Ծխախոտ հոտավետ, կողճղարմատավոր բազմամյա ծածկաբույս՝ խոշոր, լայն տերևներով և երկար խողովակաձև ծաղիկներով, որոնք հավաքված են ցանցառ ծաղկաբույլերում։ Պատկանում է մորմազգիների ընտանիքին։ Ծաղկում է ամռան սկզբից մինչև աշուն, ընդ որում բուրումնավետ ծաղիկները բացվում են գիշերը կամ ամպամած եղանակին։ Սպիտակ, խոշոր ծաղիկների բուրմունքը առանձնապես ուժեղ է զգացվում ամռան տաք գիշերներին։ Բույսի բարձրությունը հասնում է 80 սմ-ի։ Մեր պայմաներում մշակվում է որպես միամյա ծաղկաբույս։ Ունի նաև ցածրաճ ձև (նանա կերմեզինա), որի բարձրությունը հասնում է մինչև 45 սմ-ի, իսկ ծաղիկները բուրումնավետ չեն, բազմանում է կտրոններով, սերմերով և կոճղարմատներով։ Հայրենիքը Հարավային Ամերիկան է։ Ծաղկում է գիշերը, քանի որ այս բույսը փոշոտող միջատը իր հայրենիքում գիշերային կյանք է վարում։ Բուրմունքի միջոցով այդ միջատները գիշերային խավարում գտնում և փոշոտում են ծաղիկները։ Ցանքը կատարում են մարտին ջերմոցներում կամ ուղակի գրունտում։ Սերմերը և ծիլերը շատ մանր են, անհրաժեշտ է շատ զգույշ ցանել, վերատնկել և քաղհանել։ Գերադասում է լավ պարարտացրած, փուխր, ստրուկտուրային չափավոր խոնավ հողերը։ Արարատյան դաշտի պայմաններում առատ որոգում է պահանջում։ Լուսասեր է սակայն լավ է աճում նաև ստվերում։ Բավականին ջերմասեր է։ Օգտագործվում է ծաղկադեկորատիվ այնպիսի ձևավորումներում, որոնք ավելի շատայցելուներ են գրավում երեկոյան ժամերին (պարահրապարակներ, էստրադա, կինոթատրոն և այլն)[1]։
- ↑ Լ. Վ. Հարությունյան, Քո շրջապատի ծաղիկները, Երևան, «Արևիկ», 1987
