Թեմայով վերաբերում է | Կրծքով կերակրում |
---|
Կրծքով կերակրում և հոգեկան առողջություն, կրծքով կերակրման կապ մոր և երեխայի հոգեկան առողջության միջև։ Հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ կրծքով կերակրումը կարող է դրական ազդեցություն ունենալ մոր և երեխայի հոգեկան առողջության վրա, թեև կան հակասական ուսումնասիրություններ, որոնք կասկածի տակ են դնում կրծքով կերակրման և մոր հոգեկան առողջության փոխկապակցվածությունն ու պատճառահետևանքը[1][2]։ Հնարավոր օգուտներ են մոր տրամադրության և սթրեսի մակարդակի բարելավումը, հետծննդաբերական դեպրեսիայի ռիսկի նվազեցում, երեխայի սոցիալ-հուզական զարգացման բարելավում, մոր և երեխայի միջև ավելի ամուր կապ և այլն։ Հաշվի առնելով կրծքով կերակրման առավելությունները՝ Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությունը (ԱՀԿ), Հանրային առողջության եվրոպական հանձնաժողովը (ՀԱԵՀ) և Մանկաբուժության ամերիկյան ակադեմիան (ՄԱԱ) խորհուրդ են տալիս բացառապես կրծքով կերակրել կյանքի առաջին վեց ամիսներին[2]։ Հաշվարկները ցույց են տալիս, որ մայրերի 70%-ը երեխային կրծքով են կերակրում ծնվելուց հետո, իսկ Միացյալ Նահանգներում նորածինների 13,5%-ը բացառապես կրծքով է սնվում[3]։ Կրծքով կերակրման խթանումը և աջակցելը այն մայրերին, ովքեր դժվարանում են կրծքով կերակրել կամ վաղաժամ դադարեցնում են կրծքով կերակրումը, համարվում է հանրային առողջության առաջնահերթություն[2]։
Կրծքով կերակրման և հոգեկան առողջության որոշ ասպեկտների միջև կապի ճշգրիտ բնույթը դեռևս պարզ չէ գիտնականների համար[2][4][5]։ Պատճառահետեւանքային կապը անհասկանալի է՝ կապված ուսումնասիրությունների ընթացքում կրծքով կերակրման և դրա հետևանքների չափման տարբերությունների հետ[4][5]։ Բազմաթիվ հոգեբանական, սոցիոմշակութային և կենսաքիմիական գործոնների միջև առկա են բարդ փոխազդեցություններ, որոնք դեռ լիովին չեն հասկացվել[4]։
Որոշ հետազոտություններ ցույց են տալիս, որ կրծքով կերակրումը դրական ազդեցություն է ունենում մոր հոգեկան և հուզական բարեկեցության վրա[3][4][5][6]։ Այն բարելավում է տրամադրությունն ու սթրեսի մակարդակը և կոչվում է սթրեսի դիմադրիչ հետծննդաբերական շրջանում[3]։ Սակայն այլ հետազոտություններ ցույց են տալիս, որ կրծքով կերակրումը կարող է բացասաբար ազդել մոր հոգեկան առողջության վրա, հատկապես երբ այն ներկայացվում է որպես երեխային կերակրելու լավագույն տարբերակ[1]։ Կրծքով կերակրելը նպաստում է հոգեբանական ավելի հանգիստ վիճակի և նվազեցնում անհանգստության, բացասական զգացմունքների և սթրեսի զգացումները[5][7]։ Սա արտացոլվում է նաև ֆիզիոլոգիական վիճակի վրա՝ մոր սրտի վագալ տոնուսը բարելավվում է, արյան ճնշումը և սրտի զարկերի հաճախականությունը նվազում է[2][5]։ Կրծքով կերակրման ժամանակ արտադրվում են օքսիտոցին և պրոլակտին հորմոնները[3]։ Կերակրող մայրերն ունեն ավելի որակյալ և երկար քուն։ Այն դրական ազդեցություն է ունենում սոցիալական իրավիճակներին մայրերի արձագանքի վրա, ինչը նպաստում է հարաբերությունների բարելավմանը[5][5]։ Մայրերն ունեն ավելի բարձր ինքնագնահատական, քանի որ վստահ են որ օգնում են իրենց երեխային նրանց կրծքով կերակրելով[4][5]։
Հետծննդաբերական դեպրեսիա
Հետծննդաբերական դեպրեսիան հոգեկան վիճակ է, որը կարող է սկսվել կնոջ հղիության ընթացքում կամ առաջանալ երեխայի ծնվելուց հետո։ Վիճակագրությունը հայտնում է, որ կանանց մոտավորապես 13-ից 19 տոկոսը տառապում է դրանից։ Այդ շրջանում մայրերն ընկճված են և ունեն թերարժեքության զգացում։ Հետծննդաբերական դեպրեսիան կարող է լինել կարճատև, կարող է նաև տևել մինչև երկու տարի։ Հետծննդաբերական դեպրեսիան կարող է առաջացնել մտավոր խանգարումներ, ինչպիսիք են օբսեսիվ-կոմպուլսիվ խանգարումը կամ տագնապը։ Շատ կարևոր է զուգընյերոջ ուշադրությունը և հոգատարությունը այդ շրջանում[8]։
Հետծննդաբերական դեպրեսիայի ազդեցությունը կրծքով կերակրման վրա
Ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ հետծննդաբերական դեպրեսիա ունեցող մայրերը իրենց երեխաներին կրծքով կերակրում են ավելի ցածր հաճախականությամբ[3]։ Հետծննդաբերական դեպրեսիվ անհանգստությունը կարող է նվազեցնել մոր կաթի արտադրությունը[3]։ Մայրերին, ովքեր որոշակի հակադեպրեսանտներ են ընդունում իրենց դեպրեսիան բուժելու համար, խորհուրդ չի տրվում երեխային կրծքով կերակրել։ Դեղամիջոցի բաղադրիչները կարող են փոխանցվել երեխային կրծքի կաթի միջոցով, ինչը կարող է վատ հետևանքներ ունենալ երեխայի զարգացման վրա[3]։ Հետծննդաբերական դեպրեսիայի ախտանիշ ունեցող մայրերը սովորաբար ունեն կրծքով կերակրման ավելի շատ դժվարություններ և կրծքով կերակրման արդյունավետության ցածր մակարդակ և շատ հաճախ բացասաբար են ընկալում կրծքով կերակրելը[2][4][7]։
Կրծքով կերակրման ազդեցությունը հետծննդաբերական դեպրեսիայի վրա
Կրծքով կերակրումը կարող է պաշտպանել հետծննդաբերական դեպրեսիայից կամ նվազեցնել դրա որոշ ախտանիշները, և ենթադրվում է, որ կրծքով կերակրման առավելությունները կարող են գերազանցել հակադեպրեսանտների օգուտներին[2][3][4][5]։ Կրծքով կերակրելուց խուսափելը կամ կրծքով կերակրումը նվազեցնելը կարող է մեծացնել մոր այս հոգեկան խանգարման զարգացման հավանականությունը։ Կրծքով կերակրման ընթացքում արտազատվող օքսիտոցինը և պրոլակտինը կարող են բարելավել մոր տրամադրությունը և նվազեցնել դեպրեսիայի վտանգը[3]։ Կրծքով կերակրող կանանց մոտ հետծննդաբերական դեպրեսիայի ավելի ցածր ցուցանիշներ են նկատվում՝ համեմատած այն կանանց, ովքեր կերակրում են արհեստական կերակրմամբ[3]։ Բարելավված քնի ռեժիմը, մայր-երեխա կապի բարելավումը և կրծքով կերակրման արդյունքում ինքնավստահության զգացումը նույնպես նվազեցնում են դեպրեսիայի վտանգը[2]։
Կրծքով կերակրման դժվարություններ և հետծննդաբերական դեպրեսիա
Կրծքով կերակրման հետ կապված դժվարությունները և ընդհատումները հանգեցնում են մոր տրամադրության վատթարացմանը և ավելացնում հետծննդաբերական դեպրեսիայի զարգացման ռիսկը[2][5]։ 2011 թվականին Նիլսոնի և նրա գործընկերների կողմից անցկացված ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ այն կանայք, ովքեր չեն կարողացել կրծքով կերակրել, 2-4 անգամ ավելի հաճախ են ունենում դեպրեսիայի ախտանիշներ երեխայի ծնվելուց 16 շաբաթ անց[4][5][9]։ Կրծքով կերակրել չկարողանալու պատճառներն են՝ խուլ ցավը, երեխայի խառնվածքի խնդիրները, կաթի պակասը, կրծքի վիրահատությունը և մաստիտը[2][5][10]։ Հետծննդաբերական շրջանում մասնագետների կողմից խրախուսումն ու ուղղորդումը նպաստում է ինքնագործունեության բարձրացմանը և օգնում մայրերին և թեթևացնում է սթրեսսը[2][11][12]։
Կրծքով կերակրման և հետծննդյան դեպրեսիայի միջև կապի բնույթը
Կա հստակ կապ կրծքով կերակրման և հետծննդյան դեպրեսիայի միջև[2][4][5]։ Այնուամենայնիվ, գիտնականների համար անհասկանալի է կրծքով կերակրման և հետծննդյան դեպրեսիայի միջև կապի ճշգրիտ բնույթը։ Սա պայմանավորված է մի քանի պատճառներով՝
Վերջին զեկույցները ցույց են տալիս, որ փոխադարձ կամ երկկողմանի հարաբերություն կա կրծքով կերակրման և հետծննդյան դեպրեսիայի միջև։ Այսինքն՝ հետծննդաբերական դեպրեսիան հանգեցնում է կրծքով կերակրման ակտիվության նվազմանը և վաղաժամ դադարեցմանը, իսկ կրծքով կերակրելուց հրաժարվելը կամ դրա իրականացման անկանոնությունը մեծացնում է հետծննդյան դեպրեսիայի զարգացման ռիսկը։
Գործողության մեխանիզմներ
Կրծքով կերակրման և մոր հոգեկան առողջության միջև կապը կարող է պայմանավորված լինել այնպիսի պատճառներով, ինչպիսիք են՝
Ֆիզիոլոգիական մեխանիզմներ
Մայրիկի հոգեկան առողջության վրա կրծքով կերակրման օգուտների հիմքում ընկած ֆիզիոլոգիական բացատրությունը վերագրվում է նեյրոէնդոկրին գործընթացներին[2][4][5]։ Կրծքի կաթը պարունակում է լակտոգեն հորմոններ՝ օքսիտոցին և պրոլակտին, որոնք ունեն հակադեպրեսանտ ազդեցություն և նվազեցնում են անհանգստությունը։ Պրոլակտինը կաթի արտադրության համար հիմնական պատասխանատու հորմոնն է և դրա մակարդակը համաչափ է կրծքով կերակրման հաճախականությանը և երեխայի կաթի պահանջներին։ Պրոլակտինը հեշտացնում է մոր վարքագիծը, գործում է որպես անալգետիկ և նվազեցնում սթրեսի արձագանքը։ Այս հորմոնի մակարդակն ավելի բարձր է կրծքով կերակրող կանանց մոտ, քան կրծքով չկերակրող կանանց մոտ։ Օքսիտոցինը նվազեցնում է սթրեսը[3][4][14]։ Կրծքով կերակրելուց առաջ օքսիտոցինը արտազատվում է արյան մեջ և նպաստում կաթի արտազատմանը։ Օքսիտոցինը և պրոլակտինը նույնպես արտազատվում են խուլերի խթանման ժամանակ, երբ երեխան ծծում է։ Ֆիզիկական կամ հոգեբանական սթրեսի ենթարկվելիս կրծքով կերակրող մայրերը կորտիզոլի արձագանքի նվազում են ունենում՝ սթրեսի հորմոնների արտադրության նվազման և քնի բարելավման պատճառով[2][5]։ Այս գործունեության ընթացքում ֆիզիկական շփումը թուլացնում է կորտիզոլի արձագանքը։ Հետծննդաբերական դեպրեսիան և կրծքով կերակրման ձախողումը նույնպես վերագրվում են նեյրոէնդոկրին մեխանիզմներին[4]։
Հետծննդաբերական դեպրեսիան սերտորեն կապված է նաև հետծննդաբերական ցավի կամ քնի պակասի հետևանքով առաջացած բորբոքման հետ։ Կրծքով կերակրումը նվազեցնում է այս բորբոքային արձագանքը, որն օգտակար է մոր հոգեկան առողջության համար[2][3][4][5]։
Սոցիալական և հուզական առողջություն և զարգացում
Կրծքով կերակրումը սերտ կապ ունի երեխայի սոցիալական և հուզական առողջության և զարգացման բարելավման հետ[2]։ Կրծքով կերակրումը նորածնի համար հանդիսանում է հանգստացնող և ցավազրկող։ Այս գործունեության ընթացքում նրանց սրտի և նյութափոխանակության արագությունը նվազում է, իսկ ցավի նկատմամբ զգայունությունը նվազում է[14]։
Հետազոտությունները ցույց են տվել, որ ավելի քան 3 կամ 4 ամիս կերակրվող նորածինների մոտ ավելի քիչ են նկատվում վարքի խանգարումներ[15]։ Կրծքով կերակրումը կարող է նաև նպաստել նորածինների ագրեսիայի և հակասոցիալական հակումների նվազմանը, ենթադրվում է նաև, որ այս ազդեցությունը շարունակվում է հասուն տարիքում[5]։ Մերջոնենի և գործընկերների կողմից անցկացված երկայնական հետազոտության մեջ (2011) պարզվել է, որ մեծահասակները, ովքեր մանկության տարիներին կրծքով չեն կերակրվել, ցուցաբերել են թշնամանքի և ագրեսիայի ավելի բարձր մակարդակ[16]։ Կրծքով սնվող նորածիններն ավելի եռանդուն են քան արհեստական կերակրվող երեխաները[5][10]։
Գործողության մեխանիզմներ
Հանգստացնող, անալգետիկ ազդեցությունը և ցավի նկատմամբ զգայունության նվազումը պայմանավորված են մի քանի գործոններով[14]՝
Հակասոցիալական վարքագծի և ագրեսիայի նվազումը վերագրվում է նորածնի մեջ օքսիտոցինի մակարդակի բարձրացմանը կրծքով կերակրման ժամանակ։ Կնոջ կրծքի կաթը պարունակում է օքսիտոցին, և այս հորմոնը նույնպես արտազատվում է երեխայի մոտ կրծքով կերակրման ժամանակ ֆիզիկական շփման և ջերմության պատճառով[5]։ Օքսիտոցինի մակարդակի բարձրացումը նպաստում է սոցիալական և հուզական զարգացմանը, որն օգնում է նվազեցնել ագրեսիան և այլ հակասոցիալական վարքագիծը[5]։
Աուտիզմի սպեկտրի խանգարում (ԱՍԽ)
Հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ կրծքով կերակրումը կարող է պաշտպանել երեխաներին աուտիզմի սպեկտրի խանգարումից (ԱՍԽ),ովքեր ուշ են կերակրվում կամ կարճ ժամանակով են կերակրվում, ունեն ԱՍԽ-ի ախտորոշման ավելի բարձր ռիսկ[5][17]։ Այս կապի ճշգրիտ ֆիզիոլոգիական մեխանիզմը դեռևս պարզ չէ, բայց կարող է պայմանավորված լինել կոլոստրումի բացակայությամբ, որը պարունակում է կարևոր հակամարմիններ, սպիտակուցներ և իմունային բջիջներ, որոնք անհրաժեշտ են սոցիալական-հուզական նորմալ զարգացման և առողջության համար։
Այնուամենայնիվ, գիտնականները շեշտել են, որ պետք է խուսափել կրծքով կերակրմանը պատճառական դեր տալ ԱՍԽ-ի զարգացման մեջ։ Հնարավոր է, որ երեխաները, ովքեր հետագայում ախտորոշվում են ԱՍԽ-ով, արդեն ունեն վարքային հատկանիշներ, որոնք խանգարում են կրծքով կերակրման նորմալ ընթացքին։ ԱՍԽ-ով երեխաները ունեն ցածր վերահսկողություն, նվազված սոցիալական փոխհարաբերություններ կամ համագործակցության պակաս, և սա կարող է հանգեցնել անկանոն կրծքով կերակրման։ Գոյություն ունեն հետազոտություններ, որոնք ցույց չեն տալիս կապ կրծքով կերակրման և ԱՍԽ-ի զարգացման միջև[5][17]։ Օրինակ, Հասկը և Քեյմը (2015) անցկացրել են լայնածավալ հետազոտություն 2-ից 5 տարեկան երեխաների ծնողների շրջանում և չեն գտել զգալի կապ ԱՍԽ-ի զարգացման և կրծքով կերակրման առկայության/բացակայության կամ կրծքով կերակրման տևողության միջև[18]։ Ավելի շատ ուսումնասիրություններ են անհրաժեշտ կրծքով կերակրման և ԱՍԽ-ի կապը և դրա հիմքում ընկած ֆիզիոլոգիական մեխանիզմները ավելի լավ հասկանալու համար[5][17]։
Կրծքով կերակրումը ամրապնդում է մոր և երեխայի միջև հուզական և սոցիալական կապը, այս կապը շատ կարևոր է նրանց հոգեկան առողջության համար[2][4][5][10][14]։ Այս կապը մեծացնում է մոր և երեխայի իրենց զգացմունքները կառավարելու ունակությունը, նվազեցնում է սթրեսի արձագանքը և խթանում է երեխայի առողջ սոցիալական զարգացումը[19]։ Կրծքով կերակրման ժամանակ ֆիզիկական շփումը բարձրացնում է օքսիտոցինի մակարդակը մոր և երեխայի մոտ, ինչը բարելավում է մայր-երեխա կապը[20]։ Կրծքով կերակրվող երեխաները ավելի կախված են իրենց մայրերից և զարգացնում են խոր սոցիալական և հուզական կապ։ Կրծքով կերակրումը նպաստում է մայրերի հուզական կապի ամրապնդմանը իրենց երեխայի հետ, և այդպիսով մայրերը սովորաբար ավելի ջերմություն և զգայունություն են դրսևորում[10]։
Կրծքով կերակրող մայր-երեխա զույգերում՝
Ուղեղի պատկերի հետազոտությունը ցույց է տալիս, որ կրծքով կերակրող մայրերը, ովքեր լսում են իրենց երեխայի լացը, ավելի մեծ ակտիվություն են ցուցաբերում ուղեղի լիմբիկ շրջաններում[5]։
Գոյություն ունեն ուսումնասիրություններ, որոնք ցույց չեն տալիս էական կապ կրծքով կերակրման և մայր-մանուկ կապի միջև[21]։ Օրինակ, Բրիթոնը և նրա գործընկերները (2006 թ.) չեն գտել էական կապ կրծքով կերակրման և մայր-մանուկ կապի միջև, սակայն պարզել են, որ զգայուն մայրերը ավելի հավանական է կերակրեն կրծքով, քան շշով։ Սա ենթադրում է, որ մոր զգայունությունը կարող է ավելի անմիջական ազդեցություն ունենալ մայր-երեխա կապի վրա[5]։