Կատամայի լեռ | |
---|---|
Տեսակ | ստրատոհրաբուխ |
Երկիր | ԱՄՆ |
Վարչատարածքային միավոր | Քոդիակ Այլենդ շրջան |
Լեռնաշղթա | Ալեուտյան լեռնաշղթա |
Բարձրությունը ծովի մակարդակից | 2047 մետր |
Պահպանման տարածք | Katmai National Park and Preserve? |
Սմիթսոնիան կոդ | 312170 |
Կատամայի լեռ, Ալյասկա թերակղզու վրա գտնվող մեծ ստրատոհրաբուխ, տեղակայված հարավային Ալյասկայի Կատմայի ազգային և պահպանման այգու միջև։ Այն գտնվում է 6,3 մղոն(10կմ) տրամագծով կենտրոնական լճում, լցված կալդերայի երկու-երեք մղոն(3.2-ից 4,8կմ) չափսերով, որը ձևավորվել է 1912 թվականին՝ Նովարպուտայի ժայթքման ժամանակ։ Կալդերային ժապավենի առավելագույն բարձրությունը 6,716 ոտնաչափ է(2.047մ)։ 1975-ին խառնարանային լճի մակերեսը գտնվում էր մոտ 4,220 ոտնաչափ(1.286մ), իսկ կալդերայի հատակի գնահատված բարձրությունը կազմում է մոտ 3,400 ոտնաչափ(1.040մ)։ Լեռը տեղակայված է Կոդիակ կղզու ավանում, որի սահմանիը շատ մոտ է Լեյք ենդ Պենինսուլա շրջանին։
Կատամայի լեռը Նովարուպտա հրաբուխը շրջապատող հինգ օդանցքներից մեկն է,որը VEI 6-ի ժայթքումի և հարակից ծավալի պիրոկլաստիկ հոսքերի աղբյուրն էր 1912 թվականին։ Հրաբուխը առաջացրել է տասը հայտնի մահացություններ՝ գազի ազդեցության պատճառով։ Կատամայը հիմնականում բաղկացած է լավայի հոսքերից, պիրոկլաստիկ ժայռերից և ագլուտացված օդից՝ ոչ եռակցված։ Կատմայի և հարակից կոների քառյակի հրաբխային ժայռերը ավելի քիչ են, քան 5,000(1.500մ) ոտնաչափ հաստությամբ։ Հրաբխի մեծ մասը պատված է ձյան շերտով և սառույցով, իսկ մի շարք հովիտային սառցադաշտեր դուրս են գալիս ճակատային տարածքից։
Կատամայի հրաբուխը կհիմնված է հին Յուրայի Նակնեքի ծաղիկների նստվածքային ապարների վրա, որոնք մերկ են կալդերայի եզրին մոտ 5,000(1,520մ) ոտնաչափ բարձրության վրա, ինչպես նաև խառնարանից հյուսիս և հարավ-արևելք։ Նստվածքային ապարները հայտնաբերվել են կալդերայի արևմտյան պատի ավելի քան 6,000(1,830մ) ոտնաչափ բարձրության վրա և արևելյան պատի հիմքի մոտ 3,400(1,040մ) ոտնաչափ։
Քիչ բան է հայտնի Կատամայի հրաբխի պատմական ակտիվության մասին մինչև 1912 թվականի ժայթքումը։ ԱՄՆ-ի ափային և գեոդեզիական վաղ քարտեզների ենթադրվում են գագաթի բարձրությունը մինչև կալդերայի մոտ 7,500(2,300մ) ոտնաչափ է, իսկ տեղի բնակիչները հայտնել են, որ 1898 թվականին հրաբուխներից մեկը երբեմն «ծխել» է։
1912 թվականի հունիսի 6-ից 9-ը տեղի է ունեցել Ալյասկայի պատմության մեջ ամենատպավորիչ ժայթքումը, իսկ Կատամայի հրաբուխը քսաներորդ դարի ժայթքած ամենամեծ հրաբուխն է[1][2]։ Ժայթքումը տեղի է ունեցել օդափոխության անթացքում՝ Կատամայի լեռից (Նովարուպտա հրաբխի վրա) մոտ 6 մղոն (10կմ) արևմուտք։ Ավելի քան 60 ժամվա ընթացքում հրաբուխը ժաթքել է հաշվարկային կՎտ հոսքի և տեֆրայի, որը հանդիսանում է կՎտ մագմայի
ծավալ[3]։ Ժայթքումից առաջացրել է շնչահեղձ գազի և մոխրի ամպ, որը խավարեցրել է երկինքը Կոդիակ քաղաքի բնակիչների համար, որոնք նրանց վրա ընկնող մոխրի պատճառով տեղափոխվել են ԱՄՆ։ Քոստ Գըրդ Կատերը համալիր է, որտեղ նրանք ապաստանել էին նավահանգստում և նրանց մասին հոգ է տարել անձնակազմը, քանի որ կապիտան Պերին որոշել էր, որ այստեղից հեռանալու փորձը անխոհեմ կլինի հրաբխային պայմանների պատճառով, որոնք վատթարեցնում են նավիգացիոն հնարավորությունները[4]։ Կատամայի մոտ մագմայի հեռացումը հանգեցրել էր գագաթի գոտու փլուզմանը՝ ձևավորելով կալդերա։ Կալդերայի ստորին մասում հաստատվելուց հետո ստեղծվել է փոքրիկ դացիտային լավայի գմբեթ, որը հայտնի է որպես Ձիավոր կղզի, դա պատմական ժայթքման ժամանակ Կատամայի կալդերայից ժայթքած միակ անչափահաս նյութն է։ Այն տեսանելի էր 1916 թվականին՝ արշավախմբի ժամանակ, բայց այդ ժամանակվանից ի վեր այն ողողված էր խառնարանային լճով։ Այնուամենայնիվ, Կատամայի ժայթքումը եղել է VEI 3-ը և կարող էր ներառել ֆրեատիկ ժայթքումներ[5]։
1919 թվականին երկրաբանները կալդերայի հատակի մեծ մասը ծածկող լիճ են նկատել, բայց մինչև 1923 թվականը լիճը անհետացել է և այն փոխարինվում է բազմաթիվ ֆումարոլներով, կավե ամաններով և մեծ ցեխի գեյզերներով։ Այդ ժամանակից ի վեր լիճը կրկին լցվեց 800 ոտնաչափ(240մ) խորությամբ։ Փոքր սառցադաշտերը ձևավորվել են նաև լճի ափին գտնվող կալդերայի նստարանին։ Պեմզան դեռ լողում է մոտակայքում[6] գտնվող Նակնեկ լճի ափին։