություն | Մոսֆիլմ |
Տևողություն | 93 րոպե |
IMDb | ID 0063615 |
«Ծառայում էին երկու ընկեր» (ռուս.՝ «Служили два товарища»), 1968 թվականի գեղարվեստական ֆիլմ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Եվգենի Կարելովը Յուլյա Դունսկու և Վալերի Ֆրիդի սցենարով։ Ֆիլմի գործողությունները պատմում են Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմի։
Ֆիլմում ներկայացված են երկու զուգահեռ սյուժետային գծեր, որոնք հատվում են։ Առաջինը պատմում է կարմիրբանակային երկու ընկերների, երկրորդը՝ սպիտակգվարդիական սպաների մասին։
1920 թվականի նոյեմբերի սկիզբն է։ Շարունակվում է քաղաքացիական պատերազմը։ Ղրիմում շրջափակվել են բարոն Վրանգելի զորքերը։ Բանվորագյուղացիական Կարմիր բանակը պատրաստվում է վերջին գրոհին։
Կարմիր բանակի մարտիկ Անդրեյ Նեկրասովին, որը նախկին լուսանկարչ է, գնդի հրամանատարը հանձնարարում է ռազմավարային Debrie Parvo կինոտեսախցիկի օգնությամբ աերոպլանից նկարահանել հակառակորդի զորքերի դիրքը Պերեկոպի շրջանում։ Նեկրասովը փորձում է բացատրել, որ ծանոթ չէ նկարահանող տեխնիկային, բայց գնդի հրամանատարը պնդում է իր ասածը։ Նեկրասովին օգնելու համար նրա հետ ուղարկվում է վաշտի նախկին հրամանատար Իվան Կարյակինը, որը աստիճանազրկվել էր ու դարձել շարքային ռազական մասնագետի՝ ցարական բանակի նախկին գնդապետի ինքնակամ գնդակահարության համար։
Կարյակինը կարծում է, որ պետք է ոչ միայն օգնի Նեկրասովին, այլև հոգ տանի «ուրիշի ապրանքի» համար․ Նեկրասովն իր մասին ասում է. «Ես, ինչպես ասում են, տերտերորդի եմ։ Ինձ դաստիարակել է քահանա հորեղբայրս»։
Նկարահանումների ընթացքում աերոպլանը վթարի է ենթարկվում, օդաչուն մահանում է, իսկ Նեկրասովն ու Կարյակինը գերի են ընկնում մախնովականների մոտ։ Չնայած այն ժամանակ Մախնոն ու Կարմիր բանակը դաշնակիցներ էին, Նեկրասովին ու Կարյակինին գնդակահարություն է սպառնում։ Նեկրասովը հանդուգն փախուստ է ծրագրում, ընդ որում՝ նա կարողանում է վերադարձնել տեսախցիկը։
Փախչելով մախնովականներից՝ ընկերները հայտնվում են կարմիրների դիրքում։ Սակայն այստեղ էլ նրանց ձերբակալում են։ Կին կոմիսարը չի հավատում փաստաթղթեր չունեցող երկու անհայտ անձանց, բացի այդ, տաչանկայում գտնվել է սպիտակգվարդիականի համազգեստ։ Նա հրամայում է գնդակահարել այդ երկուսին, մանավանդ որ Նեկրասովին նույնացնում է հակահետախուզության ժամանակ նրան կտտանքների ենթարկած սպայի հետ։ Սակայն պատահականությունն օգնում է մարտիկներին խուսափել մահից. Նեկրասովը ճանաչում է մեքենայով անցնող շտաբի պետին, և նա չեղարկում է գնդակահարությունը։
Գնդի հրամանատարությունը պատրաստվում է դիտել հետախուզական նկարահանումների արդյունքները, սակայն ժապավենը փչացած է։ Կարյակինն անմիջապես Նեկրասովին մեղադրում է դավաճանության մեջ, սակայն դիվիզիայի հրամանատարությունը վստահ է, որ Նեկրասովի անհաջողության մեջ դիտավորություն չկա։ Նեկրասովը, որը լուսանկարչական հիշողություն ունի, նկարում է թշնամու ամրությունների պլանը, նրա նկարի մանրամասները համընկնում են փախստակներից ստացված տեղեկությունների հետ։ Հրամանատարներից մեկը Նեկրասովին պարգևատրում է մաուզերով, իսկ հուսալքված Կարյակինը կրկին փորձում է լավ հարաբերություններ հաստատել նրա հետ։
Սևաստոպոլում պորուչիկ Բրուսենցովը հյուրանոցում պատահաբար սպանում է իր ընկերոջը՝ Սերգեյ Լուկաշևիչին։ Սպանվածի մոտ է կանչվել գթության քույր Սաշան։ Տնային կալանքի տակ թողնված Բրուսենցովը ծանոթանում է նրա հետ։ Շուտով Բրուսենցովին ուղարկում են մասնակցելու Պերեկոպի պաշտպանությանը։
Կարմիր բանակի զորքերը գրոհով գրավում են Պրեկոպը՝ անցնելով Սիվաշ ծովածոցը։ Շատերի նման Բրուսենցովը փախչում է Սևաստոպոլ, որտեղից հեռանում են վերջին շոգենավերը։ Ճանապարհին նրան նկատում է Կարյակինը և ցանկանում է գնդակահարել նրան։ Նեկրասովը խնդրում է նրան չանել դա, իսկ այդ ժամանակ Բրուսենցովն ու սպիտակգվարդիական մյուս սպան թաքնվում են։ Բրւսենցովը, չնայած իր ուղեկցի խնդրանքներին, որոշում է օգտագործել նրա հրացանի վերջին փամփուշտը։ Նրա զոհը դառնում է Նեկրասովը։
Սևաստոպոլի տարհանման ժամանակ Բրուսենցովը պսակադրվում է գթության քրոջ՝ Ալեքսանդրայի հետ։ Վերջին պահին նա մենակ նետվում է հեռացող շոգենավ։ Նրա հավատարիմ ձին՝ Աբրեկը, նետվում է ջուրը այն նավի հետևից, որի վրա իր տերն է։ Բրուսենցովը չի դիմանում դրան և ինքնասպանություն է գործում։
Նույն կերպ մենք փորձում էինք գտնել նրա ևս մեկ ընկերոջ՝ Սաշա Բրուսենցովին՝ հերոսական տղայի, նախկին լեյտենանտի։ Նրա անունը, հայրանունը, ազգանունը և նույնիսկ զինվորական կոչումը մենք շնորհել ենք «Ծառայում էին երկու ընկեր» ֆիլմի հերոսներից մեկին՝ պորուչիկ Ալեքսանդր Նիկիտիչ Բրուսենցովին։
|