Կոլի Սիբեր | |
---|---|
Ծնվել է | նոյեմբերի 6 (16), 1671[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Լոնդոն, Անգլիայի թագավորություն |
Վախճանվել է | դեկտեմբերի 11, 1757[3][4] (86 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիայի թագավորություն |
Մասնագիտություն | դրամատուրգ, բանաստեղծ, գրող և թատրոնի դերասան |
Լեզու | անգլերեն |
Քաղաքացիություն | Մեծ Բրիտանիայի թագավորություն |
Կրթություն | Գրանթամի Քինգի դպրոց |
Ամուսին | Catherine Cibber? |
Զավակներ | Theophilus Cibber?, Catharine Cibber?[5] և Charlotte Charke? |
Colley Cibber Վիքիպահեստում |
Կոլի Սիբեր[6] (անգլ.՝ Colley Cibber, նոյեմբերի 6 (16), 1671[1][2][3][…], Լոնդոն, Անգլիայի թագավորություն - դեկտեմբերի 11, 1757[3][4], Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիայի թագավորություն), անգլիացի դերասան և «դերասան-մենեջեր», դրամատուրգ և բանաստեղծ-դափնեկիր։
Իր գունագեղ «Կոլի Սիբերի կյանքի գովաբանությունը» գրքում (անգլ.՝ Apology for the Life of Colley Cibber, 1740) նա անեկդոտային և նույնիսկ քաոսային ոճով նկարագրել է իր անձնական կյանքը։ Նա Դրուրի Լեյնում գրել է 25 պիես իր դերասանական կազմակերպության համար, որոնց կեսը վերցվել է տարբեր աղբյուրներից, ինչը, ի թիվս այլոց, հանգեցրել է Ռոբերտ Լոուին և Ալեքսանդր Փոփին քննադատելու նրա «դժբախտ հաշմանդամությունը»՝ որպես «խաչված Մոլիերի և դժբախտ Շեքսպիրի»։ Նա առաջին հերթին իրեն համարել է դերասան և մեծ հաջողություն է ունեցել հանրահայտ կատակերգական «ֆոպերում» այն ժամանակ, երբ ողբերգական դերասանի ամպլուայում նա համառ էր, բայց շատ ավելի ծաղրելի։
Հանդուգն Սիբերը, լինելով էքստրովերտ անհատականություն, չի հարմարվել իր ժամանակակիցներից շատերի հետ, և նրան հաճախ մեղադրել են անճաշակ թատերական բեմադրությունների, բիզնեսի վարման ստվերային մեթոդների, ինչպես նաև սոցիալական և քաղաքական անսկզբունքայնության մեջ, որը, ինչպես համարվել է, շրջանցելով շատ ավելի լավ պոետների, բերել է նրան դափնեկրի կոչում։ Գրական շրջանակներում այս կոչման դեմ բողոքն այնքան մեծ է եղել, որ Սիբերի ժառանգորդ Ուիլյամ Ուայթհեդը ստիպված է եղել իր հասցեին լսել շատ տհաճ բաներ միայն նրա համար, որ զբաղեցրել է բանաստեղծ–դափնեկրի տեղը։ Վերջինս նույնիսկ սկսել է ստեղծագործություններ հրատարակել կեղծանուններով, որոնք հանրության և քննադատների կողմից արժանացել են ջերմ ընդունելության՝ չիմանալով, որ դրանց հեղինակը ծաղրանքի և անտաղանդության մեջ մեղադրելու իրենց սիրելի օբյեկտն է[7]։
Նա հասել է իր ամոթալի փառքի գագաթնակետին, երբ դարձել է գլխավոր հերոս՝ գլխավոր տխմար (the head Dunce), Պոուպի սատիրական «The Dunciad» պոեմում։
Սիբերի բանաստեղծական ստեղծագործությունները ծաղրանքի են ենթարկվել նրա ժամանակաշրջանում և հիշվել են միայն այն բանի համար, որ վատն են եղել։ Բրիտանական թատրոնի պատմության մեջ նրա նշանակությունը հիմնված է այն բանի վրա, որ նա եղել է անհայտ դերասան-մենեջերների երկար շարքում առաջիններից մեկը՝ նրա երկու կատակերգությունների հանդեպ հետաքրքրության՝ որպես ճաշակի զարգացման աղբյուրի, 18-րդ դարասկզբի գաղափարախոսության և պատմական աղբյուր հանդիսացող նրա ինքնակենսագրականի արժեքավորության համար։
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կոլի Սիբեր» հոդվածին։ |
|