Մարիա Բուդբերգ | |
---|---|
Ծնվել է | փետրվար 1892[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Պոլտավա, Ռուսական կայսրություն |
Մահացել է | նոյեմբերի 1, 1974[1][2][3][…] (82 տարեկան) |
Մահվան վայր | Տերանուովա Բրաչոլինի, Իտալիա |
Գերեզման | Chiswick New Cemetery[4] |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ |
Մասնագիտություն | թարգմանչուհի և սցենարիստ |
Աշխատավայր | MI5 |
Ամուսին | Johann von Benckendorff? |
Ծնողներ | հայր՝ Իգնատի Պլատոնովիչ Զակրևսկի[5], մայր՝ Maria Nikolaievna Bereysha?[6] |
Երեխաներ | Paul von Benckendorff?[5] և Tatiana von Benckendorff?[5] |
Moura Budberg Վիքիպահեստում |
Մարիա (Մուրա) Իգնատևնա Զակրևսկայա-Բենկենդորֆ-Բուդբերգ (ռուս.՝ Мария (Мура) Игнатьевна Закревская-Бенкендорф-Будберг,փետրվար 1892[1][2][3][…], Պոլտավա, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 1, 1974[1][2][3][…], Տերանուովա Բրաչոլինի, Իտալիա), դիվանագետ, ենթադրաբար երկակի հետախույզ ՕԳՊՈւ-ում և անգլիական հետախույզ[7][8]։ Ֆիլմերի սցենարների հեղինակ[9]։ Ամուսնական կարգավիճակով եղել է 1) Բենկենդորֆ, 2) բարոնուհի Բուդբերգ։
Հարազատները նրան անվանում էին Մուրա, իսկ Մաքսիմ Գորկին՝ «Երկաթյա կին»։ Երկար տարիներ լավ հարաբերություններ է ունեցել Գորկու հետ[7], իսկ հետո՝ Հերբելտ Ուելսի։
Ի․ Պ․ Զակրևսկոյի աղջիկն է։ Ամուսնացած է եղել դիվանագետ Իվան Ալեքսանդրովիչ Բերկենդորֆոմի հետ (1912 թվական, Բեռլինի ռուսական դեսպանության երկրորդ քարտուղար)։ Ազատ տիրապետել է անգլերենի և գերմաներենի։ 1912-1914 թվականներին աշխատել է Բեռլինում ռուսական դեսպանատանը։ Ամուսնու հետ ապրում էր Էստոնիայի Իենդելի նրա ընտանեկան ամրոցում (որն այդ ժամանակ մտնում էր Ռուսական կայսրության մեջ)։ 1918 թվականին գեղջուկների սպանությունից հետո վերադարձել է Պետրոգրադ, որտեղ սիրավեպ է ունեցել դիվանագետ Ռոբերտ Լոկարտի հետ[10]։
Ռ․ Լոկարտի կազմակերպած հակախորհրդային պայմանագրի լուծարքից հետո, որն այդ ժամանակ բրիտանական հատուկ առաջադրանքի նախկին ղեկավար էր, ձերբակալվել է ՎՉԿ-ի աշխատակիցների կողմից իր տանը (ավելի ճիշտ, իր մահճակալում)։
Ազատ է արձակվել Մ․ Գորկիի խնդրագրով, որից հետո Պետրոգրադից անհետացել է։ Մակսիմ Գորկու հետ հանդիպելուց հետո դարձել է նրա քարտուղարը, իսկ հետո փաստացի կինը։ Ապրել է Գորկու տանը, առանց մեծ ընդմիջումների, 1920 թ.-ից 1933 թվականը (երբ նա ապրում էր Իտալիայում մինչև ԽՍՀՄ վերադառնալը)։ Գորկինը նրան նվիրել է «Կլիմ Սամգինի կյանքը» վեպը՝ իր վերջին խոշոր ստեղծագործությունը («Նվիրվում է Մարիա Իգնատևնա Զակրևսկայային»)։
1920 թվականին հանդիպել է անգլիացի գրող Հերբերտ Ուելսի հետ և դարձել նրա սիրուհին[11]։ Կապը վերականգնվել է 1933 թվականին Լոնդոնում, ուր մեկնել էր նա Գորկուց բաժանվելուց հետո։ Մոտ հարաբերությունները Ուելսի հետ շարունակվել են մինչև գրողի մահը։ Նա խնդրել է նրան ամուսնանալ իր հետ, բայց Մարիան հրաժարվել է։
Արտագաղթելուց հետո Մոսկվայում եղել է երեք անգամ։ 1936 թվականին գնացել է Գորկու թաղմանը, ինչը պատճառ է հանդիսացել, որ նրան մեղադրեն որպես ՆԿՎԴ-ի հետախույզ, չնայած որպես հակակշիռ այդ վիճակին վախեցել են երկար պահել, փորձել են շուտ հեռանալ։ Երկրորդ անգամ Մոսկվայում եղել է 1950 թվականի վերջին (աղջկա՝ Ա․ Ի․ Գուչկովայի հետ), երրորդ անգամ՝ 1968 թվականին (Ռոմեն Ռոլանի այրու՝ Մ․ Պ․ Կուդաշևա-Ռոլանի հետ)։
Վերջին այցելության ժամանակ եղել է Մոսկվայի «Սովրեմեննիկ» թատրոնում Մ․ Ֆ․ Շատրովի «Բոլշևիկներ» («Օգոստոսի երեսուն», 1968) պիեսի ներկայացմանը։ Ըստ հուշերի՝ ուներ պինդ տեսք՝ «ինչպես տանկը»։
Մինչև ելույթի քննարկումը, ի զարմանս ներկաների, որոնք կասկած չունեին, թե ով է իրենց առաջ, ասել է, որ դերասանները, որոնք խաղում էին չեկիստների, չէին համապատասխանում իրենց նախատիպերին, որոնք 1918 թվականին հարց ու փորձ էին անում իրեն։
Պահել է Մ․ Գորկու նամակները։ Խորհրդային Միությունից ստացել է դրամական փոխանցումներ հասարակությունից դրանք գաղտնի պահելու խոստմամբ։
Լիբերալ դեմոկրատական կուսակցության առաջնորդ բրիտանացի քաղաքական գործիչ Նիկա Կլեգայի նախատատիկն է[12]։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մարիա Բուդբերգ» հոդվածին։ |
|