Կասիտերեն | |
---|---|
Տեսակ | մեռած լեզու և undeciphered language? |
Ենթադաս | Խուռիա-ուրարտական լեզուներ |
Երկրներ | Սուզիանա և Բաբելոնի թագավորություն |
Գրերի համակարգ | սեպագիր |
Կասիտերեն, կասիտների լեզուն։ Խոսվել է Արևմտյան Իրանում, մ.թ.ա. II-I հազարամյակներում։ Կասիտերենի հատուկ անունների, ձիերի գույների անվանումների վերլուծությունից, որոնք հանդիպում են աքքադական սկզբնաղբյուրներում, հաջողվել է պարզել կասիտերենի մոտ 100 արմատ և մի քանի քերականական ածանց։ Էլամերենի հետ կասիտերենի ազգակցության վարկածը առայժմ բավարար հիմքեր չունի։
Կասիտերենով պահպանված տեքստեր չկան, ուստիև խիստ դժվար է հստակեցնել դրա լեզվաընտանիքային պատկանելությունը։ Աքքադերեն աղբյուրներում պահպանված բառերի թիվը փոքր է՝ 60-ից մի փոքր ավելի, դրանք վերաբերում են հատուկ իմաստային ոլորտներին՝ ձիերի գույներ, կառքերի մանրամասներ, ոռոգման պայմաններ, բույսերի անվանումներ և անվանումներ։ Մոտ երկու հարյուր հավելյալ ձևավորում կարելի է արդյունահանել՝ ուսումնասիրելով մարդաբանական անունները, տեղանունները, թեոնիմները և նույնիսկ ձիերի անունները[1]։ Կասիտերենի հատվածների կորպուսը հավաքել է Ֆ.Դելիչը[2][3]։ Բաբելոնիայում կասիտները հիմնականում օգտագործում էին աքքադերենը։
Կասիտերենի հետքերը[4], որոնք մեզ են հասել սեպագիր արձանագրություններում, աննշան են՝ մեկ կասիտա-աքքադերեն մեկ կարճ բառարան է[5][6] (պարունակում է գյուղատնտեսական և տեխնիկական տերմիններ, գունային տերմիններ), ինչպես նաև մարդկանց անունների ցուցակներ (ներառյալ սեմական համարժեքները), աստվածներ և ձիերի անուններ: Տեքստերի բացակայությունը գրեթե անհնարին է դարձնում քերականության վերակառուցումը։
Պահպանված բառապաշարի կարճ ցուցակ.
{{cite web}}
: Unknown parameter |deadlink=
ignored (|url-status=
suggested) (օգնություն)
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 275)։ |