Երիտասարդ հայուհի (19-րդ դար) | |
Գենդերային անհավասարության ինդեքս | |
---|---|
Value | 0.340 (2012) |
Հորիզոնական | 59-րդ |
Մայրական մահացություն (per 100,000) | 30 (2010) |
Կանայք խորհրդարանում | 10.7% (2012) |
Միջին կրթություն ունեցող 25 տարեկանից բարձր կանայք | 94.1% (2010) |
Աշխատող կանայք | 59% (2014)[1] |
Գենդերային ճեղքման համաշխարհային ինդեքս[2] | |
Value | 0.6634 (2013) |
Հորիզոնական | 94-րդը՝ 144-ից |
Կանայք Հայաստանում ունեն տղամարդկանց հավասար իրավունքներ, ներառյալ ընտրելու իրավունք, Հայաստանի առաջին հանրապետության ստեղծումից ի վեր։ 1919 թ. Հունիսի 21-ին և 23-ին Հայաստանում տեղի ունեցան առաջին ուղղակի խորհրդարանական ընտրությունները համընդհանուր ընտրական իրավունքի ներքո. 80 տեղանոց օրենսդիր մարմինը, որը պետք է հաստատեր հայկական պետականության հիմքերը, պարունակում էր երեք կին պատգամավորներ՝ Կատարինե Զալյան-Մանուկյան, Պերճուհի Պարտիզպանյան-Բարսեղյան և Վարվառե Սահակյան[3]։
Ներկայիս Հայաստանի սահմանադրությունը ընդունվել է 1991 թվականին և պաշտոնապես երաշխավորում է սեռական հավասարությանը։ Դա թույլ է տալիս հայ կանանց տղամարդկանց հետ հավասար հնարավորություն ունենալ մասնակցելու Հայաստանի կյանքի բոլոր ոլորտներում։
2023 թվականին Հայաստանը աշխատուժում կանանց ներկայացվածությամբ առաջինն էր (52.76%)[4]։
Համաձայն 2018 թվականին Գրանտ Թորնթոն կազմակերպության կողմից անցկացրած բիզնես հարցմանն՝ Հայաստանում ղեկավար պաշտոնների 32%-ն են կանայք զբաղեցնում՝ ի համեմատ 2017 թվականի 31%-ի։ Սակայն, ընկերությունների 17%-ը կանանց չի ներգրավել ղեկավար պաշտոններում՝ ի համեմատ 2017 թվականի 10%-ի[5]։
Համաձայն Ջորջթաունի կանանց, խաղաղության և անվտանգության ինստիտուտի կողմից տրամադրված տվյալների՝ 2011 թվականին Հայաստանի բիզնեսներում կանանց ֆինանսական ներգրավվածության մակարդակը կազմել է 40.9% (Կենտրոնական և Արևելյան Եվրոպայի երկրներից ամենաբարձր ցուցանիշն ուներ Էստոնիան (98.4%), իսկ ամենաբարձրը՝ Ադրբեջանը (27.7%))[6]։
Համաձայն Միավորված ազգերի կազմակերպության զեկույցին համաձայն, 2011 թվականին դրությամբ քաղաքապետի կամ համայնքապետի պաշտոնում Հայաստանում գործում էր 24 կին, իսկ 50 կին զբաղեցնում էր ավելի ցածր մակարդակի կառավարական պաշտոն[7]։
Հայրապետական հասարակական նորմերի պատճաով Սեռով պայմանավորված հղիության ընդհատումը լուրջ խնդիր է Հայաստանում, քանի որ բազմաթիվ հայաստանցիների համար նախընտրելի է ունենալ արական սեռի զավակ, քան իգական[8][9][10][11][12]։ Այնուամենայնիվ, ուժեղ արտագաղթի, այդ թվում նաև «ուղեղների արտասոհքի», պատճառով երիտասարդ հայ տղամարդիկ մեկնում են այլ երկրներ արտագնա աշխատանքի, որի արդյունքում Հայաստանում երիտասարդ կանանց թիվն ավելի մեծ է, քան երիտասարդ տղամարտկանց, մանավանդ 15-29 տարեկանների շրջանակում, որոնց մեջ կանայք կազմում են 55,8%[13]։
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Կանայք Հայաստանում կատեգորիայում։ |
|
|