Հայկական սրինգ | |
---|---|
![]() | |
Որակավորում | end-blown flute? |
Սրինգ, ֆլեյտայի տեսակ՝ ծագումով Հայաստանից։ Սրինգը համարվում է ընդհանուր տերմին ծայրից փչվող ֆլեյտաների համար[1]։ Այս գործիքը պատրաստվում է արագիլի ոսկորից, հնդկեղեգից, ծիրանի փայտից կամ եղեգից, ունի ութ մատի անցք՝ ստեղծելով դիատոնիկ սանդղակ[2]։ Հայ երաժշտագետ Կոմիտասը գտնում էր, որ հայկական նվագարաններից ամենաբնորոշը սրինգն է։
Բլուլը հայկական երաժշտական գործիք է, կառուցվածքով նման է կավալի, սրինգի հատուկ տեսակ է։ Այն հաճախ համարվում է միջնադարյան սրինգի ժամանակակից էվոլյուցիա, որի հիմնական տարբերություններն են օղակների տեսքով գոտիների առկայությունը, երկու ծայրերի խտացումը, և արդյունքում ստացված ձայնը լինում է թավշյա և մի փոքր խլացված[1][3][4]։