Պաշտոնյաների կաշառքն անհրաժեշտ էր ընկերությանը` հեշտությամբ ձեռք բերելու կառավարական պայմանագրեր OTE հեռախոսային ցանցի թվայնացման, հունական բանակի համար կապի համակարգերի ստեղծման, ինչպես նաև 2004 թվականի Օլիմպիական խաղերի հսկողության համակարգերի ապահովման հետ կապված աշխատանքների իրականացման համար[1]։
Կաշառքների ընդհանուր գումարը, որոնք ստացել են պաշտոնյաները, իշխող ՊԱՍՈԿ կուսակցության, ընդդիմադիր Նոր ժողովրդավարության ներկայացուցիչները և նույնիսկ SYRIZA և LAOS «փոքր» կուսակցությունների մի քանի ներկայացուցիչներ, գնահատվում է 100 մլն եվրո[2]։ Միևնույն ժամանակ, Siemens-ի դեմ համաշխարհային մասշտաբով հայցերը կազմում են 1300 միլիոն եվրո։
Մեղադրանքը ներկայացվել է 2008 թվականի օգոստոսի 27-ին, ոչ թե կոնկրետ անձի, այլ, ինչպես թույլ է տալիս Հունաստանի օրենսդրությունը, բոլոր պատասխանատու անձանց դեմ։ Siemens-ի մասով դատավարության մեջ ներգրավված հիմնական անձն այն ժամանակվա գլխավոր գործադիր տնօրեն Միխալիս Խրիստոֆորակիսն է, ով քրեական գործի հարուցումը սկսելուն պես փախել է Գերմանիա` Հունաստանում քրեական հետապնդումից խուսափելու համար[3][4]։
Գործի քննությունը խորհրդարանական հանձնաժողովի կողմից տևել է մինչև 2010 թվականի սեպտեմբերի 30-ը։ Հունաստանի խորհրդարանի խոսնակ Ֆիլիպոս Պեցալնիկոսն ասել է, որ ներկայացուցիչները մտադիր են այցելել Գերմանիա և այնտեղ հարցաքննել՝ բացի Միխալիս Խրիստոֆորակիսից և Siemens ընկերության գլխավոր վարչության նախկին ղեկավարներ Ռեյնհարդ Սեկաչեկից և Միխայել Կուչենրոյտերից[3]։ Նրանց վերաբերյալ դատավարությունը նաև կաշառքի գործով ավարտվել է 2010 թվականի ապրիլի վերջին, և Siemens-ի երկու բարձրագույն ղեկավարներն էլ մեղավոր են ճանաչվել[5]։ Միևնույն ժամանակ, LAOS կուսակցության առաջնորդ Գեորգիոս Կարաձաֆերիսը, որը հայտնի է սադրիչ կոչերով և լրատվամիջոցների հարցազրույցներով, հայտարարել է LAOS-ի՝ խորհրդարանական քննչական խմբի աշխատանքներին մասնակցելու մտադրության մասին, քանի որ նրա որոշ անդամներ փորձել են թաքցնել որոշակի փաստեր[6]։ Ի պատասխան Հունաստանի կառավարության խոսնակը հանդես է եկել քննչական տեղեկատվության արտահոսքի անթույլատրելիության մասին հայտարարությամբ և հավաստիացրել, որ բոլոր նյութերը մանրակրկիտ դիտարկվել են[7]։
Հոկտեմբերի 4-ին քննչական կոմիտեի ղեկավար Սիֆիս Վալիրակիսը Հունաստանի խորհրդարանին կոչ է արել 2 միլիարդ եվրոյի չափով Siemens-ից փոխհատուցում պահանջել[8]։
ապրիլի 22՝ Միխալիս Խրիստոֆորակիսի քարտուղար Եկատերինա Ցակալուն[13]
ապրիլի 26՝ ներքին գործերի և հասարակական կարգի նախկին փոխնախարար Խրիստոս Մարկոյանակիսը[14]
ապրիլի 29՝ Հունաստանի խորհրդարանի պատգամավոր ՊԱՍՈԿ կուսակցությունից Կոստաս Կարտալիսը և փաստաբան Ալեքսանդր Լիկուրեզոսը[15]
մայիսի 13՝ նախկին նախարար Յորղոս Վուլգարակիսը[16] և Vodafone Greece-ի նախկին նախագահ և գլխավոր գործադիր տնօրեն Յորղոս Կորոնիասը[17]
մայիսի 18՝ ՊԱՍՈԿ կուսակցության պատգամավոր Կոստաս Գիտոնասը և «Նոր ժողովրդավարություն» կուսակցության նախկին գործադիր տնօրեն Կոստաս Սիմեֆորիդիսը[18]
մայիսի 20՝ Հունաստանի երկաթուղիների կազմակերպության ռազմավարական պլանավորման, զարգացման և գույքի նախկին ղեկավար Էվստաֆի Ցեգոսը, Հունաստանի երկաթուղիների կազմակերպության նախկին գլխավոր տնօրեն Պանայոտիս Կումանտոսը[19]
մայիսի 26՝ նախկին նախարար Տասոս Մենտելիսը և նրա վստահելի գործարար Յորղոս Ցուգրանիսը
հունիսի 3` Հունաստանի Siemens բաժնի տնտեսական բաժնի կառավարիչ Ռուդոլֆ Ֆիշերը, երկրորդը՝ Միխալիս Խրիստոֆորակիսի քարտուղար Եկատերինա Ցակալուն[21]
հունիսի 11` Siemens կորպորատիվ հաղորդակցությունների խմբի նախագահ և գործադիր տնօրեն Յորղոս Ֆլեսասը[22]
հունիսի 13 և 23՝ OSE-ի նախկին գործադիր տնօրեն Կոստաս Յանակոս[23]
հուլիսի 13՝ Հունական մշակույթի խթանման կազմակերպության նախկին ղեկավարներ Ստամատիս Մաուրոն և Մայքլ Սիոպսիսը, պատասխանատու կապալառու Դիմիտրիս Լիբերոպուլոսի ընտրությունը, մշակույթի նախարարության նախկին գլխավոր քարտուղար Խրիստոս Զախոպուլոսը[24]
հուլիսի 14՝ տրանսպորտի և կապի նախկին նախարար Խրիստոս Վերելիսը[24]
հուլիսի 15՝ տրանսպորտի նախկին նախարար Միխալիս Լիապիսը[25]
օգոստոսի 26՝ ֆինանսների նախկին նախարար Նիկոս Խրիստոդուլակիսը և ինժեներ Պանդելիս Կարակոստասը[26]
հոկտեմբերի 26՝ Siemens AG-ի նախկին մենեջեր Ռեյնհարդ Սեկաչեկը խոստովանել է, որ կաշառք է փոխանցել Հունաստանում պետական պաշտոնյաներին, չնայած իբր ինքը հստակ անուններ չգիտեր[33][34]
հոկտեմբերի 27՝ Հունաստանում Siemens-ի ներկայացուցչության գլխավոր տնօրեն Միխալիս Խրիստոֆորակիսը[34]։
2010 թվականի հունիսի 25-ին հրապարակվել է քաղաքական գործիչների 10 անուններ, որոնք նախկինում նախարար են եղել և կասկածվել Siemens-ի գործով։ Ինչպես ՊԱՍՈԿ-ի, այնպես էլ «Նոր ժողովրդավարություն» կուսակցությունների ներկայացուցիչներ Պանայոտիս Ռիգասը և Կոնստանդինոս Ձավարասը շեշտել են, որ այս ցուցակը մեղադրանք չէ գերմանական ընկերության հետ կապված, իսկ Հունաստանի Կոմունիստական կուսակցության ներկայացուցիչ Թանասիս Պաֆիլիսը հայտարարել է, որ ընտրության չափանիշը հեռահաղորդակցության ոլորտում և ֆինանսների նախարարության ոլորտում անձանց գործունեությունն է[35]։ Անունները հայտարարված են.
Գործի քննության ընթացքում Հունաստանի տրանսպորտի նախկին նախարար Թասոս Մենտելիսը խոստովանել է, որ Siemens-ից 100 հազար եվրո կաշառք է ընդունել։ Հունական կողմը Գերմանիայում հասել է Հունաստանի Siemens կոնցեռնի նախկին ղեկավար Միխալիս Խրիստոֆորակիսի հանձնմանը[36]։
2011 թվականի հունվարի 24-ին Հունաստանի խորհրդարանը ներկայացրել է գործով հետաքննող հանձնաժողովի վերջնական եզրակացությունը։ Հասարակության հիմնական ուշադրությունը կենտրոնացած էր կասկածյալ նախկին նախարարների քրեական պատասխանատվության վերաբերյալ առաջարկությունների վրա[37]։ Հունվարի 25-ին հայտնի է դարձել, որ հանձնաժողովը խորհուրդ է տվել քրեական պատասխանատվության ենթարկել 14 նախկին նախարարների[38]։
Բացի այդ, Հունաստանի նախկին վարչապետ Գեորգիոս Պապանդրեուն շտապ հանդիպում է հրավիրել արդարադատության նախարար Խարիս Կաստանիդիսի, էկոնոմիկայի և մրցակցության նախարար Միխալիս Խրիսոխոիդիսի, ֆինանսների նախարար Յորղոս Պապակոնստանտինուի և պետնախարար Խարիս Պամբուկիսի հետ։ Նա նրանց մարտահրավեր է նետել ձեռնարկել հնարավոր բոլոր միջոցները գործի վերաբերյալ հնարավորինս շուտ վերջնական որոշում կայացնելու համար, միանալ Siemens-ի դեմ բազմազգ դատավարությանը և պահանջել փոխհատուցել Հունաստանին պետության տնտեսությանը[38] հասցված վնասի համար (2008 թվականի վերջին, կոնցեռնը արդեն պատվիրված էր վճարել մոտ 1 միլիարդ եվրո փոխհատուցում ԱՄՆ և Գերմանիայի կառավարություններին)[36]։