«Կլոր սեղան» (լեհ.՝ Okrągły Stół), բանակցություններ Լեհաստանի Ժողովրդական Հանրապետության իշխանությունների և ընդդիմադիր «Համերաշխություն» արհմիության միջև։ Տեղի են ունեցել Վարշավայում 1989 թվականի փետրվարի 6-ից ապրիլի 5-ը։ Ավարտվել են «Համերաշխության» ազատականացման և քաղաքական բարեփոխման համաձայնագրերով։ Կլոր սեղանի պայմանավորվածությունները, ի վերջո, հանգեցրին երկրում խորը քաղաքական և տնտեսական փոփոխությունների, Լեհական միավորված աշխատանքային կուսակցության ռեժիմի ապամոնտաժմանը, Լեհաստանի անցումը ժողովրդավարությանն ու շուկայական տնտեսությանը, Պոսպոլիտայի երրորդ խոսքի առաջացմանը։
1988 թվականի գարնանը և ամռանը Լեհաստանը հեղեղեց գործադուլային հզոր ալիքը[1][2]։ Երկրում իրավիճակը փաստացի վերադարձավ 1980 թվականի ամռան իրավիճակին, սակայն Լեհական միավորված աշխատանքային կուսակցությունն արդեն չէր կարող հույսը դնել ԽՍՀՄ-ի աջակցության վրա։ ԼՄԱԿ-ի ղեկավարությունն ու կառավարությունը ստիպված են եղել բանակցությունների գնալ այդ պահին պաշտոնապես արգելված «Համերաշխության» հետ։
Կոմպրոմիսային կուրսի գլխավոր ղեկավար է դարձել ներքին գործերի նախարար, գեներալ Չեսլավ Կիշչակը, որը վերջերս ընդդիմության դեմ ռեպրեսիաների կազմակերպիչ էր[3]։ Թվացյալ պարադոքսը բացատրվում էր նրանով, որ պատժիչ ապարատի ղեկավարը մյուսներից լավ էր հասկանում ստեղծված իրավիճակում «Համերաշխության» ուժային ճնշման անհնարինությունը։ Այդ գիծը պաշտպանում էին ԼՄԱԿ Կենտկոմի առաջին քարտուղար Վոյցեխ Յարուզելսկին և ԼՄԱԿ Կենտկոմի քարտուղար Մեչիսլավ Ռակովսկին, ով շուտով գլխավորում էր Նախարարների խորհուրդը, Կառավարության և Համերաշխության միջև միջնորդներ են հանդես եկել կաթոլիկ եկեղեցու ներկայացուցիչները, առաջին հերթին՝ փոխանորդ եպիսկոպոս Ալոիզի Օրշուլիկը (1980-ականների սկզբին լեհ եպիսկոպոսի մամուլի գրասենյակի ղեկավարը)[4]։
Օգոստոսի վերջին կայացան անձնական հանդիպումներ Կիշչակի և Վալենսայի միջև։ Կառավարությունը ձգտում էր ամեն գնով խուսափել համընդհանուր գործադուլից։ «Համերաշխությունը» ձգտում էր օրինականացնել իր գործունեությունը։ 1988 թվականի սեպտեմբերին ապագա Կլոր սեղանի նախնական օրակարգը համաձայնեցվել էր Մագդալենքի գաղտնի բանակցություններում[5]։
1988 թվականի դեկտեմբերին-1989 թվականի հունվարին ԼՄԱԿ Կենտկոմի պլենումում պաշտոնից հանվեցին «կուսակցական բետոնի» առաջատար ներկայացուցիչները՝ նոմենկլատուրայի ստալինիստական թևը։ Իր հրաժարականի սպառնալիքի տակ գեներալ Յարուզելսկին, գեներալ Կիշչակը, վարչապետ Ռակովսկին և պաշտպանության նախարար գեներալ Սիվիցկին Կենտրոնական կոմիտեից հասել են «Համերաշխության» հետ բանակցելու պատժամիջոցների[6]։
Կլոր սեղանի շուրջ պաշտոնական բանակցությունները տեղի են ունեցել Վարշավայում 1989 թվականի փետրվարի 6-ից ապրիլի 5-ը։ Խորհրդակցություններին մասնակցել է 58 մարդ (կոնֆիդենցիալ հանդիպումներին՝ 44)։ Ներկայացվեցին կառավարություն (ԼՄԱԿ, Արհմիությունների համապետական համաձայնագիր, փոխկապակցված կուսակցություններ), ընդդիմություն (Համերաշխություն) և դիտորդներ (կաթոլիկ եկեղեցու և Լյութերական համայնքի ներկայացուցիչներ)[7]։
Կառավարության կողմից
«Համերաշխություն» կուսակցության կողմից․
Միջնորդներ դավանանքից․