Ծերուկ Խոտաբիչ ռուս.՝ Старик Хоттабыч | |
---|---|
![]() | |
Երկիր | ![]() |
Ժանր | ֆիլմ-հեքիաթ |
Հիմք | Ծերունի Խոտտաբիչը |
Թվական | 1956 |
Լեզու | ռուսերեն |
Ռեժիսոր | Գենադի Կազանսկի[1] |
Սցենարի հեղինակ | Լազար Լագին |
Դերակատարներ | Նիկոլայ Վոլկով և Գենադի Խուդյակով |
Օպերատոր | Մուզակիր Շուրուկով |
Երաժշտություն | Նադեժդա Սիմոնյան |
Պատմվածքի վայր | Մոսկվա |
Կինոընկերություն | Լենֆիլմ |
Տևողություն | 86 րոպե |
Ծերուկ Խոտթաբիչ (ռուս.՝ «Старик Хоттабыч»), խորհրդային գեղարվեստական լիամետրաժ գունավոր ֆիլմ-հեքիաթ, որը 1956 թվականին[2] բեմադրվել է «Լենֆիլմ» կինոստուդիայում ռեժիսոր Գենադի Կազանսկու կողմից Լազար Լագինի համանուն վիպակի մոտիվներով։
Պրեմիերան կայացել է Լենինգրադում 1957 թվականի հուլիսի 12-ին։
Մոսկվա գետում 12-ամյա պիոներ-դպրոցական Վոլկա Կոստիլկովը լողանալու ժամանակ պատահաբար գտնում է փակ անոթ։ Մտածելով, որ կժում գտնվում է հին զարդերի գանձ, որը նա կտանի պատմական թանգարան, Վոլկան բացում է անոթը և ազատ է արձակում ջին Հասան Աբդուրահման իբն Խոտտաբին հազարամյա բանտարկությունից:Հզոր կախարդ, որին տղան սկսում է անվանել հայրանունով՝ Խոտաբիչ, այժմ պարտական է պիոներին իր փրկության համար և խոստանում է այսուհետ կատարել նրա ցանկացած հրաման։ Նրա հետ Վոլկան Հնդկաստան է թռչում գորգ-ինքնաթիռով։ Հետդարձի ճանապարհին նրանք, հազիվ փրկվելով, վայրէջք են կատարում Սերգո Օրջոնիկիձեի անվան առողջարանի մոտ գտնվող լողավազանում։
Երախտապարտ ջինը փորձում է իր բարերարին տալ ամեն տեսակ պարգևներ։ Այսպես, Հնդկաստանից վերադառնալուց հետո նա տղային երջանկացնում է պալատով և ուղտերի ու փղերի քարավանին, որոնք բեռնված են թանկարժեք զարդերով ու շքեղության պարագաներով։ Բայց տղան, որը դաստիարակվել է խորհրդային պիոներական ոգով, հրաժարվում է նման նվերից և, ձգտելով շեղել Խոտաբիչին, նրան առաջարկում է գնալ կրկես։ Ներկայացումից հետո ջինը որոշում է դառնալ իլյուզիոնիստ։
|